Foto: Durandus Knol
Zaterdag 22 juni was het weer zover, ik mocht met Team Kleine Munt op komen draven tijdens het 7 x 7 toernooi, een mooi onderdeel voor oudere jongeren van het Bedrijvenvoetbal Bedum. Absoluut geen straf want tijdens eerdere wedstrijddagen bleek dat het er die dag heerlijk relaxt en gemoedelijk aan toe gaat. Teamchef Pieter Klaver zet dan ook geen druk op zijn mannen om minimaal de voorrondes door te komen. Dat lukte tijdens de eerste twee edities trouwens nog vrij gemakkelijk. Vervolgens werden we in de halve finales eerst uitgeschakeld door een stel Polen om een jaar later door de uiteindelijke toernooiwinnaar geëlimineerd te worden. Pieter mocht toen de door hem zelf beschikbaar gestelde bokaal voor de derde plaats op komen halen.
Vorig jaar ging het al een stuk moeizamer. Maar gelukkig volgden destijds na twee nederlagen nog twee overwinningen waardoor we uiteindelijk 3e in de poule werden. Uiteraard was het ook tijdens deze dertigste editie de bedoeling om wat punten te verzamelen. Hiertoe werd een selectie van twaalf veertig plus spelers aangeschreven waarvan elf hun deelname toezegden. Met drie (bijna) afzeggingen in de laatste twee dagen werd het vervolgens nog ouderwets spannend. Het was wat dat betreft bijna een gewone competitiewedstrijd in de kelderklasse….
Maar het werd helemaal penibel toen teamchef Klaver al na twee minuten spelen naar zijn hamstrings greep. De wedstrijd Oud Middelstum – Oud FC Groningen van een week eerder had zijn verwoestende sporen achtergelaten. Gelukkig konden we nog een speler wegkapen uit het satellietteam van Pieter’s partner Karen waardoor we weer negen spelers tot onze beschikking hadden. Coach Zijlstra krabde zich nog eens achter zijn oren toen we na twee wedstrijden nul (doel)punten hadden maar wel acht tegengoals. Door het dames 7 x 7 moesten we ook nog eens lang wachten op een sportieve revanche.
Geen nood, tijd voor een versnapering maar ook de kans om even elders op het terrein te kijken. Naar andere wedstrijden bijvoorbeeld waarbij de focus naar weer een uitschakeling van plaatselijke (lees Middelstummer) favorieten verlegd werd naar Bedum Broest. En dat leverde heerlijke optredens op van bijvoorbeeld Wanton. Maar ook warme Afrikaanse klanken waren ons deel, inclusief een weerzien met oude bekenden zoals bijvoorbeeld burgemeester Erica van Lente die het niet kon laten om ook nog even op het oude nest terug te keren.
Zelf kwam ik nog een oud klasgenoot tegen die ik dertig jaar niet gezien had. Wat dat betreft is het Bedrijvenvoetbal inderdaad ook één grote reünie. Afijn, niet afdwalen naar het randgebeuren, er moest immers weer gevoetbald worden. En voorwaar, in wedstrijd drie wisten we ons eerste puntje binnen te smokkelen. Dat het er eigenlijk drie hadden moeten zijn, mocht de pret niet drukken. Rond vijven was het voor ons over en sluiten. De laatste poulewedstrijd ging enigszins geflatteerd verloren.
Gelukkig had onze teamchef in de tussentijd niet stilgezeten. Treetjes bier werden aangesleept, Thonny Teerling zijn maaltijdbonnen uitgedeeld. Voor ons begon het Bedrijvenvoetbal nu pas echt. Want het werd uiteraard steeds gezelliger rond de velden. Hotel ’t Gemeentehuis introduceerde het met ‘de blote pens zo lang mogelijk over natte biertafels glijden’ waarbij de gebroeders voorop gingen in de strijd. De prijsuitreiking was zelfs aan ons besteed want op een of andere manier wonnen we de sportiviteitsprijs. Wellicht lag hier het vroege uitvallen van de teamchef aan ten grondslag. Of dit nu de ste(e/a)k onder water is vanuit de subtitel, weet ik eigenlijk nog steeds niet.
Want we moesten immers vol gas door naar de feesttent waar we met onder andere een optreden van 2 Brothers on the 4th Floor teruggingen naar de tijd waarin we ook op het veld nog wel eens een wedstrijd wisten te winnen. In het feestgedruis verloor team Kleine Munt elkaar steeds meer uit het oog. Gelukkig was daar het gastvrije huis aan de Wilhelminalaan waar het zwembad al rijkelijk gevuld was met verkoelend water en Karen ons verraste met een heerlijk bittergarnituur.
En nu is het maandagmorgen. Of we onze wonden aan het likken zijn? Nee man! Want was het een prachtig weekend waarbij sportieve strijd en gezelligheid hand in hand gingen. Teamchef Klaver wacht nog wel een strategisch belangrijke beslissing maar kan daar nog een jaar over nadenken. Gaan we verder met dit team dat vooral in de derde helft weet te presteren of gaan we doorselecteren en dus de transfermarkt op? We zullen zien. Onder de vele steakhousegasten in Termunten zullen vast ook wel enige voetbaltalenten zitten toch?
En Klaver? Die richt zich eerst weer op zijn steakhouse. Want daar staat wel een kwalitatief hoogstaande selectie in het veld om u smaakvol te entertainen. Puntenpakkers voor de smaakpupillen inderdaad…..