In een zoektocht naar mooie Sunsationverhalen kwam het Sunsationbestuur met de naam van Martin Rozeboom op de proppen. Op zich niet zo verwonderlijk want Martin is bijna alle Sunsationavonden wel in de feesttent aanwezig geweest. Onder het mom van ‘Als er wat te doen is in het dorp dan moet je er bij zijn’. Hij wilde dan ook wel meewerken, mits generatiegenoot Kees de Bont ook aan het gesprek deel zou nemen. En met gastvrouw Simone van Dijken waren op een vrijdagavond alle ingrediënten aanwezig om terug te blikken op dertig edities Sunsation.
Van jonge mannen naar gesettelde vijftigers
Begin twintig waren ze toen Sunsation voor het eerst georganiseerd werd. Kees was al getrouwd, Simone was net in beeld bij Martin. Sappige liefdesverhalen die ontstaan zijn op dit muziekfestijn zijn dan helaas ook niet op te tekenen. Martin weet het verschil tussen de beleving van beide mannen aardig te typeren: ‘Kees is meer van het praten, ik drink graag een biertje aan de bar.’ Kees kan dit wel beamen: ‘Ik kom op zo’n avond zoveel oude bekenden tegen, medewerkers van loonbedrijven, oud-klasgenoten, bekenden uit het dorp, je raakt niet uitgebabbeld. Sommige zie ik maar één keer per jaar, dan is het lekker om even weer bij te praten.”
Martin stort zich na enige drankjes met grote regelmaat in het feestgedruis op de dansvloer. Hier was zijn moeder niet erg van gecharmeerd, aldus Simone. ‘Zij zong vroeger graag mee in het Night of the Proms-koor tijdens de optredens van Concordia en schaamde zich af en toe wel eens voor haar oudste zoon wanneer zij hem op de dansvloer zag. Zeker die ene keer dat hij aan het stijldansen was met een van de zangeressen die op die avond optrad.’ ‘Stoapeldoen’, aldus Martin, ‘nou ja een beetje dan.’
Verder is er niet zo veel veranderd in al die jaren. ‘Ik maak nog steeds twee keer op een avond een rondje door de tent.’, aldus de man die in het dorp ook wel als ‘knappe vent’ bekend staat. ‘Alleen ga ik tegenwoordig pas om kwart voor tien naar de tent in plaats van half tien. En ik ging tot mijn veertigste ook altijd naar het Dance Event maar daar ben ik op den duur mee gestopt. Dat is niet mijn muziek. Wel heb ik namens de voetbalvereniging nog twee keer als vrijwilliger meegewerkt achter de bar, dan zie je ook van alles hoor!’
Hoogte-, diepte, kou- en warmtepunten
De meest bijzondere avonden kunnen natuurlijk niet onbesproken blijven. Uiteraard worden de optredens van Golden Earring genoemd. De mensen kwamen in het begin van heinde en ver. Toen ze samen met Anouk optraden was het uitzonderlijk druk in de tent. De optredens van Rowwen Hezè, BZN in combinatie met Never Mind en Within Temptation zijn ook blijven hangen. Simone weet nog dat het muziek tijdens die laatstgenoemde optreden zo hard stond dat ze maar naar huis gegaan is, in bed kon ze vervolgens rustig van het optreden verder genieten.
Foto: Heino Buikema
Martin weet zich van deze avond nog te herinneren dat de ambtenaar die toestemming had gegeven voor het afsteken van de vuurpotten op het podium heel zenuwachtig was of het allemaal wel goed zou gaan. Iets wat met de huidige regelgeving sowieso niet meer in een feesttent zal gebeuren. En een dieptepunt weet hij ook op te sommen. ‘Dat was het optreden van een DJ tijdens een nineties en zeroos avond. Die draaide zo slecht dat hij zelfs door een doorgaans zeer rustige buurtgenote van ons met bier bekogeld werd.’
De editie van vorig jaar staat ook nog helder op het netvlies. ‘Wat was het toen Siberisch koud zeg met een gevoelstemperatuur van -15 graden. Ik ben toen rennend naar huis gegaan.’ Simone heeft dan ook prettiger herinneringen aan de Koninginnedagen die vaak in en om de feesttent georganiseerd werden: ‘Dan was het vaak lekker warm en was je buiten met een grote groep gezellig aan het barbecueën. Daar zijn ook nog wel bijzondere verhalen over te vertellen. Maar die mag je niet opschrijven hoor!’
De sterke verhalen
Dergelijke sterke verhalen zijn natuurlijk voer voor Kees. Die smakelijk kan vertellen over pijnlijke valpartijen, het bezoek van enige Zoutkampers aan de tent, het uit de feesttent gezet worden van de scribent van dit verhaaltje en een anekdote over strijdmakker Sjoerd Pool. Hij gaf een uitsmijter tijdens het verlaten van de tent nog even een hand als dank voor bewezen diensten. Toen die Sjoerd voor de gein begon te knijpen merkte Sjoerd droog op: ‘Kun je niet harder?’ Toen Sjoerd vervolgens zelf zijn best ging doen, zag je het gezicht van de uitsmijter van pijn vertrekken. ‘Dat was de laatste keer dat we hem in de tent gezien hebben.’
Martin kan zich nog herinneren dat hij tijdens het Dance Event achter de bar stond en dat een jongen op hem af kwam met de vraag: ‘Wat vinden vrouwen lekker’. Martin: ‘Dat heb ik maar niet verteld, echter heb ik hem wel een lekker drankje meegegeven…….’ Beide mannen verheugen zich al weer op de 31e editie. Ze zijn de tel kwijtgeraakt maar het aantal bezoeken aan de feesttent in Middelstum nadert ongetwijfeld de honderd. Wellicht binnenkort een huldiging op het Sunsation hoofdpodium?!