“Als je een horecabedrijf begint, ben je meer aan het poetsen dan aan het uitserveren van drankjes”. Dat is wat een vriendin me zei, toen ik haar 8 jaar geleden over onze plannen vertelde over het Cultuurerf Andledon. Ik nam het gelijk van haar aan, ze zit immers zelf in de horeca. Maar met deze wijsheid op zak, besloot ik dat het vast ook anders kon.
Wat had en heeft ze gelijk! Als ik nu na ruim 7 jaar terug kijk en de 7 year itch begint op te spelen, kan ik niet anders concluderen dat het inderdaad best wel tropenjaren waren en het poetsen op een gegeven moment zelfs een zen moment werd, waar ik mijn gedachten heerlijk kon en kan laten varen.
‘Kom de eerste 7 jaren eerst maar eens door en kijk dan of je bedrijf echt levensvatbaar is’. De wijsheid van een doorgewinterde ondernemer uit dit gebied. Ook onze gasten vonden dat we vooral door moesten gaan. Laat weten dat je er bent. Niet stoppen, vooral doorgaan…. Dat moet natuurlijk dan ook wel kunnen.
Alles qua tijd en geld wat we hadden hebben we er in gestopt. Het oplossen van lekkage problemen ging voor een vakantie, een nieuwe en betere PA (geluidsinstallatie) ging voor de etentjes die we voorheen dikwijls genoten. En na 7 jaar was het op… Maar we zijn er nog! Het erf liet jaar op jaar zien, dat het beter ging. We bleven er ondanks vele tegenslagen vertrouwen in houden. We zochten nieuwe wegen, we organiseerden andere activiteiten en ‘trial and error’ is ons niet vreemd.
“We moeten zorgen dat de basis goed is en blijft’, daar hamert manlief telkens op. Dus als het feestje op het erf teveel van het gezinsleven vergt, proberen we er alles aan te doen op een andere manier tijd voor onszelf en de kids in te bouwen. Eerlijk is eerlijk, dat lukt niet altijd, de tijd zal leren hoe ze er later tegen aan kijken.
Vooralsnog hoop ik dat ze er ook veel van geleerd zullen hebben. Met hard werken en passie kun je echt iets vanaf de bodem opbouwen. Wat zeker zal blijven hangen, en waar manlief en ik nog lang mee door zullen gaan zijn de borrelmomenten. Aan het eind van de middag een moment pakken (kan ook met thee) en samen zijn. Om vervolgens snel te koken en na het eten door te gaan met het werk. Maar de basis is goed en we voelen ons nog steeds happy!
‘Laat het los’, zegt onze vrijwilliger van het eerste uur regelmatig tegen me. Want tja, als je met passie en je hele hebben en houden ergens instaat, zie je ook de tegenwerking in het gebied (bedoeld en onbedoeld) dat op je afkomt. En als je opgegroeid bent met de uitspraak ‘eerlijkheid voor alles’ en men vroeger aan je pink kon zien of je had gelogen, dan spring je in de bres om te vechten voor een rechtvaardige omgeving.
Dat laatste blijft mijn activistische puntje, wat volgens sommigen bedrijfsmatig gezien, misschien niet zo handig is. Maar onze gasten kunnen dat aan, verdedig ik telkens. Om het toch wat te kanaliseren ben ik maar van een partij lid geworden, die ook in de strijd staat voor een solidaire en rechtvaardige wereld.
En zo kom je deze en veel andere wijsheden tegen die echt hout snijden op je pad van horeca onderneemster. Als de basis goed is en blijft, zijn ze niet tegen elkaar uit te wisselen, geen is belangrijker dan de ander. Wat me wel het meest verwondert is de tijd die nodig is, om een dienstverlenend bedrijf als de onze van niets naar iets op poten te zetten.
Dat de eerste stappen van potentiële bezoekers over de drempel moeilijk te nemen zijn. Maar ze zijn er, en elke voorstelling zien we nieuwe gezichten. Elk jaar neemt het aantal feestjes toe. En we blijven vernieuwen, nog steeds plannen en we zien nog steeds mogelijkheden nieuwe plannen in uitvoering te brengen.
Na 7 jaar opbouwen, gaan we nu voor 7 jaar uitbreiden, om daarna 7 jaar van hetgeen er staat te genieten zoals het is. En wie weet, is het dan interessant genoeg voor één van de kids om het voort te zetten…. Is dat niet de stille hoop van vele ondernemers? En anders, komt het ook goed met het erf! Want met hoop en vertrouwen zijn we al ver gekomen!