Thom, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben 24 jaar en woon door de scheiding van mijn ouders afwisselend in Leermens en Uithuizen. Momenteel sta ik vijf dagen in de week voor de klas. Ik geef les aan groep vier en vijf van de Wilster in Middelstum. Deze zomer verwacht ik mijn studie aan de PABO af te kunnen ronden. Dat het fluiten van voetbalwedstrijden mijn grote hobby is, zal jou vast niet ontgaan zijn.
Hoe oud was je toen je zeker wist dat je scheidsrechter wilde worden?
Ik vond het fluiten van jeugdwedstrijden al op jonge leeftijd heel leuk om te doen. En wanneer ze tijdens een gymles een scheidsrechter nodig hadden, dan bood ik mij vaak spontaan aan. Toen ik een keer een jeugdwedstrijd bij De Fivel floot, was scheidsrechtersbegeleider Roelf Folkersma toevallig aanwezig. Hij zei tegen mij dat het fluiten mij heel goed af ging en dat ik daar wat mee moest gaan doen. Ik was toen zestien jaar.
Een moeilijke beslissing om de bal in te leveren voor de fluit?
Ik heb wel een tijdje over Folkersma zijn woorden nagedacht maar vervolgens was de keus niet heel moeilijk meer. Ik voetbalde in het A-juniorenteam van De Fivel en door het vroege tijdstip van vele wedstrijden, aanvang 09.00 uur, gebeurde het nog al eens dat spelers te laat kwamen. De lol was er voor mij hierdoor al wel een beetje af. Daarbij was ik geen absolute hoogvlieger. Maar ik wist wel dat ik het teamgevoel en de voor- en napret in de kleedkamer zou gaan missen.
Een goede scheidsrechter word je niet zo maar?
Nee, daar moet je zeker wel wat voor doen. Ik denk dat ik nu zo’n zes a zeven cursussen gevolgd heb waarvan al drie direct in het begin. Ik reis regelmatig op een woensdag naar Zeist voor bijscholing. Aan de hand van videobeelden worden wedstrijdfragmenten geanalyseerd en ik krijg daar mediatrainingen van KNVB perschef Bas Ticheler en cursussen in verbaal en non-verbaal gedrag.
Daarbij train ik op de dinsdag- en donderdag met mijn collega’s van de scheidsrechtersvereniging COVS in Groningen om mijn conditie op peil te houden. Dit is niet verplicht, sommige collega’s van mij trainen bijvoorbeeld voor zichzelf maar ik vind het leuk om dit in teamverband te doen. En zo ben ik wekelijks maar zo twee tot drie dagen met het fluiten bezig.
Inmiddels zit je carrière behoorlijk in de lift?
Dat klopt en daar ben ik heel blij mee. Ik promoveerde vanaf mijn zestiende jaarlijks naar een hoger niveau en werd twee jaar geleden toegelaten tot het Talenten Traject Betaald Voetbal. Een traject dat drie jaar duurt. Inmiddels fluit ik zaterdag of zondag een wedstrijd in de tweede of derde divisie. En op vrijdag- of maandagavond ben ik regelmatig de vierde man tijdens een wedstrijd in de Jupiler League.
Komend seizoen staat er dus best wel wat druk op mijn scheidsrechterscarrière want ik moet aantonen dat ik klaar ben om wedstrijden in de eerste en eredivisie te leiden. Daarbij moet je ook nog eens geluk hebben dat er scheidsrechters zijn op dat niveau die stoppen of afvloeien. Maar ik denk dat ik hier wel realistisch in sta. Al mijn collega’s hebben als ultieme doel om ooit eens een WK wedstrijd te fluiten. Wanneer de keuze op iemand anders valt dan kan ik daar alleen maar respect voor hebben. Dan blijf ik gewoon wedstrijden fluiten in de tweede en derde divisie en daar is qua niveau ook helemaal niets mis mee hoor.
Wat is er zo mooi aan fluiten?
Het moet je wel liggen natuurlijk want je krijgt tijdens wedstrijden vocaal gezien toch wel wat narigheid over je heen. Maar daar kies je zelf voor wanneer je leiding wilt geven en ik kan het gemakkelijk van mij af laten glijden. Ik probeer altijd dichtbij mijzelf te blijven en mij niet anders voor te doen dan dat ik ben. Daarbij geeft een goede en sportieve wedstrijd mij ook heel veel voldoening en ik denk dat ik er talent voor heb. Je moet plezier uitstralen en niet perse de baas willen uithangen.
Fluiten bevat veel overeenkomsten met lesgeven?
Ja, ergens wel. Les geven is ook plezier uitstralen, jezelf blijven en leiderschap tonen. Veel scheidsrechters in het betaald voetbal hebben overigens een baan in het onderwijs of werken bij de politie. Het heeft de nodige raakvlakken met elkaar. Ooit wilde ik piloot worden trouwens. Maar toen zag ik een documentaire over een piloot die al drie jaar niet in die richting aan de bak kwam. En dat met een enorme studieschuld.
