Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn officiële naam luidt Tjitske Zuidhof-Visser. Ik ben op 25 juli 1952 geboren in Onderdendam, als telg nummer drie uit een gezin met vijf kinderen. Mijn vader is jarenlang vertegenwoordiger geweest bij ACG, de Aankoop Centrale Groningen. Hij haalde dagelijks (veevoer) bestellingen op bij de boeren en werd later zelfs ‘kippendokter’. Wanneer er ziektes uitbraken of uit dreigden te breken dan moest hij bij de boeren langs om de hokken en kippen te controleren. Ik ben regelmatig een dagje met pa mee geweest. Soms ging ik mee naar binnen maar vaak bleef ik in de wagen zitten om een boekje te lezen.
Echt veel omzwervingen heb ik niet gemaakt. In Onderdendam heb ik 23 jaar aan de Bedumerweg gewoond. Na getrouwd te zijn, gingen we in Garrelsweer wonen. Ik kon mij wel vinden in de stelling van mijn man dat een onderwijzer in die plaats moest wonen waar hij zijn kinderen les gaf. Toen zijn ouderlijk huis in Middelstum aan de Oude Schoolsterweg in 1980 vrij kwam, solliciteerde hij naar een baan op de Wicher Zitsemaschool. Succesvol inderdaad en sinds die tijd wonen we met heel veel plezier in Middelstum!
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben op 13 juni 1975 getrouwd met de geboren en getogen Middelstumer Jan Zuidhof. Ik heb hem leren kennen tijdens de verloving van mijn zus Andrea met Geo Koning. Jan was bevriend met Geo en was er dus ook. Mijn vader had een vooruitziende blik. Hij zei tegen mij, omdat hij natuurlijk zeer goed wist dat ik juf wilde worden, “Ga maar naast meester Jan zitten, jullie passen goed bij elkaar”. Jan was toen net als onderwijzer begonnen. Maar in die tijd was ik alleen maar bezig met het juf worden. Daarbij vond ik hem met zijn 23 jaar veel te oud…..
Maar we kwamen elkaar regelmatig tegen bij Geo en Andrea en in 1973 sloeg de vonk toch over. Twee jaar later zijn we dus getrouwd en dit huwelijk heeft ons vier kinderen geschonken. Alyke is met haar 41 jaar de oudste, Peter is 38, Margriet 36 en Eling 32 jaar. Eigenlijk hoeven ze dankzij jouw site nauwelijks een nadere introductie. Drie van de vier kinderen zijn in Middelstum blijven wonen. Margriet woont tegenwoordig in Westeremden. We zijn inmiddels de trotse opa en oma van vijf kleinkinderen. Nummer zes wordt in september verwacht. Van Margriet inderdaad, je hoeft niet te schrikken hoor, haha….
Wat is uw voormalig beroep?
Ik wist vroeger al van jongs af aan wat ik wilde worden: kleuterjuf! Toen ik tien jaar was, paste ik dan ook al vol overgave op de kinderen van ds. Van Reenen die ook in Onderdendam woonde. Na de lagere school in Onderdendam, ging ik naar de MULO in Bedum. Daarna naar Groningen waar ik de opleidingsschool voor kleuterleidsters volgde. Ik heb mijn A-akte in drie jaar gehaald om er vervolgens nog één jaar aan vast te knopen om de B-akte te halen. Hiervoor hoefde ik alleen op de woensdagmiddag naar school maar het gaf mij wel de kans om hoofdleidster te worden.
Al in het begin van deze opleiding, werd ik kwekeling (stagiair) aan de kleuterschool in Middelstum die toen nog aan de Grachtstraat zat. Later werd dit het ‘Kwetternest’ aan de Ploegersweg, ik verhuisde inderdaad mee. Per augustus 1971 ben ik hier aangenomen als kleuterleidster, in 1974 werd ik hoofdleidster. Dit duurde tot 1977 want toen werd Alyke geboren. In die tijd was het nog (net) zo dat je bij de geboorte van je kinderen stopte met werken, ik werd dus fulltime huisvrouw/moeder.
Maar het bloed kroop al gauw waar het niet gaan kon en ik keerde regelmatig terug om een dagje in te vallen. Toen Eling 11 jaar was, kwam ik weer een jaar voor de klas te staan bij groep 1 en 2 van de Wicher Zitsemaschool. Na veel invalwerk op verschillende scholen volgde in 2002 de overgang naar Kinderopvang Paddington in Bedum. Daar werk ik nu nog steeds met heel veel plezier. Tegenwoordig vijftien uur in de week, voornamelijk als leidster van de kinderen van twee tot 4 jaar oud. Peuters en kleuters vind ik inderdaad het mooiste om mee te werken. De ontwikkeling die ze doormaken, de spontaniteit en het enthousiasme dat ze uitstralen, de mooie uitspraken, ik vind het geweldig!
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Op 25 juli bereik ik de leeftijd dat ik met pensioen kan. Sowieso ga ik door tot de 24e augustus, daarna gaan we op vakantie. In september krijg ik dan een 0-urencontract en kunnen ze mij in geval van nood oproepen. Mijn VOG (Verklaring Omtrent Gedrag) blijft gewoon geldig hoor. Ik moet er ook niet aan denken om helemaal te moeten stoppen en hoop dan ook dat ze nog regelmatig een morgen of een middag een beroep op mij doen. Maar voor een zwart gat ben ik niet bang, vervelen staat niet in mijn woordenboek.
