Het begin van dit verhaal schrijf ik op een zeer regenachtige zaterdag, het heeft de hele ochtend ‘gemiggeld’, na een zeer regenachtige week. De week waarin ik er wederom een jaartje bij kreeg. Op mijn levensteller staan inmiddels 47 jaren, de magische 50 nadert met rassé schreden. Iets om dankbaar voor te zijn, dat ik dit proces ogenschijnlijk in goede gezondheid mag ondergaan. De vele felicitaties via socialmedia waren echt hartverwarmend en naderden de duizend. Waar mogelijk heb ik een ‘likeje’ gegeven op Facebook. Maar langs deze weg ook nog hartelijk dank voor het overweldigend meeleven met deze voor mij zo bijzondere dag. We kunnen er weer een jaar tegenaan, dacht ik zo.
Aan de vooravond van mijn verjaardag, gunde ik mijzelf in Winsum alvast een leuk verjaardagscadeautje door bij de plaatselijke handelsvereniging langs te gaan. Die op hun beurt Ben Woldring hadden uitgenodigd voor een lezing. Voer voor mij als columnist want ooit heb ik al enige lijntjes voor een mogelijk interview uitgelegd maar helaas kwam ik niet langs zijn strenge zaakwaarnemer, lees vader. Die ook deze avond zijn chauffeur was en de date geregeld had. Logisch ook dat pa op gedisciplineerde wijze Ben zijn agenda bewaakt want iedereen wil uiteraard in contact komen met deze nog steeds jonge en zeer succesvolle ondernemer om zijn succesverhaal op te tekenen.
We gingen er daarom maar eens goed voor zetten en keerden middels een fimpje terug naar begin jaren negentig toen we Ben met een jong, guitig kopje hoorden vertellen waar hij allemaal wel niet mee bezig was. Hij was toen al met de eerste belvergelijkingen aan de gang, we hebben het nu over zijn 3e jaar op het VWO.
Internet was voor de meesten nog een onontgonnen gebied maar Ben wist mee te liften in de vaart der volkeren. Het bracht hem geen windeieren. Uiteraard ging hij in het vervolg van zijn verhaal ruimschoots in op zijn voorspelling dat de energieprijzen dit jaar voor een gemiddeld gezin met dik €300,- omhoog zouden gaan. Iets wat voor hem geen voorspelling was maar een zekerheidje aan de hand van allerlei gegevens aangereikt door de energiemaatschappijen en onze regering.
‘Bangmakerij’, fulmineerde staatssecretaris Mona Keijzer eerst nog toen ze minister Wiebes moest vervangen om Kamervragen te beantwoorden. Een uitspraak die haar nog wel een tijdje zal achtervolgen. Het werd al met al een heel leuke avond waarin Ben ons op ontspannende wijze meenam in de nieuwste technieken en zijn ontmoetingen met tal van bekende wereldburgers all over the World. Usquert heeft hij inmiddels achter zich gelaten, een Groninger is hij nog steeds in hart en nieren. En daarbij of daardoor is deze kwieke, jonge dertiger dan ook heel gewoon gebleven…..
Wat bracht week 11 nog meer? Nou ja, het einde van het klaverjas- en sjoelseizoen bijvoorbeeld bij de VV Middelstum waarbij Mr. Shoppyland Marten Bos er met de eerste Theo Wilpstra wisselbokaal vandoor ging bij de klaverjassers. Uitgereikt door kersvers oma Ina zelf, in het bijzijn van twee van haar zoons. Een mooi eerbetoon aan Theo die jarenlang de organisatie van het klaverjassen en het sjoelen op zich nam en vaak ook zicht- en hoorbaar van het edele kaartspel genoot. ‘Een spel waar van alles in zit’. En dat klopt natuurlijk ook want de 32 speelkaarten zorgen vaak voor veel gezelligheid en hilariteit onder de deelnemers.
Vlak na deze eerste alinea’s van dit verhaal, toog ik nog even af naar het nabijgelegen Baflo waar Rood Zwart de voetbaldegens kruiste met onze eigen blauwhemden. Dat de wedstrijd doorging, vond ik al een wonder en goed voetbal was onder deze zware en winderige omstandigheden dan ook niet mogelijk. Baflo voetbalde op gezette tijden iets makkelijker maar door mijn blauwwitte ogen gezien, dacht ik dat ons vlaggenschip wel een puntje verdiend had. Helaas werd deze winderige pot met 1-0 verloren waardoor de onderste regionen al weer angstvallig opdoemen. De komende weken moeten dan ook nog de nodige punten gesprokkeld worden door de Konneman-brigade.
En zo ben ik op deze maandagmorgen al weer druk in de weer om de planning en verhalen van week 12 en 13 weer rond en in de steigers te krijgen. Een jaartje ouder inderdaad en daardoor nog meer in de volle overtuiging dat de tijd ons door de vingers glipt. Snel verder naar nieuwe avonturen, die ik vanmiddag vanuit Oosternieland aan het papier hoop toe te vertrouwen….