Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam is een hele mond vol: Aafke Wilhelmina Ruiter-Til, roepnaam Aaf. Ik ben op 23 november 1943 geboren aan de Hooilandseweg in Roodeschool. Als kind nummer negen uit een gezin dat in totaal uit dertien personen bestond. ‘Ze hebben inderdaad niet stil gezeten’. Helaas zijn veel van mijn broers en zusters vaak al op jonge leeftijd overleden. Momenteel is de gezondheid van mijn jongste broer heel zorgelijk, ik hoop dat hij er goed doorheen komt.
Ik heb tot aan mijn trouwen in Roodeschool gewoond. Op mijn vierde verhuisde ons gezin naar de Westerdijkstraat. Daar heb ik tot mijn 23e gewoond om vervolgens naar Middelstum te verhuizen. Eerst drie jaar aan de Trekweg, toen 34 jaar aan de Florastraat, vervolgens 8,5 jaar aan de Vlaslaan en we wonen nu al weer 5,5 jaar in een aanleunwoning van het Hippolytushoes. Met veel plezier maar er is nu zoveel onzekerheid. Ik hoop dat ze nog iets kunnen doen om het hoofdgebouw open te houden, anders gaat er wel heel veel gezelligheid weg.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben op zestien december 1966 getrouwd met Jan Ruiter. Jan is geboren op Toornwerd maar woonde toen ik hem leerde kennen in de Kerkstraat in Middelstum. Toen ik vijftien was, hebben we al negen maanden verkering gehad. Ik kwam hem toen tegen tijdens een muziekuitvoering in Roodeschool. Zes jaar later liepen we elkaar letterlijk en figuurlijk weer tegen het lijf in Middelstum. Ik was op bezoek bij Rieks en Alie de Winter en Jan struinde door de straten van Middelstum om mij te zoeken.
Toen was het definitief raak en twee jaar later zijn we getrouwd. Drie jaar later diende Pieter zich aan. Hij is getrouwd met Anneke de Winter en ze wonen in Nieuw-Amsterdam. Samen hebben ze drie kinderen gekregen waarvan de jongste twee nog thuis wonen: Jan-Georg (25), Henderikus (23) en Ruben (21).
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Roodeschool, ben ik naar de huishoudschool in Uithuizermeeden gegaan. Dat had best nog wel wat voeten in aarde, daarover later meer. Ik haalde mijn diploma op mijn 15e en ben vervolgens gaan werken. Ik ging als huishoudelijk medewerkster bij kroeg/hotel Moorlag in Roodeschool aan de slag. Later volgde garage Gorter waar ik de kantoren schoonmaakte. En ik had in Roodeschool een paar werkhuizen waar ik regelmatig langsging om de boel schoon te houden.
Dit ging door toen we naar Middelstum verhuisden. Ook hier had ik een paar werkhuizen, waaronder bij de familie Boelema. Toen Pieter geboren werd, heb ik vier jaar thuis gezeten. Daarna pakte ik de draad weer op met enige werkhuizen. Daarna heb ik nog dik twintig jaar bij de thuiszorg gewerkt als huishoudelijk medewerkster. Voornamelijk in Middelstum maar ik kwam ook wel in Stedum en Kantens. Ik vond het werk heel leuk om te doen. Je kwam bij veel gezinnen thuis en ik mag graag een praatje maken met de mensen.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Op mijn zestigste werd ik echter afgekeurd. Ik had al lange tijd last van beide knieën en na een operatie was ik niet meer in staat om te werken. Dat vond ik wel erg maar ik heb mij vervolgens gelukkig geen moment verveeld. Jan heeft in zijn leven ook van alles gedaan. Zo werkte hij bijvoorbeeld op een dorsmachine en later werd hij chauffeur bij Linstra en Van der Laan. In 2012 werd hij echter getroffen door een herseninfarct waardoor hij deels verlamd is geraakt en ook het praten gaat hem moeilijk af. Een deel van zijn hersenstam is namelijk afgestorven. Tegenwoordig gaat hij drie dagen in de week naar Loppersum, dit bevalt hem goed.
