Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Harm Tjaart Wegman, roepnaam Harm. Ik ben op dertien december 1946 geboren in Huize Tavenier in Groningen. Mijn oudere zus was al overleden voordat ik geboren werd. Mijn vader was landarbeider die zijn laatste vier werkjaren op de sociale werkplaats bij Wehe-den Hoorn doorgebracht heeft. Helaas is hij al op 54-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een tumor. Mijn moeder mocht 95 jaar worden. Beiden liggen hier op de begraafplaats in Garnwerd begraven. Op hun verjaardagen ga ik vaak naar het kerkhof toe om ze te gedenken.
Ik heb mijn hele leven in Garnwerd gewoond. In mijn jonge jaren woonden we aan de Burgemeester Brouwersstraat. Daarna ben ik aan de Hunzeweg komen te wonen. Tot mijn 12e woonden we op nummer 24, waarna we verhuisd zijn naar nummer 7. Ik ben hier altijd blijven wonen. En waarom zou ik ook weggaan? Het is een prachtig plekje en ik kan goed met mijn beide buren opschieten.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben mijn hele leven vrijgezel geweest maar heb dat nooit erg gevonden. Ik kan mij overdag helemaal uitleven met mijn hobby’s en ben een fervent voetballiefhebber. ’s Avonds zit ik dan ook vaak voor de buis. PSV is mijn favoriete ploeg, ik ben heel blij dat ze het tot de Champions League geschopt hebben!
Wat is uw voormalig beroep?
Na mijn lagere schooltijd in Garnwerd, ben ik vervolgens drie jaar naar de LTS in Wehe-den Hoorn gegaan. Ik wilde eigenlijk bouwvakker worden maar kreeg trammelant met de leraar die dit vak gaf. Daarom ben ik geswitcht naar de houtbewerking maar dat is nooit mijn beroep geworden. Op mijn 15e ben ik gaan werken bij Koffiefabriek ‘Karel’s Thee’, zij zaten aan de Haddingestraat in Groningen. Daar heb ik zo’n vier jaar gewerkt, koffie inpakken in doosjes bijvoorbeeld en vervolgens de dozen sealen.
Daarna kwam ik in dezelfde straat bij schoonmaakfabrikant Cemsto terecht. De daarop volgende vier jaar was ik veelvuldig aan het schoonmaken dus. Mijn volgende werkgever was conservenfabriek Luchies, gevestigd aan de Onderdendamsterweg in Winsum. Ook daar heb ik zo’n vier jaar gewerkt, toen ging het bedrijf failliet. Vervolgens heb ik nog een seizoen als aardappelsorteerder gewerkt voor een boer in Winsum.
In 1973 kwam ik bij de DOMO terecht. Zij zaten toen aan de Scandinaviëweg achter de Philips fabriek. Helaas is hier niets van overgebleven. Op deze locatie heb ik 9,5 jaar gewerkt, bij de zuiveltak. De DOMO zag dit enkel als een verliesgevend onderdeel van hun bedrijf en we werden dan ook afgestoten. Als onderdeel van de SRV-unit, werkte ik vervolgens bijna drie jaar in Assen. De verschillende onderdelen zijn uiteindelijk gecentraliseerd in het Friese Oosterwolde waar het bedrijf verder ging onder de naam Zuivel Handels Maatschappij, afgekort ZHM.
In 1998 werd het bedrijf overgenomen door Van Tol BV, gevestigd in Bodegraven. Ik ben er begonnen op de emballageafdeling, werd vervolgens orderverzamelaar en heb me ook vele jaren met de ontvangst van goederen beziggehouden. Ik werd een allround magazijnman inderdaad en heb vele orders boter, kaas, melk, yoghurt en overige zuivelproducten maar ook grote partijen frisdrank in- en uitgeladen. De laatste zes arbeidsjaren werkte ik op flexibele basis voor verschillende afdelingen.
Tot mijn laatste dag heb ik hier met veel plezier voor gewerkt. De laatste drie jaar werd het qua vervoer echter steeds lastiger. Ik heb zelf geen rijbewijs en de man waar ik altijd met mee kon rijden ging met pensioen. En dus werd ik ’s morgens om 06.00 uur door taxi UVO opgehaald die mij naar Leek brachten. Daar ging ik dan met de bus verder. Vaak was ik dan om 18.00 uur weer thuis.
Ik kreeg wel een reiskostenvergoeding maar dit woog lang niet op tegen de gemaakte kosten. Ik ben toen flink aan het rekenen geslagen en kwam tot de conclusie dat ik er op mijn 60e wel mee kon stoppen. Ik moest wel vijf jaar overbruggen maar dat was financieel geen probleem. Ik heb altijd zuinig geleefd en heb geen onverantwoorde uitgaven gedaan. Van de beslissing om eerder met werk te stoppen heb ik nooit spijt gehad. Al met al heb ik tijdens mijn hele werkzame leven maar twee weken zonder baan gezeten.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Goed, ik vermaak mij alle dagen prima. Zo besteed ik de nodige uren aan mijn postzegelverzameling. Hier ben ik in 1973 mee begonnen. Tegenwoordig niet meer zo fanatiek als vroeger, ik ben bijvoorbeeld met het verzamelen van Amerikaanse postzegels gestopt. Momenteel richt ik mij alleen nog maar op Europa en Canada.
