Of ik wellicht een sfeerverhaal wilde schrijven om de mensen alvast in de stemming te krijgen? Voor de lichtweek inderdaad die er van 5 t/m 11 oktober aan zit te komen. Niet alleen een lichtweek maar een heuse feest- én lichtweek, dat moet het gaan worden in het najaar van 2019. En dat wil ik wel. Graag zelfs. Want na dit verzoek komen direct mooie herinneringen boven….
Adel verplicht
Drie lichtweken heb in inmiddels meegemaakt in de Berkenlaan. Te beginnen in 2003. We moesten duidelijk nog even aan elkaar wennen. Volgens mij was het thema ‘Vrouger’. Wat ons inspireerde om het verhaal van Drempeltje uit te beelden. Ik weet niet eens meer of dit de juiste naam van het mannetje is. Volgens mij was hij een lokale held die in ver vervlogen tijden de geus uithing hier in de omgeving. Paste precies bij het thema natuurlijk maar we vielen ver buiten de prijzen.
Hoe anders verliep het vijf jaar later. De schande van de eerste editie moest weggepoetst worden. Camping De Berk werd geboren en officieel geopend, we trokken gezamenlijk ten strijde om er wat moois van te maken. Er ging een website de lucht in, een grote toegangsboog aan het begin van de straat moest uitnodigend werken en DJ Eling Zuidhof werkte op de woensdag de eerste van zijn ‘The Road to Nowhere’ shows af. Iets wat bij ons in een doodlopende straat natuurlijk heel toepasselijk is…
Het wierp zijn vruchten af want volgens mij werden wij als 1e verkozen door de vakjury onder leiding van Jopke Nainhoes. Ik was in die tijd nog een verstokte vrijgezel en dus had ik voor mijn huis het jeugdveldje onder mijn hoede. Buiten de tent waren nog net twee paar benen te zien, innig in elkaar verstrengeld. Dat inspireerde mij wellicht zo dat ik tijdens de volgende editie in 2012 al samenwoonde met Miranda….
‘Meroakels’ luidde het thema en nu beeldde de Berkenlaan de bijzondere dagen van het jaar uit. En daar wij op nummer vijf net een jaar samenwoonden kregen wij Valentijnsdag toebedeeld. Dat was ons wel toevertrouwd. Met sfeervolle zwijmelliedjes uit de boxen in de kamer als achtergrondmuziek kwam menig toeschouwer snel in de stemming. Zelfs wijlen hond Zora liep met een verlicht hartje rond, beide bonusdochters als engeltjes. Ook de rest van de straat had zich heerlijk uitgesloofd. De vakjury wees onze creatie als tweede aan, wel wonnen wij de publieksprijs……
Mooie herinneringen
Ik heb nog even een gedeelte van de mooie beelden van de vorige editie teruggezien op Middelstum-info. Een filmpje bijvoorbeeld geschoten van bovenaf onze stoere Hippolytus kerktoren terwijl de schemering intrad. Middelstum was prachtig verlicht. Evenals onze kerktoren. Kartrekker Marcel Verkerk hield een mooie speech, onder andere Gerhard Jansma speelde mee in een jolig sketchje, menigeen was verkleed en toenmalig burgemeester Rodenboog verrichtte de officiële opening. Daarna togen wij en masse het dorp in om alle creaties te bekijken…..
Waarbij het Kerkpad ons direct al wist in te pakken met hun processie waarmee dagelijks een rondje om de kerk werd gelopen. Maar ook onze gezamenlijke maaltijden bij de buren in de schuur, een mooi evenement voor de kinderen die aan de hand van bepaalde codes op speciale fietsen allerlei opdrachten moesten vervullen en deel twee van ‘The Road to Nowhere’ show schieten mij weer te binnen. En werden wij die week in een stromende regen niet vergast door de Iron Wings? Dat was ondanks de neerslag toch een geweldig spektakel!
Zeven jaar later
Dankbaar namen wij tijdens het slotfestijn in Zalencentrum Vita Nova de prijzen in ontvangst. Toen hadden wij nog niet door dat we maar liefst zeven jaar moesten wachten op een vervolg. Gelukkig zijn er weer enige kartrekkers opgestaan. Afkomstig uit de Vereniging Voor Volksvermaken, de Handelsvereniging en ik dacht zelfs de Culturele Raad. Mooi man, dat hadden we nodig, daar was het wachten op. ‘Gontern’ is het thema van dit jaar. Een mooi oud-Gronings woord dat zoiets betekent als verlangen naar…..
Verlangen naar, ja waar naar eigenlijk? Wellicht naar begin oktober want dan begint het lichtweekspektakel weer. Wellicht ook het verlangen naar de opbouw van nieuwe, prachtige en blijvende herinneringen. Ik ben benieuwd wat ons te wachten staat en welke straten er allemaal mee doen. Wij zullen als Berkenlaan weer ons best moeten doen om er wat van te maken, adel verplicht immers. Maar het meedoen aan al dit moois is veel belangrijker natuurlijk. Het aftellen is begonnen…..
(Foto’s: Jantje Wiltjer)