Het uit de ‘pen’ laten rollen van mijn derde gastcolumn verloopt op een andere manier dan bij de twee voorgaande edities. Had ik de afgelopen jaren vooraf direct een idee waarover ik wilde gaan schrijven en hoefde ik daar alleen maar voor te gaan zitten om het verhaal te laten komen, nu is dat een ander ‘verhaal’. Het blijkt nu best lastig te zijn om te bedenken waarover ik iets wil schrijven.
Gelukkig is het vrijwel dagelijkse digitale contact met Janneke Holtman (wonende in Koudum) wederom een inspiratiebron. Deze geweldige vriendin komt met een hele serie onderwerpen voor mij, ze is niet voor niks ook gastcolumniste van Bert Koster! Haar suggestie ‘Meeleven’ houdt mijn aandacht direct vast, want dat is nu juist ook wat ons heeft samengebracht (en in mijn voorgaande gastcolumns was dat eigenlijk ook een onderliggend thema). Zouden we hier een duo-gastcolumn van kunnen maken …
Meeleven komt op veel momenten langs maar de intensiteit is wisselend, is het ver van je bed of dicht(er)bij en wat voor omstandigheden spelen er (lichamelijke ziekte, depressie, pesten, iemand/iets verliezen). Oprecht meeleven komt diep binnen wanneer het om een dierbaar persoon in je leven gaat, ofwel die persoon wordt door het meeleven een dierbare. Dat is een bijzondere ervaring, meeleven met elkaar (er kan een mooie wederkerigheid in ontstaan). Het versterkt de band met de ander op een ongekende manier.
De ander of jijzelf vraagt niet om de problemen op te lossen maar om te luisteren (met het hart). Meeleven zonder te oordelen, de ander leren begrijpen, durven steunen wanneer de ander pijn lijdt. De ander of jijzelf die graag gehoord wil worden, geaccepteerd en erbij wil horen. Het vraagt moed om kwetsbaarheid te laten zien. Meeleven met elkaar, geven en ontvangen, het voelen van verbinding maakt verschil.
Verbinding ervaren door meeleven, een waardevolle ervaring. Ik ben dankbaar voor het meeleven dat ik mocht ontvangen, ook van Janneke! Een dierbare vriendin in mijn leven, met wie ik mij zo verbonden voel, wiens omstandigheden me ook zo aan het hart gaan. Haar vreugde maakt mij blij, haar pijn en verdriet raken mij. Janneke schreef zelf in eerdere gastcolumns over haar leven, over chronische ziekte die zo enorm veel pijn/terugslagen en beperkingen met zich meebrengen, waar ze mee moet zien te leven….
Ze heeft zo’n rijke geest, is inspirerend en heeft gevoel voor humor (wat overigens ook een overlevingstechniek is), ze heeft zoveel behoefte aan zingeving in haar leven maar is zo gekluisterd aan haar bed. Het moet zo zwaar zijn als je wereld zo klein is… Digitaal contact is een belangrijke schakel in onze verbinding, een stukje sociaal leven wat wel mogelijk is. Op deze manier hebben we gelukkig veel en intens contact, kunnen we samen lachen en huilen. Het biedt mogelijkheden om te delen, met elkaar mee te leven. Ik heb grote bewondering voor haar Levenskunst!
Lieve/stoere/dappere Janneke, nu heb ik wat gedachten beschreven. Je liet me weten dat de tekstregel “Zeg me wie je ziet, wanneer ik voor je sta” (uit een lied van Marco Borsato) jou raakt. Ons filosofietje over een duo-gastcolumn geeft jou gelegenheid om wat over het thema ‘Meeleven’ te uiten.
Gelukkig heb ook ik de kracht van meeleven mogen ervaren. Zo sterk, dat het zelfs doet overleven! Ik heb momenten gehad dat mijn verdriet en machteloosheid zo groot waren dat ik amper meer wist wie ik zelf was. Ik was bijna mijn verdriet en machteloosheid geworden. In deze perioden, waarin je eigen ik op zijn grondvesten staat te schudden helpt oprecht meeleven. Dit kan op zoveel manieren: Iemand die je vertelt dat het inderdaad allemaal één grote baggerzooi is. Iemand bij wie je hoort aan de stem dat het pijn doet. Iemand die luistert, vragen stelt, probeert in te leven, probeert mee te denken. Iemand die je hand vastpakt en niets zegt. Iemand die je laat zien, dat ook al staat je wereld op de kop, dat jouw ik nog steeds dezelfde is. Een chocoladereep, een kaart, een appje of een mop als afleiding.
Vaak eerst tranen van mijn kant van ontroering, vervolgens de kracht door het bloed voelen stromen van vechtlust, verkregen door het meeleven. De bijna verbazingwekkende kracht van iets relatiefs kleins, wat zo’n grote uitwerking kan hebben! Wat vind jij een fijne manier van meeleven, wat helpt jou?
Wat verwoord je dat indrukwekkend Janneke. In mijn meeleven naar jou kan ik me regelmatig machteloos voelen, gun ik je zulke andere levensomstandigheden.…!! Maar als ik lees wat meeleven voor jou betekent dan zit er gelukkig een grote kracht in. Zo vind ik het ook wel dubbel om jou te laten weten wat ik ga doen of gedaan heb, waar ik geweest ben. Wetende dat jij ook graag die mogelijkheden zou willen hebben. Je kunt op jouw enthousiaste manier via foto’s en verhalen mee(be)leven, al moet dat ook wel dubbel zijn.
Een luisterend oor (of lezend oog) is voor mij waardevol, zeker als er indrukwekkende gebeurtenissen langskomen. Vaak voel je intuïtief wel aan bij wie je je verhaal kwijt kunt. Gebeurtenissen kunnen je overspoelen, maar ik merk regelmatig dat hoe vaker je je verhaal vertelt, daar ook al een stukje verwerking in kan zitten. Dat dat verhaal/situatie onderdeel van je leven is geworden waar je verder mee moet, dat er een stukje acceptatie op gang is gekomen door het delen. Het is zo waardevol om mensen om je heen te hebben die weten wat er in je leeft, dan kan een half woord of een blik genoeg zijn (of een digitaal symbooltje) om kracht uit te halen.
‘Licht’ geschilderd door Meinsje Wijma,
tevens auteur van het boek ‘U (maar zo) ALLEEN!’
Janneke, je gaf aan dat je wel meer had willen schrijven over dit thema. Helaas was je energie daar niet voor aanwezig. Maar wat je schreef is zo veelzeggend! Het was een bijzondere ervaring om dit zo samen te doen de afgelopen dagen, dagen waarin ook heftig nieuws binnenkwam van dierbaren. We leefden samen mee, er stond een regenboog aan de hemel waarna een schilderij op Facebook langskwam met als titel ‘Licht’. In dat schilderij kwam vanuit het donker ook licht door in verschillende kleuren, zoals we dat ervaarden door de regenboog. Dat hoopvolle sprankje licht ontroerde ons. We voelden dat er meer is tussen hemel en aarde……
Oprecht meeleven maakt (een/het) verschil, deelgenoot zijn in elkaars leven, samen leven. We wensen iedereen de waardevolle ervaring van Meeleven toe!
Roelien Tjalsma en Janneke Holtman, 3 november 2018