Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Geert Jan Reinders is ook mijn volledige naam. Ik ben geboren op 24 september 1951 in Leermens. Je komt dus toevallig net op mijn verjaardag langs. Ik ben de oudste telg uit een ondernemersgezin van drie kinderen. Mijn vader had een eigen machinefabriek na eerder gevaren te hebben. Deze ondernemersgenen heb ik inderdaad meegekregen en later ook weer overgedragen aan mijn eigen kinderen. Een machinefabriek is dan wellicht een andere tak van sport als waar ik ingerold ben, de omgangsvormen zijn wel hetzelfde.
Op mijn tiende verhuisden we naar Loppersum, naar de Lagestraat nummer tien. Daar heb ik tot mijn 22e gewoond. Na getrouwd te zijn, volgden eerst vier jaar Baflo en daarna ook zo’n tijdsbestek in Winschoten. Loppersum bleef trekken dus begin jaren tachtig zijn we hier weer naar toe verhuisd. Inmiddels wonen we al weer 29 jaar aan het Wijmerspad. Met veel plezier inderdaad. We wonen hier heerlijk aan het water, ons kent ons en Loppersum is een gezellig dorp waar het nodige georganiseerd wordt.
Wat is uw burgerlijke staat?
In 1972 leerde ik Willy Nanninga kennen. Zij is geboren in het tolhuis, gelegen tussen Middelstum en Westerwijtwerd. We kwamen elkaar tegen in Spoorzicht. Dat was op zich niet zo verwonderlijk want ik ben hier jarenlang DJ geweest. Wat mij betreft was het liefde op het eerste gezicht. Een jaar na onze eerste ontmoeting zijn we dan ook getrouwd. Dit jaar beleven we dus een mooie mijlpaal, we zijn 45 jaar in het echt verbonden.
Het huwelijk heeft ons drie kinderen geschonken. Johan is 39, Gerrie 37 en Jolanda 36 jaar. Ze wonen alle drie in Loppersum. Gerry en Jolanda hebben begin dit jaar Aristo Promotions van mij overgenomen. Ze combineren dit met hun schilders- en stucadoorsbedrijf. Ik ben de trotse opa van zeven kleinkinderen, in leeftijd variërend van twee tot negen jaar.
Wat is uw voormalig beroep?
Mijn schooltijd heb ik voornamelijk in Loppersum en Groningen doorgebracht. Na de lagere school volgde de ULO en de HBS. Ik wilde graag DJ worden en heb in diverse discotheken en cafés in de buurt gedraaid. Maar hiermee de kost verdienen, zat er helaas niet in. En dus ben ik op 18-jarige leeftijd de Slagers Vak Opleiding gaan volgen, deze opleiding duurde drie jaar. Vervolgens kon ik direct bij Slager Piet Zuidhof in Middelstum aan de bak. Hier heb ik negen jaar gewerkt. Ik vond het werk heel leuk om te doen maar het gevoel om voor mijzelf te willen beginnen werd steeds sterker.
Toen ik in mijn netwerk hoorde dat er in Loppersum een winkel te koop kwam waar tijdschriften en boeken verkocht werden, heb ik niet lang na hoeven denken. Deze winkel heb ik 21 jaar gerund vanuit dit pand aan het Wijmerspad in Loppersum. Ook heel leuk om te doen, het verkopen zit wat dat betreft wel in mijn bloed. Hoewel ik mij in de loop der jaren steeds meer met de logistieke aspecten ging bezighouden waardoor ik minder tijd in de winkel doorbracht. Ik kon er een goede boterham mee verdienen maar merkte wel dat de markt in beweging was en dat de verkoop van boeken en tijdschriften zijn beste tijd achter de rug had.
Vandaar dat ik in 2006 Aristo Promotions streekproducten en relatiegeschenken heb overgenomen. Mensen vinden het leuk om producten uit de eigen regio te kopen. Dat merk je bijvoorbeeld ook aan succes van de streekproductenmarkt op Ewsum in Middelstum. Zelf had ik ook wel iets met deze producten. Door dit te combineren met de verkoop van relatiegeschenken kon het aanbod uitgebreid worden tot wel meer dan duizend artikelen. Daarmee werden ook andere verkoopkanalen aangeboord.
Er volgden twaalf mooie jaren maar sinds begin dit jaar heb ik de zaak overgedragen aan mijn jongste zoon en dochter. Zij combineren dit met hun overige ondernemingen. Ik trek mijzelf steeds verder terug uit het bedrijf, ik ben dus aan het afbouwen.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Van een zwart gat is uiteraard geen sprake want er ligt nog genoeg bestuurs- en vrijwilligerswerk op mijn bordje. Daar is ook helemaal niets mis mee hoor, ik moet altijd wat omhanden hebben. Zo ben ik nog steeds fractievoorzitter van Loppersum Vooruit. De politieke partij waarvan ik in 2009 de aanjager was. Mede ingegeven door het feit dat er toentertijd nogal wat onvrede heerste onder de bevolking. Het fractievoorzitterschap kost mij in de drukste weken zo’n twintig a dertig uur in de week. In de zomerperiode is het natuurlijk een stuk rustiger.
