Het was zondagmorgen toen de vrouw en ik in onze tuin, u weet wel vanuit een eerdere column hoeveel bloed, zweet en tranen dat traject gekost heeft, op een van de terrassen een kopje koffie dronken. Dusty had zich na enige doldwaze rondes door de tuin, hoezo de kolder in de kop?, naast ons in het gras neergevleid. Ook hij leek helemaal tevreden met zijn nieuw verworven vrijheid. Het was een prachtig tafereeltje op deze tropische dag. ’s Avonds wist hij toch nog via de groene container te ontsnappen om zich vervolgens keurig en luid kwispelend bij zijn barbecueënde baasje te voegen. Die hem vervolgens als een herder terugdroeg in huis….
Het was kortom genieten geblazen de afgelopen dagen. Ergens zonder tot echt grote daden, inspanningen of avonturen te komen. De zaterdag was een ouderwets relax- annex bankdagje. Dus niet naar een of andere promotie- of degradatiewedstrijd in de buurt rijden maar gewoon even op de bank liggen om naar de laatste bergetappe en dus het slot van de Giro de Italia te kijken.
Prachtige beelden vanuit het land waar ik toch heel mooie vakantieherinneringen heb liggen, ergens diep in Umbrië. Je zou er acuut weer naar toe willen maar ik ben die kleine twintig auto-uurtjes nog niet vergeten. Binnenkort wachten de Belgische Ardennen op ons. Daar schijnt het volgens de buren ook heel mooi te zijn en het ligt een stukje dichterbij. Over zes weken is het al weer zover, het aftellen kan beginnen.
Na de Giro toch nog even een snel biertje in de kantine om af te kicken en om even te horen hoe het er langs de verschillende velden aan toe ging. De Fivel verloor hem met 3-0 en dus hebben we volgend seizoen een streekderby minder. Van andere ingewijden vernam ik dat Poolster was weggeblazen door Mamio.
En met deze wetenschap op zak, kon ik gerust afreizen naar het mooie Termunten om met buurtgenoten een bezoek te brengen aan steakhouse De Kleine Munt. Dat was alweer te lang geleden. Ik was bijna vergeten hoe lekker de Termunter Vleesschotel is maar heb gelukkig orde op zaken weten te stellen. Lekker man. Na die tijd werden we nog vrolijk uitgewuifd door uitbater Klaver die zichtbaar genoot van wederom een volle bak inclusief buitenterrassen.
En dat terwijl het de avond er voor in Herberg ‘In de Valk’ in Middelstum ook al genieten geblazen was van lekkere hapjes en drankjes. Klaargestoomd door Mark Willem en zijn crew. Dit allemaal ter ere van onze wethouder die voor het eerst een vier voor zijn leeftijd mag zetten. Een nieuw tijdperk was ingetreden en een gemêleerd gezelschap ondersteunde hem hierin. Van de energiegedeputeerde tot zwoegende middenvelders van Middelstum vier en alles wat hier aan notabelen tussenzit. Onder het genot van de muzikale klanken van DJ Jaap en de heerlijk gevulde buffetschalen in de gelagkamer zagen we tussendoor de zon langzaam maar heel zeker verdwijnen in het Boterdiep.
De schoonfamilie van de wethouder bleek ook prima te pruimen en ‘schoonzus’ wist zelfs van het bestaan van de website af. Dat doet je toch wel weer goed. De vraag van de voormalig burgemeester of ik ook over dit heuglijk feit zou schrijven, kan ik dus bevestigend beantwoorden. Hij had de dag tevoren allemaal filmpjes langs zien komen vanuit Hellendoorn en kwam er zo achter dat dit belangrijke pijlers zijn om mijn geheugen weer wat op te frissen. Enige zinnen zijn zelfs linea recta opgenomen in het verhaal dus lijkt het belang van deze tussentijdse updates niet te onderschatten.
En zo kwam er ook een prima einde van een verder rustige vrijdag. Een vrijdag die toch ook wel enigszins in het teken van herstel stond na een loodzware Dauwpopdag waar u eergisteren al het nodige over heeft kunnen lezen. Het waren vier prachtige dagen, kan ik nu op een rustige maandagmorgen gerust concluderen.
Dagen zonder calamiteiten maar met mooie herinneringen. Het is dan ook genieten geblazen om dit aan het papier toe te mogen vertrouwen en een redigeerdag later terug te lezen. Hopelijk kunnen ook de lezers terugkijken op mooie dagen om hun memoires aan te vullen. Dat wens ik uiteraard allen toe…..