Dat geeft mij de kans om even bij te tanken want de verzorging van Jan valt mij, ondanks de goede hulp van de thuiszorg, af en toe best wel zwaar. Ook ik heb de laatste jaren al enige tia’s gehad waardoor ik last heb van mijn arm. Maar ik klaag niet hoor. Ik mag graag puzzelen, zowel kruiswoordpuzzels oplossen als grote legpuzzels in elkaar zetten. Echte tv-kijkers zijn we niet maar in het weekend staat de televisie bijna altijd op ‘Nederland zingt’, dat is vaste prik.
We gaan regelmatig naar beneden om gezamenlijk een kopje koffie te drinken met de bewoners van het Hippolytushoes, vaak twee keer per dag. Ik heb altijd de gezelligheid opgezocht. Eerst op de meisjesvereniging in Roodeschool, later werd ik lid van de vrouwenbond. Ik ben hier ook nog acht jaar penningmeester geweest en dat ging goed. ‘Ik heb geen fraude gepleegd en niets achterovergedrukt.’ Dat heeft mijn moeke mij wel geleerd, ze was zo eerlijk als goud….
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Onze trouwdag, de geboorte van Pieter en zijn trouwdag met Anneke en uiteraard de geboorte van de kleinkinderen. Ook mooie uitstapjes naar bijvoorbeeld Londen (de enige keer dat ik gevlogen heb), Limburg en Eext schieten mij nu te binnen. Met het werk en met de vrouwenvereniging gingen we af en toe ook wel eens een dagje weg. Dat was altijd heel gezellig. Ook hebben we mooie huwelijksjubilea mogen beleven.
En de dieptepunten?
Toen mijn vader overleed, was ik nog maar 13 jaar. Dat was een moeilijke periode, zeker voor mijn moeder want ze had nog vijf kinderen te onderhouden. Verder zijn veel van mijn broers en zussen al op jonge leeftijd overleden, hetzelfde geldt voor Jan. Jan zijn ouders hebben zeven van hun tien kinderen naar het kerkhof moeten brengen, mijn moeder drie.
Ook onze zoon Pieter was er bijna niet meer geweest. Drie jaar geleden kreeg hij de Mexicaanse griep. Zijn vrouw en kinderen hebben zes keer afscheid van hem moeten nemen omdat het kantje boord was, dat was een heel zorgelijke tijd. In die periode werd Jan ook nog eens ‘slim zaik’, wat een rotperiode inderdaad. Gelukkig hebben ze het beiden gered, dat zijn dan toch ook weer hoogtepunten.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Toen mijn vader overleed, kregen we financiële steun van de kerk. Daardoor kon ik naar school. Toen mijn moeder eens een ‘puut pinda’s en een half krentestoet’ bij de bakker kocht om ons te verwennen, werd er gesuggereerd dat we blijkbaar toch niet zo arm waren. Sommige mensen wilden geen geld meer in de collectezak stoppen, wanneer een deel van de opbrengst naar ons gezin zou gaan.
Gelukkig heeft de dominee ons toen geholpen en hij heeft er ook voor gezorgd dat ik naar de huishoudschool kon. De mensen die deze lasterpraat over ons naar buiten brachten, heeft hij vermanend toegesproken…..
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Wat ik wens, kan helaas niet uitkomen. En dat is dat Jan weer wat opkalefatert. We worden beiden een dagje ouder natuurlijk, Jan is inmiddels 79 jaar. Maar we zijn geen veeleisende mensen hoor…..
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Kort maar krachtig, nergens van! Ik zou het zo weer op dezelfde manier overdoen. Daarbij heb ik altijd mijn best gedaan, ik kan mijzelf dan ook niets verwijten.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik heb inmiddels heel wat beleefd en daarbij de nodige dierbaren al op jonge leeftijd verloren. Het zij zo, het wordt toch niet meer anders. Ondanks alles moet het wel een voldoende worden hoor, ik ben best wel tevreden. Noteer maar een zeven.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik hoop van ganser harte dat ze nog wat kunnen vinden waardoor het Hippolytushoes open kan blijven, dan is die spanning ook weer weg. Dat is toch wel mijn grootste wens. Wil je mij nog op de foto zetten? Dan moet ik eerst mijn haar nog een beetje ‘schier’ maken. Dat vond ik ook het ergste van mijn trouwdag, dat ze aldoor foto’s wilden maken. ‘Ze zitt’n aan je te trekken en te scheuren, je moet dit doen en dat doen’. Gelukkig ben jij wat minder veeleisend, haha….