En dus werd het de PABO. Ik werk inmiddels al weer twee jaar met veel plezier op de Wilster. Vorig jaar liep ik er stage, en nu ben ik invalleerkracht. In de zomermaanden hoop ik mijn studie dus af te ronden en na de vakantie kan ik waarschijnlijk eerst weer een tijdje aan de slag op De Wilster. Er is inderdaad heel veel vraag naar leerkrachten, wat dat betreft zie ik een geschikte baan in het onderwijs met vertrouwen tegemoet.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je scheidsrechterscarrière tot dusver?
Laat ik beginnen met de hoogtepunten. Drie jaar geleden mocht ik de Noordelijke districtsbekerfinale fluiten tussen Staphorst en Flevo Boys. Een prachtig affiche, zeker wanneer je nog maar 21 jaar bent. Tijdens Pasen van dit jaar floot ik de wedstrijd tussen Hardenberg en de IJsselmeervogels in de tweede divisie. Een wedstrijd die tweeduizend toeschouwers trok, dat was ook weer een hele ervaring. En onlangs floot ik nog een mooie nacompetitiewedstrijd tusesn Quick ‘20 en Halsteren. Een lekker en spannend toetje na een mooi seizoen.
Een dieptepunt was de zesde wedstrijd die ik in KNVB verband floot tussen de B-junioren van Harkstede en Hoogezand. Er was de hele wedstrijd al veel onderling gemor tussen de spelers maar ook tussen de ouders langs de kant. Vlak voor tijd ging het helemaal mis. Na een vermeende kopstoot gingen twintig spelers met elkaar op de vuist. Alleen de keeper van de ene en de aanvoerder van de andere partij waren er niet bij betrokken en we stonden gezamenlijk verbouwereerd toe te kijken.
Toen had ik wel zoiets van, als dit alle weken zo moet dan is de lol er snel vanaf. Mijn begeleider was er ook en die zei direct dat de wedstrijd gestaakt moest worden. Hoewel ik er verder geen schuld aan had, is het gelukkig wel bij die ene keer gebleven.
Heb je nog leuke (fluit)anekdotes?
Ik heb als vierde scheidsrechter in de eerste divisie nog enige keren met referee Wiedemeijer meegelopen, jarenlang een gerespecteerd scheidsrechter in de eredivisie. Een prachtige kerel die met net zo veel plezier op een lager niveau fluit. Tijdens een wedstrijd van De Graafschap kwam zo’n jonge Achterhoeker op hem af zetten, hij zou hem wel even vertellen hoe het zat. Wiedemeijer zijn reactie was hilarisch. ‘Ik ken jou niet en jij kent mij niet. En nou opzouten!’
Groningen is voor jou ‘the place to be’?
Dat klopt wel inderdaad, ik wil hier eigenlijk niet vandaan. Wat dat betreft ben ik best wel een beetje verliefd geworden op onze provincie. Als ik mij in Zeist meld dan hoor ik daar wel eens gekscherend: ‘Kijk, daar is de Waddenzee ook weer. Ben jij hier met de auto of per vliegtuig gekomen?’ Ik kan die plaagstootjes wel waarderen en merk toch wel regelmatig op dat ik voor geen goud met ze zou willen ruilen qua woonplaats.
Nog tijd voor andere hobby’s?
Er blijft door school en het fluiten niet veel vrije tijd over want ik vervul in de scheidsrechterswereld ook nog een coachrol. Als de tijd er wel is doe ik graag leuke dingen met mijn familie en vrienden of pik ik een wedstrijdje mee bij De Fivel.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Ik ben erg op mijn slaap gesteld maar ik ben gek op bitterkoekjes en Toblerone chocolate. Dit zet ik ook altijd op mijn Sinterklaaslootjes en dus word ik hier op school op gezette tijden nog wel eens door verwend door de leerlingen.
Waar staat Thom Winkel over 10 jaar?
Mijn droom is om dan in de ere- of eerste divisie te fluiten in combinatie met een (fulltime) baan voor de klas. Ik hoop dat ik tegen die tijd hierin de juiste combinatie en balans heb weten te vinden.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik vind de videoscheidsrechter een heel goede ontwikkeling hoewel het op het WK nog wel eens vraagtekens oproept. Het gebruik hiervan moet nog even gefinetuned worden. Maar ik zie het zeker als middel die een scheidsrechter kan helpen. Zie het voorbeeld van Björn Kuipers die na bestudering van de beelden zijn eerder gegeven penalty aan Brazilië terugtrok.
En ik ben dankbaar voor de gelegenheid die de Wilster mij gegeven heeft om hier les te mogen geven. Dit is voor mij een prachtige kans en ik voel mij thuis in een systeem waar de kinderen en het onderwijsteam heel zelfstandig kan en mag werken. Ik heb in de afgelopen jaren een goede band met de leerlingen, hun ouders en mijn collega’s opgebouwd en daar ben ik Middelstum en omstreken zeer erkentelijk voor!
(Foto’s afkomstig van Facebookpagina Thom Winkel)