Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige en officiële naam luidt Anje Reining-Broekhuizen. Ik ben geboren op Valentijnsdag 14 februari 1953 op Doodstil. Lang heb ik daar niet gewoond want enige maanden later verhuisden we naar Rottum waar mijn vader arbeider werd bij een boer. Van horen zeggen werd mijn kinderwagen achter de fiets gebonden en zo ben ik verhuisd. Ik ben de vierde telg uit een arbeidersgezin van zeven kinderen.
Echt veel omzwervingen heb ik niet gemaakt. Ik herinner mij Rottum als een fijne plek om te wonen. Ik had er veel vriendinnetjes en we speelden vaak toneel op de kiepkar. ‘s Winters schaatsen op de gracht rondom de boerderij met warme chocolademelk gemaakt door ons moeke. We woonden in een klein ‘keutelboerderijtje’ even buiten Rottum tegenover de boerderij van boer Bierema waar mijn vader werkte.
Toen ik tien jaar was, verhuisden we naar de Poelestraat in Kantens omdat mijn vader daar een baan als aardappelselecteur bij boer Hettema had gekregen. In Kantens leerde ik mijn man kennen, hij woonde een huis verderop. Na getrouwd te zijn, verhuisden we in 1972 naar de Stadsweg in Onderdendam. Een pracht plek waar we nu al weer 46 jaar wonen. Het huis is levensloopbestendig gemaakt, wat mij betreft blijven we hier nog lange tijd wonen.
Wat is uw burgerlijke staat?
In de Poelestraat in Kantens woonde ook de familie Reining. Hun zoon Johan was van mijn leeftijd en hij zag mij eerder zitten dan andersom. Maar de aanhouder wint en zo ben ik een keer met hem meegegaan naar de motorcross in Roden. Ik was zestien jaar toen de vonk oversloeg. Toen ik negentien was, zijn we getrouwd. Het was een moetje, want we konden het huis krijgen in Onderdendam. Voorwaarde was dan wel dat je ging trouwen, zo werkte dat in die tijd. We hebben het huis, dat familiebezit was, eerst gehuurd en later van onze ouders gekocht.
Het huwelijk heeft ons twee dochters geschonken, beiden wonen vlakbij ons in Onderdendam. Theresa is 45 en moeder van twee kinderen. Andrea is twee jaar jonger. Ik ben dus oma van een kleindochter van 21 jaar en een kleinzoon van zeventien. Ik heb vroeger vaak op ze gepast, met veel plezier hoor!
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Kantens ben ik nog drie jaar naar de huishoudschool in Middelstum gegaan. Zonder echt te weten wat ik wilde worden. Het had er alle schijn van dat ik in een winkel zou gaan werken. Ik had al een sollicitatiegesprek gevoerd en was in principe aangenomen. Maar tussendoor werd ik getipt dat ze bij apparatenfabriek Woortman in Uithuizen ook personeel zochten. En daar kon ik als eindcontroleur van scheer- en koffiezetapparaten een stuk meer verdienen. Dit werk heb ik tot zes weken voor de geboorte van Theresa met veel plezier gedaan.
Toen Andrea 3,5 jaar was, kwam kruidenier Jan Albert Koster, jouw oom inderdaad, bij mij langs met de vraag of ik wel in de winkel wilde werken. Jouw tante Jannie was namelijk zwanger en stopte als winkelmeid. In mijn jonge jaren had ik bij de plaatselijke melkboer in Kantens wel eens meegeholpen. En wanneer ik zag dat jouw oom het druk had, hielp ik hem wel eens mee met het snijden van vlees bijvoorbeeld.
Dit moet hem wel bevallen zijn want de volgende twaalf jaar heb ik voor hem gewerkt. In het begin nam ik Andrea wel eens mee, daar kon jouw tante Gerda dan mooi op passen. Ik werkte er zo’n tien tot achttien uur in de week, afhankelijk van de drukte. Ik heb het als een heel gezellige tijd ervaren. Maar je merkte wel dat het door de komst van Fred van der Werff in Bedum langzamerhand rustiger werd in de winkel. In 1990 is jouw oom helaas overleden en werd de winkel gesloten.
Daarna heb ik diverse werkhuizen gehad in Onderdendam. In 2006 kwam ik bij Fivelland in dienst, de voorloper van de Zonnehuisgroep. Ik ging voor de facilitaire dienst in Wiemersheerd en Hippolytushoes aan het werk. Koffie, thee en eten rondbrengen maar ook de kamers schoonmaken. Vervolgens kon ik ook nog één keer per twee weken een dag in de wasserij van het verzorgingstehuis in Bierum aan het werk. Ik was eerst oproepkracht, kreeg vervolgens een vast contract van 12-24 uur per week maar was vaak veertig uur per week aan het werk.
