Daar istie weer. Inmiddels traditie voor Bert en dus ook een beetje voor mij. 29 oktober was het dit jaar. Een facebook Messenger bericht: “Wil je een eindejaarcolumn schrijven?”. Daarna nog een paar mogelijkheden voor wanneer precies. Hier bleek ik zelfs nog invloed op te hebben. Bert behandelt je eigenlijk best goed voor gratis bewezen diensten.
Dan, net als alle gastcolumnisten de vraag. Aan jezelf. Waarover eigenlijk?
Zoals alle jaren rond deze periode licht melancholisch. Korte dagen. Drukke periode. Het terugkijken op het hele jaar probeer je wel maar lukt maar matig. Vaak hebben futiliteiten zich beter genesteld dan de dingen die er echt toe doen. Bij iedere poging die laatste te omschrijven weet je dat je meer honken mist dan raakt. Begin er niet aan.
Als ik nog even de column van vorig jaar doorlees besef ik dat veel dingen dus ook al weer een jaar geleden zijn. Waar blijft de tijd? Helemaal voor alle mensen wier dierbare in dat stuk tekst omschreven stonden. Ik hoop dat ze een goed jaar hebben gehad. Zich erdoor hebben geslagen. Vele nieuwe dingen hebben meegemaakt en soms zelfs een nieuwe piketpaal hebben kunnen slaan voor de toekomst. Wat een waardering heb ik voor de Wilpstra’s, Holtmannen en Mulders van deze wereld. Je zult maar in hun schoenen staan.
Dan terug naar het nu. En dus ook naar de titel. Ik wilde het stuk eigenlijk “probleem” noemen. Maar ik vermoed dat men liever doorklikt omdat de vraag nu is: wat is er opgelost? Bij doorklikken op een titel “probleem” weet je bijna zeker ook in een probleem terecht te komen.
Oké, opgelost dus.
Wat is er dan opgelost hoor ik u vragen. Een terechte vraag! Als ik de berichten op tv en in de kranten van de laatste weken een beetje op me in laat werken en vermoed dat het zaken zijn die in 2019 wel eens van belang zouden kunnen zijn dan is er nogal wat aan de hand.
Gele hesjes, rekenmodellen waarmee je van alles over huizen kunt weten zonder het ooit te hebben gezien, klimaatafspraken van Polen tot Den Haag waardoor we nu zeker weten dat het goed komt en zo nog een paar onderwerpjes.
Hoe is dat dan allemaal opgelost. Een beetje theorie over de wereld van het probleem.
De afgelopen jaren is het een gewoonte geworden om problemen niet meer te benoemen. Tot vermoeienis toe hoor je horden mensen nadat iemand per ongeluk heeft gezegd dat er een probleem is roepen NEE HOOR! Er zijn alleen oplossingen. Of erger nog: uitdagingen. Blijkbaar is het benoemen van een probleem een probleem geworden. De schrijvers van boekjes over deze situatie van probleem en oplossingen kwam ook ter ore dat dit omdenken de mensen tegen begon te staan. Daarom is er dus iets nieuws bedacht: OPGELOST.
Probeer je voor te stellen dat de onvrede over de kleine groep rijken die steeds rijker wordt, het niet kunnen betalen van een fatsoenlijk huis of gevarieerde voedsel of de steeds hogere kosten in het algemeen voor normaal leven niet bestaat.
Je legt de groep die het zo voelt (het is immers een gevoel en niet echt) toch gewoon uit dat het systeem nu eenmaal zo is. Dat je het ook niet hebt bedacht en dat het nu eenmaal niet anders is. Het is van alle tijden dus… het is opgelost.
Huizen in een deel van Nederland lopen schade op door gebruik van specifieke fossiele brandstoffen. Dan bedenken we natuurlijk direct een plan om daar mee te stoppen. We stoppen gewoon met het gebruik van die specifieke fossiele brandstof. Dat doen we weliswaar te laat maar dat maakt niet uit. Knap toch dat we zo’n besluit durven nemen. Oh ja. Daarmee is alles wat bedacht was ter compensatie en veilig stellen natuurlijk ook niet meer nodig. Logisch. Om de grootse daad nog wat kracht bij te zetten komt er nog wel een heel groot bedrag voor dat deel van Nederland. Meer dan 100 miljoen per jaar. 10 jaar lang. Zo. Klaar. Nou kunnen we weer verder met de dingen die wel leuk zijn zal men wel gedacht hebben. Opgelost.
Als laatste het klimaatprobleem. Ook opgelost. Voor wie wil op 2 manieren. 1 het probleem is te groot, onbetaalbaar. Alles wat we er aan proberen te doen helpt niet want we zijn toch te klein. De andere manier is het niet aanpakken maar heel hard doen alsof. Dus mag er na 4 jaar iets niet meer. Rijden in een auto op brandstoffen bijvoorbeeld. Is er over 12 jaar iets dat we gaan sluiten. Denk aan de laatste kolencentrale. En gaan we alle veranderingen die we door moeten natuurlijk met subsidies betalen. Dat is immers de makkelijkste manier om met zo weinig mogelijk grip op zaken voor de gemiddelde inwoner geld van laag naar hoog te laten stromen. Ja, van minder bedeeld naar goed bedeeld. Opgelost.
Gele hesjes opgelost. Niet meer nodig.
Fatsoenlijke compensatie voor Groningen opgelost. Niet meer nodig.
Klimaatprobleem opgelost. Wel nodig maar we gaan het niet doen want het helpt niet.
U merkt: Het stemt niet alleen melancholisch deze dagen. Nee, ook licht cynisch is niet van de lucht.
Niet zo bedoeld. Het was meer het maken van een punt. Het kan namelijk anders. Echt. Door een paar hele simpele afspraken te maken komen we er wel.
De eerste. Degene die het daadwerkelijke probleem ervaart of gaat ervaren moet zelf mee kunnen praten over de oplossing. Uitgangspunt is dat iets altijd anders kan mits je het wilt.
Ten tweede moet de oplossing altijd een zijn die niet alleen voor jezelf geldt. Eigen belang is belangrijk maar een gemeenschappelijk belang altijd belangrijker.
Ten derde gaan we dit allemaal doen in ons eigen lokale systeem. Oftewel met of liever nog door de mensen die het aangaat. Via wegen die we daarvoor kennen. Lusten en lasten worden daarbij verdeeld naar draagkracht en wil tot bijdragen.
Hiervoor hoeven huidige systemen niet veranderd te worden. Ze moeten uitgevoerd en toegepast worden zoals ze bedoeld zijn. Zonder politieke spelletjes en bedrijfsmatig bedonderen. En hier gaan we elkaar aan houden.
Enige dat ik wens en hoop voor 2019 is dat we elkaar die ruimte nog gunnen. Het harde randje waarmee 2018 op vele punten is afgesloten is niet goed. Het drijft ons alleen maar verder uit elkaar. Terwijl ik er van overtuigd ben dat het niet hoeft.
Dus een goed 2019 gewenst voor een ieder die SAMEN aan de slag wil. Voor oplossingen groot en klein omdat problemen dat ook kunnen zijn.
2019 wordt daarmee het jaar van het verzetten van de bakens. En dat geldt voor ons allen. Het wordt het jaar waarin levens veranderende gebeurtenissen zullen plaatsvinden. Voor mezelf weet ik dat in ieder geval zeker. Dan zal het voor veel anderen ook zo zijn.
Groet B Schollema