(Ingezonden door Jenny van der Werf van Colourful Het Hogeland)
Op 5 juni van 10-11 uur laat Shazia u in de bibliotheek van Leens kennismaken met de gebruiken van Afghanistan. In dit korte voorproefje het verhaal van Shazia Sohrabi: 37 jaar, getrouwd met Femme en moeder van drie dochters. Over haar reis, familie, dromen en een van de eerste gebruiken!
Shazia was bijna 18 jaar toen ze Afghanistan verliet. De komst van de Taliban had veel gevolgen voor haar leven. Zo mocht ze als jonge vrouw niet alleen op straat lopen en ook niet naar school. Ze was niet gevangen, maar zo voelde ze zich wel. En zonder vooruitzicht op opleiding of werk was er weinig perspectief. Haar ouders wilden een betere toekomst voor haar en zo vluchtte Shazia naar Nederland. Ze verbleef een paar maanden in het AZC in Hoogeveen. ‘Daar leerde ik fietsen en kon ik aan het werk; als tolk bij de arts van het AZC’. Uiteindelijk kreeg ze een huis toegewezen in Wehe-den Hoorn.
Het eerste gebruik: gastvrijheid
Shazia was op weg naar Wehe-den Hoorn, maar liep verkeerd. Een jongen wees haar de weg. ‘Hij vertelde zijn vader dat hij mij de weg had gewezen. Waarop zijn vader zei: Breng haar toch naar haar bestemming’. Zo gezegd, zo gedaan. En als in Afghanistan iemand iets voor je doet, dan nodig je diegene uit voor eten of thee. Dus ik zei: Kom eens een kop thee drinken. Nooit verwacht dat hij gelijk de volgende dag op de stoep zou staan! Hij is de hele avond gebleven. Femme was op slag verliefd, voor mij was het idee van Nederlandse man niet op mijn netvlies. Twee jaar later had zijn vader een uitgeprocedeerd Afghaans gezin in huis genomen. Ik kwam af en toe bij hen om te vertalen en werd verliefd.’
Belangrijk in Afghanistan: familie
In Afghanistan wilde Shazia graag kapper of schoonheidsspecialiste worden. ‘Na de inburgeringscursus heb ik de opleiding Zorg gevolgd. Het leek me ook leuk om met jonge kinderen te werken, als klasse-assistent bijvoorbeeld. Ik begon aan een volgende opleiding maar werd toen zwanger van de tweeling.’ Tijdens de zwangerschap en bevalling miste Shazia haar moeder extra: ‘In Afghanistan is familie erg belangrijk. Je maakt veel tijd voor elkaar, we waren veel samen. Niet alleen met het gezin, maar ook ooms en tantes, neven en nichten. We kookten en aten vaak samen.
Kennismaken met een stukje andere wereld
Shazia werkt inmiddels als gastvrouw bij Wongema in Hornhuizen: ‘Nederland is echt mijn land geworden. Het is een schoon en veilig land, je kunt zeggen wat je wilt en er zijn eerlijke mensen. Tegen mijn kinderen zeg ik: Er zijn zoveel kansen in Nederland: pak die kansen! Ik pak deze kans om jullie te vertellen over Afghanistan. Mijn vader vertelde ons vroeger veel verhalen, hij liet ons echt de wereld ‘zien’. Fijn dat ik dat nu ook kan doen: door aan jullie het mooie land en de gebruiken te laten zien.