Daarnaast heb ik behoorlijk actief met de organisatie van enige markten hier in Loppersum. In het derde weekend van september vindt hier altijd de Loppersumer jaarmarkt plaats. Met zestig standhouders was het ook dit jaar weer een succes. Maar hier gaat veel werk in zitten hoor, onderschat dat niet. Verder heb ik zo’n tien jaar de kunst- en cultuurmarkt in Loppersum georganiseerd. Hier ben ik mee gestopt maar ik zet mij nog wel steeds in voor de jaarlijkse kerstmarkt. En ik heb tien jaar de Midzomernachtfeesten georganiseerd en ook nog wel wat andere festivals.
Al met al heb ik zo’n veertig jaar gevoetbald en SC Loppersum is natuurlijk mijn clubje. Ik ben er negen jaar secretaris geweest en Aristo Promotions is sinds 2010 hoofdsponsor van de voetbalclub. Tegenwoordig doe ik geen bestuurswerk meer maar ik ga als afgevaardigde van de club nog wel steeds mee naar uitwedstrijden.
Hardlopen is mijn grootste passie. Ik loop gemiddeld zo’n zes uur in de week en leg dan zo’n veertig, vijfenveertig kilometer af. Daarnaast geef ik nog een keer per week training bij hardloopvereniging Artemis in Winsum. Waar mogelijk probeer ik de leden van adviezen te voorzien. Dit kan zowel op het gebied van kleding als op de looptechniek zijn. Ik heb wel eens uitgerekend dat ik al met al zo’n 107 marathons en halve marathons gerend heb. De marathon van Berlijn was hierbij de mooiste, wat een prachtig parcours is dat. Mijn snelste tijd is 3.57,01 uur geweest.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
In 2005 ben ik Ridder geworden in de Orde van Oranje Nassou. Dat was voor mij een complete verrassing. Mijn vrouw had mij gevraagd of ik met mijn zoon mee wilde om naar de notaris te gaan om het huis te laten beschrijven. Ik moest dus een net pak aan en toen er aangebeld werd, dacht ik dat mijn zoon mij op kwam halen. De verbazing was dus zeer groot toen ik burgemeester Rodenboog zag staan. Mijn vrouw had zoiets van dat ik deze koninklijke onderscheiding maar het beste thuis kon krijgen, anders zou ik het vast in de gaten hebben gehad.
Ook vond ik het een hele eer dat ik tot ambassadeur van de Tocht om de Noord benoemd werd. Een onderscheiding die je krijgt wanneer je het nodige vrijwilligers- en regelwerk verricht. Zo ben ik bijvoorbeeld de coördinator van deze tocht in Loppersum. De titel ambassadeur kreeg ik in 2012 in Bedum toebedeeld.
En de dieptepunten?
Echte dieptepunten heb ik niet gekend, hoewel ieder mens natuurlijk ook mindere periodes in zijn leven meemaakt. Zo heb ik mijn moeder dood in haar huis gevonden toen zij overleden is aan een hartinfarct. Zij mocht 76 jaar worden. Dat was toen natuurlijk een heel hectische en een verdrietige tijd. Later had ik er wel vrede mee.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
De Midzomernachtfeesten waren altijd prachtig om te organiseren. Met de komst van Pedaalemmer en Rooie Rinus als grootste hoogtepunt. Toen was de Marktplein met zo’n vijfduizend bezoekers heerlijk gevuld. Ik denk dat dit in 2000 is geweest. Dan heb je natuurlijk eer van je werk. Andersom kan ook. Zo verwachten we tijdens een bepaald feest zo’n vierhonderd man publiek terwijl er uiteindelijk maar tachtig bezoekers op af kwamen. Balen natuurlijk maar ook daar had je maar mee te dealen.
Een van de leukste producten die ik verkocht heb, waren potjes met Grunneger lucht (na openen beperkt houdbaar). Met daarop naast een mooie landschapschapsfoto uit de streek ook de luchtsamenstelling vermeld. Dat deze hetzelfde is als in de rest van Nederland deed er niet toe. Het ging om het ludieke: ‘Dou deksel open en neem snel n fikse snoef, aans is t vot!’ Stugge Groningers kunnen hiervan de humor niet altijd inzien.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik heb geen bücketlist die afgewerkt moet worden. Door het lopen van marathons ben ik al in heel wat landen geweest. In Amerika bijvoorbeeld maar ook in Engeland en Ierland, Spanje (Barcelona) en alle Scandinavische landen. Laat mij maar gewoon lekker op dezelfde voet doorgaan.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van!
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Doe maar een ruime voldoende, ik zit zelf aan een acht te denken.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Volgens mij hebben we alle belangrijke zaken wel behandeld. Of ik ook een levensmotto heb? Behandel de mensen op dezelfde manier als dat je zelf graag behandeld wilt worden. Dat klinkt inderdaad als een gewone fatsoensnorm maar we weten allemaal dat het in de praktijk anders werkt…..