Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Pieter Bergsma, roepnaam Piet. Ik ben op 27 april 1950 geboren in Groningen. Ik was de jongste telg uit een arbeidersgezin van drie kinderen. Een van mijn twee oudere zussen is inmiddels helaas overleden. Mijn vader was elektrisch lasser op een van de vele scheepswerven in Groningen. Ik ben opgegroeid aan de Hortensialaan in Plan Oost.
Daar heb ik tot mijn 20e gewoond om vervolgens met mijn partner aan het Distelpad te gaan wonen. Vervolgens ging ik samen met haar terug naar de Hortensialaan en ons avontuur in Groningen eindigde aan de Graaf Adolfstraat. Daar werd toen steeds meer geslikt en gespoten en door de komst van studenten ook steeds meer gedronken. Niet echt een ideale plek om onze kinderen op te laten groeien.
Vandaar dat we in 1986 zijn verhuisd naar de Meidoorn in Bedum. We hadden aanvankelijk een woning in Beijum op het oog maar deze was te klein. De huizen in de Meidoorn werden toen gebouwd waardoor we onze intrek konden nemen in een kant en klaar nieuwbouwhuis. En dat is een keuze geweest waar we geen moment spijt van hebben gehad. Wonen in Bedum bevalt ons prima!
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben inmiddels bijna vijftig getrouwd met ‘mijn’ Froukje. Zij komt oorspronkelijk uit Scheemda maar toen ik haar leerde kennen woonde ze in Appingedam. Door een stage in het ziekenhuis, ging ze regelmatig in Groningen op stap. We hebben elkaar ontmoet in de Bonanzabar en hadden direct een goede klik. Ik was toen achttien, Froukje zeventien. In 1970 zijn we getrouwd.
Dit huwelijk heeft ons een dochter en een zoon geschonken. Claudia is 49 en woont in Zoutkamp, Paul is 47 en het werk bracht hem naar Limburg. Claudia heeft twee kinderen van 21 en 18 jaar oud, de oudste studeert en woont inmiddels in Groningen.
Wat is uw voormalig beroep?
Naar school gaan was aan mij niet besteed, ik had er zelfs een hekel aan. Vandaar dat ik op 14-jarige leeftijd al aan het werk ging bij garage Vaartjes in Groningen. Uiteraard moest ik onderaan beginnen. Olie verversen, tectyleren maar natuurlijk ook veel poetsen en schoonmaken.
Door de leerplicht moest ik echter nog wel naar school. Ik ging dan ook elke dinsdag- en donderdagavond naar de Prins Bernard LTS om daar voor automonteur te leren. Mijn chef had al snel door dat ik veel interesse had met wat er allemaal onder de motorkap gebeurde en dat daar mijn hart lag. Hij attendeerde mij er op dat de Groninger Motoren Revisie naar de stad zou komen. Ik heb een sollicitatiebrief gestuurd en werd aangenomen. Per 1 mei 1965 kon ik er op 15-jarige leeftijd aan de slag.
Toen ik 19 was, kreeg ik de kans om het blokboren en het krukasslijpen te leren van een ervaren medewerker. Die kans heb ik met beide handen aangegrepen. Specifieke opleidingen zijn hier namelijk niet voor, je moet het echt in de praktijk leren. Ik de loop der jaren heb ik steeds meer bij geleerd op metaalgebied en hier kwam ook het tekening lezen bij. Maar mijn hart lag toch echt bij het hele revisiegebeuren.
Al met al heb ik 37 jaar bij GMR gewerkt. Er is zelfs sprake geweest dat ik het bedrijf zou overnemen maar de eigenaar wilde mij niet tegemoet komen en ik vond de vraagprijs veel te hoog. Op 52-jarige leeftijd heb ik als chef werkplaats afscheid genomen van het bedrijf. Ik werd namelijk gevraagd om bij Van Dijk Automaterialen in Groningen aan de slag te gaan. Daar hadden ze namelijk ook een revisiewerkplaats waar ik mijn hart op kon halen. Ik kende er een vliegende start want ik nam ook een behoorlijke klantenkring mee.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik heb al met al bijna tien jaar bij Van Dijk gewerkt. Aanvankelijk met veel plezier maar de onderlinge irritaties groeiden en dat ging ten koste van mijn gezondheid. Vandaar dat ik de keus gemaakt heb om in 2011 met het werk te stoppen. Ik was toen 61 jaar en twee maanden en moest nog wel enige tijd tot mijn AOW overbruggen. Maar dat is ons gelukt, mede omdat Froukje nog werkte als interieurverzorgster. Spijt heb ik er in elk geval niet van gehad.