Ook dit heb ik als een heel mooie werkperiode ervaren. Maar ik ben hier op 1 januari 2015 mee gestopt omdat anders mijn man gekort zou worden op zijn AOW. Johan heeft zijn hele leven als grondwerker gewerkt maar werd op zijn 60e afgekeurd. Daar komen we later nog op.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik kom eigenlijk tijd tekort want ik ben een bezige bij. Zo heb ik nog steeds een werkhuis hier in Onderdendam en ik bezoek regelmatig mijn zieke vriendin die MS heeft. Tevens ben ik ‘huisbewaakster’ wanneer de eigenaar van een huis in Groningen enige tijd afwezig is. Elke dinsdagmiddag ben ik in het Hippolytushoes te vinden bij het ‘grannies haken’. Mijn moeder is er ook altijd bij, zij vindt het ook heel gezellig.
Een van mijn vele hobby’s is het sparen van oude kleren vanaf het jaar 1850. Hier worden regelmatig ‘modeshows’ mee gelopen in bijvoorbeeld diverse verzorgingstehuizen. Het verzorgend personeel trekt dan de kleding aan uit lang vervlogen tijden en dat roept vaak enthousiaste reacties en herinneringen op bij de bewoners. Deze passie begon toen mijn oom en tante zijn overleden, een jaar of dertig geleden.
Verder houden zowel Johan als ik van knutselen. Zo maken we bijvoorbeeld tafeltjes, stoelen en kerstbomen van hout die we vervolgens regelmatig te koop aanbieden op enige vlooienmarkten hier in de omgeving. We trekken er samen vaak met de caravan op uit. Vroeger gingen we bijna altijd naar het buitenland, tegenwoordig blijven we in Nederland. Het maakt niet uit waar, als we maar fietsen kunnen want dat is een gezamenlijke hobby van ons beiden.
Daarnaast ben ik nog voorzitter van de buurtvereniging ‘Stadsweg’, geef ik in het dorpshuis gymlessen aan zo’n zeven vrouwen (waaraan ik zelf ook lekker meedoe) en coördineer de collectes voor de Hartstichting en het Reumafonds in Onderdendam. Vroeger heb ik diverse bestuursfuncties vervuld in de Vereniging Voor Volksvermaken Onderdendam en ik zat in de ouderraad van de lagere school. Ik ben al jarenlang vrijwilliger bij het Scheepsjoagen dat dit weekend weer losbarst. Vroeger stond ik achter de bar, tegenwoordig noteer ik de tijden van de deelnemers.
En ik vind het heerlijk om lekker in de keuken te kokkerellen. Vooral met kerst kan ik mij helemaal uitleven. Maar ik maak ook salades voor (familie)feestjes of voor een barbecue hier in de buurt. Tot slot mag ook het toneelspelen niet onvermeld blijven. Ik heb veertig jaar in de plaatselijke toneelvereniging meegespeeld en was regisseur van toneelstukken in Kantens.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van onze kinderen en kleinkinderen steekt er uiteraard bovenuit. Maar ik heb ook genoten van buitenlandse vakanties naar bijvoorbeeld Denemarken en Luxemburg. Onze gezondheid is een groot goed. Ik kan dan ook genieten van mijn moeder die binnenkort 92 jaar wordt maar nog steeds scherp van geest is.
En de dieptepunten?
Dat mijn man te horen kreeg dat hij chronische leukemie heeft. Maar hij is hier, onder andere door chemo’s, goed doorheen gekomen. Wel staat hij nog steeds onder controle. En de scheiding van mijn dochter heb ik ook als een moeilijke periode ervaren.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Met mijn dochters heb ik in hun jonge jaren het nodige te stellen gehad. Vooral de jongste was wel van het kattenkwaad. Zo heeft ze zich eens met een vriendinnetje van haar geschminkt als zwarte piet. Dit deed ze echter met verlopen olie. Ik heb haar met het gebruik van de nodige terpentine uiteindelijk toch weer schoon kunnen krijgen. De oudste had ook wel van die stunts met als ‘hoogtepunt’ een val in een stinksloot….
Het toneelspelen was altijd prachtig om te doen. We voerden tijdens de Nieuwjaarsrecepties in Onderdendam regelmatig een revue op waarin we terugblikten op het vorige jaar. Heerlijk om dan verschillende typetjes neer te zetten.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Nog een keer een vliegreis naar het buitenland maken. Ik heb een keer in zo’n klein vliegtuigje gezeten waarmee we een rondvlucht boven Onderdendam gemaakt hebben. Dat vond ik echt een hoogtepunt. En gezond blijven natuurlijk, ook al heb je dat niet helemaal zelf in de hand. Maar door fanatiek te gymen, probeer ik fit te blijven.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Met de kennis van nu had ik vroeger voor (auto)monteur of elektricien moeten gaan leren. Maar dat waren destijds echte mannenberoepen, meisjes deden hier niet aan. Maar ik heb inmiddels thuis al een wasmachine en een droogtrommel gerepareerd en wanneer er hier in huis iets aan de elektriciteit moet worden gedaan dan doe ik dat.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Wel een negen denk ik, ik ben heel tevreden. Helemaal zorgenvrij ga je nooit door het leven, dus een tien kan het niet worden.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik probeer opgewekt door het leven te gaan en altijd vooruit te kijken. Niet te veel achterom inderdaad, anders blijf je er in hangen. ‘Du goud voor een ander, dan is dai ook goud voor die!’ En blijf niet de hele dag achter de PC of TV zitten maar kom er eens uit om de medemens te helpen!