Onlangs mocht ik naar een tafeltennisclinic bij de KlimaatgroepStars. Anne Vlieg ging aan de slag met de jonge Nederlandse talenten Pim van Schaik en Shuo Han Men (ook nog eens de Nederlandse kampioen bij de dames). Iets om mij op te verheugen. Wanneer u dit leest is deze clinic al weer lang en breed verteerd en staat het begin van een nieuwe tafeltenniscompetitie voor de deur. Binnenkort pak ik het Anne-lyseren met Anne weer op. Altijd leuk om met zo’n gedreven sportman te praten, die het ook nog eens leuk weet te verpakken.
Vlak voor de kerst zaten we beiden het jaar te overdenken in Brouwers, dat doen we wel vaker. De luchtige dingen des levens passeerden de revue maar af en toe werd de kost ook wel wat zwaarder. En dan heb ik het niet over de bordinhoud. Toen we net aan ons soepje wilden beginnen, kwam Peter Anema binnen. Een hartelijke handdruk met Anne volgde. Even was ik op zoek naar de connectie. Maar die kwam al snel toen Anne vroeg hoe het met Peter zijn moeder ging…..
Och ja, dat is ook zo. Er is een tijd geweest dat alle drie onze moeders tegelijk op Meerzorg in het Hippyhoes zaten. Daar zouden we alle drie bijzondere verhalen over kunnen vertellen, ook over onze eigen moeders. Zo heb ik beide mannen afzonderlijk van elkaar wel eens horen zeggen dat ze altijd om moe moesten lachen wanneer zij ze gebood om haar koffie of sap op te drinken. Dan had ze volgens eigen zeggen veel te veel drinken gehad waardoor ze dan weer naar de WC moest. In negen van de tien keren dat ik op Meerzorg kwam, moest ik haar bij wijze van spreken van de plee halen om vervolgens te gaan wandelen.
Moeder Vlieg ging regelmatig op in de muziek. Met gesloten ogen neuriede ze vaak mee met allerlei nummers of ze was denkbeeldig aan het dirigeren. Zij was het ook die een dansje waagde toen Vrijstaat Noord het Middelstummer Bos veroverde en er ’s avonds allerlei optredens waren. Ik weet nog dat ik aan mevrouw Anema vroeg, tijdens haar eerste dagen in het Hippyhoes, of Peter nog langs kwam. Een week later schuifelde ze in de eetzaal beneden naar mij toe. Of ik Peter wel wilde bellen want hij moest haar ophalen. Ze leek niet echt blij toen ik opmerkte dat hij waarschijnlijk druk aan het werk was…..
Anne moest tijdens de conversatie nog hevig lachen om het balletje dat op een middag over de tafel gerold werd. Dit had een bijzondere uitwerking op bepaalde mensen. Sommige deden helemaal niets, anderen deden elke keer een poging om de bal te pakken en je zag mevrouw Vlieg spiedend rondkijken. Een keer greep ze haar kans en pakte de bal om die vervolgens een tijdje niet meer los te laten…..
Een bezoek aan Meerzorg leidde wel vaker tot verrassingen. Zo voorkwam moeders eens dat haar buurvrouw met een groot broodmes haar haar wilde gaan kammen. Toen was moeders zo scherp als een mes inderdaad. De keer dat twee overbuurvrouwen in hun eigen onbegrepen taal met elkaar gingen communiceren was ook legendarisch. Niemand had door waar het over ging maar ze hadden beiden groot lol….
Moeders Vlieg en Koster zijn niet meer onder ons. Als ik naar pa toe ga op de derde verdieping zie ik mevrouw Anema nog wel eens zitten als de deur van Meerzorg openstaat. Daar waar vroeger moeders de vrouw in haar rolstoel zat. Dan groet ik altijd even en zie in gedachten de mooie glimlach van mijn eigen moeder die in de gaten krijgt dat ze weer in de rolstoel naar buiten mag…..
Hoe lang nog? Hoe lang zijn Meerzorg en het Hippolytushoes nog aan Middelstum verbonden? Achter de schermen vinden al jarenlang gesprekken plaats om een nieuwe bestemming voor dit markante gebouw te vinden zodat hij open kan blijven. Dat lijkt niet mee te vallen. Over een half jaartje is het zover, dan trekt de Zonnehuisgroep zich terug. Ergens hoop ik dat ze nog nieuwe gegadigden weten te vinden. Dorpscoöperatie Middelsoam is er vast druk mee bezig om alle mogelijkheden te onderzoeken.
Pa zit er immers ook nog steeds. En vele andere bewoners, inclusief de mensen in de aanleunwoningen. En wat te denken van het personeel en de vrijwilligers die al zo lang in onzekerheid leven? Wat een boudel inderdaad. De klok tikt verder maar ik hoop dat de wijzers de vijf voor twaalf stand spoedig zullen verlaten, richting half twaalf uiteraard…..