Want ik kon mooi meer tijd besteden aan mijn grootste hobby: motor rijden en repareren. Ik heb meerdere motoren. Twee zijn rijklaar en twee moeten nog in elkaar gezet worden. Daarnaast mogen Froukje en ik ook graag fietsen. Op onze e-bikes trappen we zo veertig tot zeventig kilometer per tocht weg. En daarbij tafeltennis ik twee keer per week bij Midstars in Middelstum. Soms drie keer wanneer er nog een competitiewedstrijd bijkomt. Ik ben ook zo’n twaalf jaar bestuurlijk actief geweest binnen de tafeltennissport toen ik het tafeltennisgebeuren voor de NS regelde waar ik via via in belandde.
Ik heb ook een fascinatie voor de beide Wereldoorlogen. Het feit dat de Canadezen ons gebied bevrijd hebben moet herdacht en gevierd worden. Daarom organiseren we twee keer per jaar in het Trefcentrum in Bedum een beurs voor verzamelaars van militaire goederen, Militaria genoemd. Zo’n dertig standhouders zijn hierbij aanwezig en deze beurs trekt honderden bezoekers op een dag. En ik organiseer toertochten met militaire voertuigen hier in de omgeving.
Ook verzamel ik bier- en frisdankdoppen voor de Felix Burla Stichting. Zij zorgen ervoor dat de opbrengst gebruikt wordt voor darmkankeronderzoek. Daar veel mensen overlijden aan deze ziekte is het voor mij een drijfveer om doppen te verzamelen. Ik heb dan ook verschillende horecagelegenheden benaderd die mij helpen met de inzameling.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Natuurlijk de geboorte van mijn (klein)kinderen en hoe ze zich ontwikkeld hebben. En het feit dat ik bijna vijftig jaar getrouwd ben met Froukje is natuurlijk ook een hoogtepunt. Hetzelfde geldt voor de mogelijkheid nog steeds lekker te kunnen sporten.
En de dieptepunten?
Snel vergeten en niet te lang in blijven hangen….
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik mag graag af en toe een steekje onder water uitdelen om mensen te prikkelen. Daarbij weet ik ook wel van incasseren, het is geven en nemen natuurlijk. Zo heb ik onlangs achter het huis een nieuw terras aangelegd en ik had nog wat stenen over.
Deze heb ik eerst in de garage opgeslagen maar ik wil er nu wel vanaf. Op de vraag welke oppervlakte je hiermee kunt bestraten, heb ik 35 m2 geantwoord. Dat stemde iemand heel tevreden. Toen zijn vrouw echter doorvroeg om hoeveel stenen het ging, meldde ik dat ik nog honderd stenen had van tien bij tien centimeter. ‘Maar daar kun je ja nooit 35 m2 mee bestraten?!’ Waarop ik antwoordde dat dit dan komt door de voegbreedte die gebruikt wordt….
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik heb geen grote bücketlist die afgewerkt moet worden. Maar een bezoekje aan het motorfietsenmuseum in Lemmer staat hoog op mijn verlanglijstje. Verder zie ik wel wat er op mijn pad komt. Zo heb ik enige jaren geleden twee weken lang met mijn zoon een rondreis door Amerika gemaakt. Dat was één groot hoogtepunt. Wie weet wat er nog meer komt.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Deze vraag kan ik kort maar krachtig beantwoorden: nergens van!
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Noteer maar een vette acht!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Het herdenken op 4 mei en 5 mei vieren, vind ik belangrijke bewustwordingsdagen die in stand gehouden moeten worden. Dat is iets wat ik van huis uit heb meegekregen. Mijn ouders hebben wat dat betreft het nodige meegemaakt. Vandaar dat ik mij bijvoorbeeld via Militaria hiervoor wil blijven inzetten! En mocht je mee willen helpen met doppen sparen, meld je dan gerust bij mij aan…..