Het is zaterdagmiddag tijdens het Bedrijvenvoetbal in Bedum wanneer we gemoedelijk rond de tafel zitten te genieten van een biertje en de alom aanwezige gezelligheid. Of de inspiratie voor een verhaal er al weer is, vraagt een van mijn tafelgenoten die ook aan het genieten is. Juist dan schalt het mooie nummer van Blof door de luidsprekers, ‘Blij dat je hier bent’. De titel van een zoveelste blog is geboren.
Want het was inderdaad goed toeven in het bedrijvige Bedum tijdens het bedrijvenvoetbal. Goed, qua prestaties was het onze minste jaar sinds steakhouse ‘De Kleine Munt’ aan het 7 x 7 toernooi meedeed. Zicht op de halve finales hebben we nooit gehad. Wat wel als voordeel meebracht dat we al iets eerder konden beginnen aan de derde helft. En dat heeft mijn partner geweten toen ze ons rond enen uit de dampende feesttent haalde. Het had allemaal nog wel even wat langer mogen duren maar dat had ongetwijfeld nog meer zijn weerslag op de zondag gehad. Bedum bedankt dus voor de gezelligheid. En nu maar hopen dat ze daar ook gedacht hebben: ‘Blij dat je hier bent’.
‘Blij dat je hier bent’, dat gevoel bekroop mij vrijdagavond ook toen ik mijn vader uit het Hippolytushoes haalde om zijn 86e verjaardag bij mijn schoonzuster te vieren in Loppersum. Daar leek het in maart nog niet op toen pa met een ontstoken galblaas in het ziekenhuis lag. Wat moest hij van ver komen maar wat ook een veerkracht gelukkig.
We maakten even een rondje in de auto door Middelstum en we verbaasden ons over de veranderingen in korte tijd. Eerst even een rondje langs de dertig woningen in de Oostrand, dan langs nieuwe scholen en nieuw opgebouwde woningen aan de Boerdamsterweg en de Akkerstraat. Je kunt absoluut niet zeggen dat het saai is in Middelstum…..
Maar de allergrootste verrassing van misschien wel het hele jaar overviel mij bij thuiskomst. Mijn geplande toiletbezoek om de darmen te legen, viel spontaan in het water. ‘Wat ik wel niet beleefd heb’, riep mijn partner al van verre. En ze toonde haar armen die vol diepe rode krassen zaten. Voeg daarbij nog een dikke blauwe duim en de chaos leek compleet. ‘Snoes is er weer!’ Even begon ik aan de verstandelijke vermogens van mijn ega te twijfelen. En ik moest diep graven om te bedenken wie Snoes ook al weer was.
Want we hebben wat meegemaakt met onze poezen hoor. Vasco bijvoorbeeld verhuisde met Miranda mee vanuit de Johan Lewestraat naar de Berkenlaan om niet veel later de benen te nemen. Uiteindelijk hebben we hem terug moeten kopen uit het dierenasiel maar de twijfel of dit Vasco wel echt was, is er steeds geweest. Uiteindelijk waren we hem weer kwijt en drie weken later zag ons toenmalig buurmeisje de kat dood in hun lege zwembad liggen….
Herman Chico was ook een verhaal apart, hij was mooi van lelijkheid. Liep soms met de staart omhoog mee wanneer we een rondje Westerwijtwerd deden. Hij vond uiteindelijk zijn Waterloo bij het oversteken van de Delleweg toen hij geschept werd door een auto. Toen ik naar huis ging om een vuilniszak op te halen was zijn lijk bij terugkomst maar zo verdwenen…..
En tussendoor kwam Snoes dus aanwaaien. Volgens mij ooit opgehaald uit de omgeving van Grijpskerk. Een mooie poes die ons later tijdens de geboorte van haar eerste nageslacht verbijsterde door haar dode jong op te eten. Een jaar later ging het beter met als gevolg twee kleine kitten waarvan Vato nog steeds in Middelstum verblijft aan de Hippolytuslaan. Weer een jaar later volgde Baby, die als laatste van drie katten overgebleven was.
Tot vrijdag dus. Want toen Miranda de hond uitliep zag ze Snoes zitten op het bospad. Ze reageerde ook nog eens op haar naam. Maar de combinatie Dusty en Snoes was geen goede waardoor Snoes zich met geweld ontwurmde aan Miranda’s net niet ijzeren greep. Even later wist ze haar echter met wat brokjes uit het bos te lokken…..
Ik heb het nog even nagezocht, wanneer ik het bericht ‘Snoes vermist’ op mijn website plaatste. Dat was in november 2014. Ruim drieënhalf jaar hebben we taal noch teken van haar vernomen. En dan zit ze maar zo op het bospad. Waar ze al die tijd geweest is? Geen flauw idee. Ze eet momenteel als een slootgraver en moet nog niets van haar eigen Baby hebben maar toch. Ze is er weer. ‘Blij dat je hier bent’ inderdaad en nu maar afwachten of dit zo blijft…..