Nog in mijn vakantie plofte een uitnodiging van het amateurconvenant in mijn mailbox met daarin de mogelijkheid om met twee personen de thuiswedstrijd van de FC tegen Willem II te bezoeken. De competitie was nog niet begonnen dus de verwachtingen waren als altijd hoog gespannen. De voorbereiding verliep voorspoedig, de verdediging stond als een huis en Willem II thuis, dat is toch een garantie voor drie punten?
Zo vaak ben ik niet bij een wedstrijd van de FC geweest in mijn leven. De eerste keer was prachtig, magisch. Volgens mij een bekerwedstrijd tegen PSV op een koude woensdagavond in maart. Toen nog in het legendarische Oosterparkstadion. Samen met enige voetbalvrienden mee met broer Wiebrand in zijn oude Opel Manta. Met de gebroeders Koeman nog binnen de kalklijnen werd PSV met 2-0 opgerold. Wat een sensatie, wat een belevenis. Wat mooi ook om er bij te zijn.
Toen ik op de HAVO zat, zag ik de FC winnen in een bekerwedstrijd tegen mijn cluppie, Ajax. Het was op een woensdagmiddag, ik moest er zelfs nog een uurtje voor spijbelen en dus nakomen. Dat was volgens mij in hetzelfde seizoen dat Groningen 3e werd in de eredivisie. Met het ijzersterke koppel Hennie Meijer en Rene Eijkelkamp voorin. Ergens in een voorbereiding was ik ook bij de legendarische wedstrijd FC Groningen – FC Barcelona. Volgens mij kwam de plaatselijke FC dik voor te staan maar trokken de Catalanen na even flink gas geven de stand uiteindelijk weer gelijk: 5-5.
De overgang naar de Euroborg was ook een dingetje. In de groene hel, of toch kathedraal, was de FC aanvankelijk onverslaanbaar. Tot ik een keer kwam kijken. Prompt werd met 1-5 verloren van FC Den Haag. Ik hoefde niet weer te komen, aldus mijn voetbalvrienden. Gelukkig heb ik ze ook eens met 3-0 van NAC zien winnen. De laatste keer dat ik er geweest ben, was in november 2013. Al weer bijna vijf jaar geleden dus, toen buurman Richard een Plus kaartje over had.
Ik wijdde er een hele column aan. Of eigenlijk aan de toenmalige FC spits Zivkovic die ik een grote toekomst voorspelde. Het was net zo’n hinde, hoe hij over het veld liep. Ondanks twee of drie grote kansen, wist hij helaas niet te scoren tegen Roda JC, eindstand 3-3. Niet veel later vertrok hij naar Ajax maar tegenwoordig hobbelt hij ergens in België mee bij KV Oostende. Tot zover waarschijnlijk zijn grote toekomst, hoewel hij nog steeds nog maar 21 jaar is….
Met al deze prachtige herinneringen in het achterhoofd begon het vrijdag jl. steeds meer te kriebelen in mijn achterhoofd. Zou het weer zo’n legendarische pot worden die in het hoofd blijft zitten en magische momenten op zou leveren? Dat viel helaas vies tegen. Achteraf genoot ik nog het meest van ons loopje vanaf de parkeergarage bij het hoofdstation naar het stadion. Het weer was lekker weer, de nieuwe studenten beleefden er hun KEI-week, de kroegen liepen vol en menig (buur)vrouw zagen we onderweg een wijntje leegdrinken voor hun appartement.
En in de Skylounge Eelde Airport kom je natuurlijk ook niet alle dagen. Daar was ook helemaal niets mis mee hoor. Maar wel opvallend veel lege zitplaatsen in de Euroborg. Kwam het door de vrijdagavond of waren veel supporters nog op vakantie? Ik heb ook geen zin om na zo’n mooie invitatie en twee vrijkaarten de FC af te branden. Maar het was niet best was ze hun trouwe supporters voorschotelden. Willem II voetbalde makkelijker en Crowley maakte in de 34e minuut een prachtig doelpunt na ongehinderd het halve veld over gedribbeld te hebben zonder noemenswaardige weerstand.
Groningen begon onder leiding van de Japanner Doan nog lekker aan de wedstrijd maar zakte hoe langer hoe verder terug. Nog een keer veerde het publiek op toen Van Weert een dot van een kans kreeg, ver in blessuretijd. Maar het been van de Willem II keeper bracht redding. Het bleef bij 0-1 dus….
Ik had te doen met kersvers trainer Danny Buis, die ongetwijfeld meer van de seizoensouverture had voorgesteld. Het linkerrijtje lijkt mij vooralsnog wat te hoog gegrepen. Een plek bovenin het rechterrijtje moet het credo zijn. En dus dropen Frans en ik na afloop teleurgesteld af. Geen drie punten in de pocket maar eerder een lichte kater. Het weer was een stuk aangenamer dan tijdens mijn eerste wedstrijd van de FC, al weer 35 jaar geleden. Maar deze avond leverde helaas geen magische en onuitwisbare herinneringen op…