Met het verzamelen van Nederlandse postzegels ben ik in 2000 gestopt na een geschil met de mensen van de Nederlandse Vereniging van Postzegel Handelaren. In andere catalogussen waren bepaalde postzegels soms wel twee keer zoveel waard als dat zij er voor wilden geven. Toen ik hierover een discussie begon met een bestuurslid, werd hij kwaad op mij. Binnenkort wordt een grote partij postzegels van mij via een veiling te koop aangeboden.
Ik ben al 35 jaar verkeersregelaar, gecertificeerd wel te verstaan! Een bekende wijkagent attendeerde mij op het feit dat ze in Garnwerd nog op zoek waren naar nieuwe verkeersregelaars. Zodoende ben ik hiermee begonnen. Tot voor drie jaar geleden kwam de politie nog in het dorpshuis langs om gezamenlijk het leerboek door te nemen. Tegenwoordig doe ik aan E-learning. Het certificaat heb ik altijd bij mij, toch vraagt de politie zelden of nooit of ik hem wil laten zien.
Vorig jaar ben ik vanaf april tot het eind van het jaar dik vijftig keer als regelaar ingezet. Vaak in Garnwerd zelf, bijvoorbeeld bij Garnwerd aan Zee. Daar is het vooral op zondagen heel druk. Maar ik kom ook regelmatig in Winsum, bijvoorbeeld bij de beestenmarkt. Volgende week heb ik een klus in Lauwersoog.
En ik ben een fervent klaverjasser. Op de derde woensdag in september beginnen we weer te klaverjassen in het dorpshuis in Garnwerd. En vanaf de derde vrijdag in september ga ik ook in Feernwerd weer los. Medio oktober kan ik een keer per twee weken op de soos in Ezinge terecht waar ze het klaverjassen combineren met sjoelen en rummikuppen. Binnenkort gaan we ook bij Garnwerd aan Zee klaverjassen, daar wordt een avond georganiseerd voor het personeel. Voor die mensen die het nog niet kunnen, wordt eerst een cursus gegeven.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Toen ik vervroegd met werken stopte, kreeg ik een afscheidsreceptie aangeboden. Dit werd gecombineerd met de Nieuwjaarsreceptie in Bodegraven. Twee van de drie directeuren van Van Tol BV waren hierbij aanwezig. Ik kreeg een extra maandsalaris aangeboden en mijn moeder mocht een bos bloemen in ontvangst nemen. Dit is iets wat ik erg gewaardeerd heb. En mijn 65e verjaardag is groots gevierd in Garnwerd aan Zee toen deze zaak nog aan Ad Nooren toebehoorde. Inclusief een leuke zangeres die een mooi optreden verzorgde.
En de dieptepunten?
Die heb ik eigenlijk niet of het moet het vroege overlijden van mijn vader zijn. De laatste driekwart jaar van zijn leven, ging hij ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Dit was ook voor moeder een moeilijk jaar, ze ging elke dag met de bus naar hem toe. Met mijn moeder haar overlijden kon ik meer vrede hebben. Na een ziekbed van twee dagen is ze in verzorgingstehuis Winkheem in Winsum in haar slaap overleden.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
De meeste mensen luisteren wel naar mij, wanneer ik het verkeer aan het regelen ben. Een enkele keer ontvang ik wel eens een scheldkanonnade maar daar trek ik mij niets van aan. Wist je dat je een bekeuring kunt krijgen wanneer je een stopteken negeert of de instructies in de weg slaat? Ik noteer dan het kenteken en geef dit door aan de politie.
Dit is vorig jaar bijvoorbeeld gebeurd in Ezinge toen daar om 10.00 uur de weg werd afgesloten en je Ezinge niet meer via de brug kon bereiken. Een automobilist slalomde echter tussen de hekken door en ik hield hem staande. ‘Waarde vriend, je ziet toch dat de weg is afgesloten!’, zo meldde ik hem. Daar had hij lak aan, hij moest naar huis. Toen ik zei dat hem dat een bekeuring zou kosten, zei hij: ‘Schrijf maar uit!’. Toen ik vervolgens zijn kenteken noteerde, schold hij mij uit voor klootzak. ‘Dat gaat je ook nog €90,- + €9,- aan administratiekosten extra kosten’, beet ik hem na. Of hij zijn bekeuring daadwerkelijk gekregen heeft, weet ik niet. Ik geef alleen de gegevens door…..
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Gewoon lekker zo doorgaan. Dat zei mijn dokter ook nog tegen mij, toen ik in Winsum het verkeer aan het regelen was. Speciale wensen heb ik dan ook niet.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik zeg vaak tegen jongeren, ga lekker doorleren. Zelf heb ik die kans niet gehad. Mede door die leraar dus maar ik was niet de enige die mot met hem had. Ik vond hem maar een aparte kerel. Eerst zette hij mij regelmatig in de hoek van de klas neer, later moest ik de conciërge meehelpen met diverse terreinwerkzaamheden.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Noteer maar een 8,5. Een mooi cijfer inderdaad, ik ben een tevreden mens. Hoewel ik wel medicijnen moet slikken voor mijn bloeddruk en hb-gehalte. En om de vier weken krijg in een vitamine B12 spuit. Deze spuit krijg ik omdat ik op jonge leeftijd een maagperforatie heb gehad waardoor mijn lichaam te weinig vitaminestoffen aanmaakt.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Volgens mij staan alle belangrijke zaken uit mijn leven nu wel op papier. Stuur mij het verhaal morgen maar via Facebook Messenger toe. Mochten er rare dingen in staan dan bel ik je wel….