‘Parijs is nog ver’, een zeer bekende wielrenneruitspraak die vaak gehoord wordt wanneer de Tour de France in volle gang is. Wanneer ik even Google blijkt het reuze mee te vallen. De Avenue des Champs-Elysées ligt op nog geen 700 kilometer van de Berkenlaan in Middelstum. En laat ik nu een unieke kans om deze Tour eens een keer in het echt te aanschouwen aan mij voorbij hebben laten gaan. Want wij waren op zaterdag 28 juli in Parijs terwijl een dag later de Tourkaravaan zijn laatste kilometers in de hoofdstad van Frankrijk fietste. Want het oorspronkelijke plan om de stad van de liefde en de romantiek aan een tweedaagse bezoek te onderwerpen lieten we die zaterdag al varen….
Maar wat een stad toch. Met als grootste hoogtepunt toch wel die opvallende fallus in het midden, de Eiffeltoren inderdaad. Wat rijst ie toch mooi boven de stad uit. Hoewel, toen we naar Versailles reden, toerden we ook dik een half uur over de wegen rondom Parijs zonder de Eiffeltoren überhaupt maar te zien. Het tekent de grootte van deze bijzondere wereldstad. Middels de touringbus konden we ook nog even een glimp van de Arc de Triump, Notre Dame, het Louvre en Centre Pompidou meepakken. Maar nog een dag Parijs? Dat was op een of andere manier toch even een brug te ver.
Versailles was trouwens ook prachtig. Wat een pracht en praal heeft Zonnekoning Lodewijk de XIV hier toch gecreëerd. De wachtrij was indrukwekkend lang, de zon brandde haar stralen in alle hevigheid op ons neer maar toch genoten we van het paleis en zijn nog indrukwekkender tuinen. Daar hadden we zo uren rond kunnen wandelen of fietsen. Maar dat deden we toch maar niet want aan het eind van de middag lonkte altijd weer ons kleine, knusse en afgelegen camping op een half uurtje rijden van Parijs. Tussendoor waren we ook nog regelmatig in Val d’Europa te vinden waar zich een mega winkelcentrum bevindt inclusief tal van ondergrondse attracties zoals ‘Sea life’ waar we konden genieten van al het moois wat zich onder water openbaart….
Jazlijn was alle avonden aan het voetballen op het kleine kunstgrasveldje van de camping. Onder leiding van de fanatieke en enthousiaste vijftiger Bart waren hier soms wel dertig kinderen actief die zich verdrongen op het klein stukje voetbalgebied. Een nieuwe vrienden- en vriendinnenkliek werd hierdoor alras opgebouwd. Sport verbroedert dus en zeker het voetbal. Wat dat betreft vielen we bij de WK-winnaar natuurlijk met de neus in de boter.
Uiteraard levert zo’n vakantie ook weer zijn eigen unieke verhalen op. Het tripje in de metro in hartje Parijs is bijvoorbeeld best wel een uitdaging. Wat gaan die deuren snel dicht zeg. Toen Miranda en Jazlijn zich naar binnen gewurmd hadden, dreigden deze zich al te sluiten. Met een uiterste jump kon ik nog net naar binnen springen, daarbij de nodige verwensingen uitbrakend. Dat was even wennen, zeg maar.
De terugreis over zo’n Franse tolweg was ook wel een dingetje. Waarschijnlijk stond ik bij een verkeerd poortje waar je als Fransman met een vignet zo door kan rijden. Maar hoe ik ook op het knopje drukte, er kwam geen ticket uit. Er was geen weg terug en toen we de openstaande slagboom passeerden, ging er volgens mij een alarm af. Dat was toch even peentjes zweten geblazen want uiteindelijk moet je zo’n tolweg ook weer af, zonder ticket inderdaad.
Gelukkig blijkt er een knop op het apparaat te zitten waarmee je contact kunt leggen met zo’n tolambtenaar. ‘We have no ticket!’, brulde ik in het apparaat. Geen flauw idee wat die man allemaal uitbraakte maar uiteindelijk verscheen er een bedrag op het beeldscherm die lager was dan wij op de heenreis moesten betalen. Altijd al geweten dat je bij tolwegen wordt verneukt. Voorlopig eind goed al goed dus, of wacht ons binnenkort nog een bekeuring? De tijd zal het leren.
Misschien vond ik de overnachting in de binnenstad van Amersfoort nog wel het mooiste van deze vakantie naar Frankrijk. Wat heeft dit stadje toch een mooi en gezellig centrum, vol met authentieke gebouwen. Een weekend weg tip van mij derhalve. Maar om een bezoek aan een Nederlandse stad nu het hoogtepunt van de vakantie 2018 in Frankrijk te noemen, dat gaat mij toch even te ver…..
Maar we hebben het allemaal weer verteerd, deze zomervakantie van 2018. Die zeker in de boeken gaat als uitzonderlijk warm en nog uitzonderlijker droog. Zou het allemaal nog goed komen voor onze boeren en sportverenigingen? Duimen draaien inderdaad. Maar de kop is er na mijn vakantie weer af. Bonjour en au revoir, of te wel, welkom terug trouwe lezers!