Er is genoeg vrijwilligerswerk te doen in mijn directe omgeving. Momenteel ben ik ouderling van de PKN kerk waardoor ik regelmatig een vergadering heb en ziekenbezoekjes afleg. Ik speel natuurlijk al jaren in de fanfare van Concordia en ik ben daar onder andere bibliothecaris. Ik ben dus verantwoordelijk voor de uitgifte en inname van de te spelen muziekstukken. Daarnaast zorg ik op donderdag dat de koffie voor onze leden in het clubgebouw klaarstaat. In het verleden heb ik vele jaren in het bestuur gezeten, als secretaris en als adjunct.
Vrijwilligerswerk doe ik al vanaf mijn 16e jaar, ik ben begonnen als penningmeester van muziekvereniging Juliana in Onderdendam. Daarna heb ik vele vrijwilligersfuncties mogen vervullen. Clubleidster bijvoorbeeld maar ook ga ik er regelmatig met de collectebus op uit. Ik ben jarenlang voorzitter geweest van de Nederlandse Christelijke Vrouwen Bond en later van Passage, afdeling Middelstum. Vele jaren heb ik met veel plezier peuter- en kleutergym gegeven bij MGV.
Muziek maken is een grote hobby van mij. Dit heb ik ongetwijfeld van mijn vader geërfd, hij was ook zeer muzikaal. Jan en ik passen twee dagen in de week op de kleinkinderen. Eén dag in Middelstum en een dag in Westeremden inderdaad.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Toen ik kleuterjuf werd, had ik een belangrijk doel in mijn leven bereikt. De geboorte van mijn eigen kinderen was ook heel speciaal om mee te mogen maken.
En de dieptepunten?
Kort nadat Eling geboren was, kreeg ik reumaklachten. En wel zodanig dat mijn functioneren in het gedrang kwam. Jan hield zich in die tijd veel met de kinderen bezig omdat ik het niet meer kon. Maar door de spuiten van dokter Booij werd mijn leven weer een stuk aangenamer. Het verlies van drie zwagers en een zus op veel te jonge leeftijd zijn ook gebeurtenissen geweest die mij niet in de koude kleren zijn gaan zitten….
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ach, eigenlijk bestaat mijn hele leven uit anekdotes. In mijn tijd als kleuterleidster in Middelstum hadden we in aanloop naar de kerst de kerstboom versierd, deze stond na de kerst achter op het speelplein. Ik kon intens genieten van de pogingen van de kleuters uit mijn klas die zandkerstballen in de boom wilden hangen die vervolgens natuurlijk kapot op de grond patsten. Maar ze gingen er gewoon mee door….
Tijdens een schoolreisje naar het Drentse Zeegse waren de kleuters druk met het begraven van mijn benen onder het zand. Een van de kleuters vond dit maar niets, ze vond het zelfs een beetje eng. Dit vertelde ze me een keer toen ik haar weer tegen kwam. Hoewel we 45-jaar verder waren in de tijd, kon ze dit nog heel goed herinneren.
We gaan inderdaad al heel lang naar Voorthuizen op vakantie. Deze traditie is in 1965 ontstaan door het feit dat ik heimwee had naar het gezin van Ds. van Reenen, dat was verhuisd naar Voorthuizen. Hij ging voor ons op zoek naar een vakantiehuisje in Voorthuizen. Tijdens Pinksteren gaan we hier weer heen met de kinderen en kleinkinderen, het is uitgegroeid tot een prachtige traditie.
In 1973 reisden we met het jeugdkorps naar Ameland. Ik zat bij Jan in de auto maar we hadden nog geen verkering. Op de terugreis stond er een lange rij met auto’s te wachten die allemaal op de boot moesten. Toen wij aan de beurt waren, was de boot vol. Daar hebben we later wel om moeten lachen. Die boot hebben we namelijk gemist maar niet veel later zijn we wel samen in het huwelijksbootje gestapt.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik zou ooit nog wel een keer met Jan terug willen naar Canada. Canada was ook het land waar we heen zijn geweest voor onze huwelijksreis. Jan had hier familie wonen en was er al twee keer geweest. De laatste keer had hij voorspeld: ‘Next time it will be my honeymoon’. Daar wist ik niets van dat hij dat gezegd had maar ik werd er door zijn familie natuurlijk wel aan herinnerd.
Maar het leven dat we nu hebben is heerlijk hoor. Er zijn zoveel activiteiten in Middelstum. Zaterdag moet ik weer met de Blauwbloezen op stap natuurlijk, als paashaas verkleed richting Roden. Ook een ideale gelegenheid om ‘Hallo allemaal’ van juffrouw Ank te spelen…
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Niet van het juf zijn, niet van Jan (er is maar één Jan, zei mijn moeder altijd), niet van de verhuizing naar Middelstum. Ik zou het dus eigenlijk niet weten. Daarbij heb ik een prachtige jeugd gehad. ‘Als het niet gezellig meer is dan kom je maar naar huis’, zei mijn vader altijd. Als er in Onderdendam wat georganiseerd werd dan moesten we er heen!
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Wel een negen, hoewel het leven natuurlijk uit hoogte- en dieptepunten bestaat. Ik ben mijn ouders nog altijd dankbaar voor de opvoeding die ik gekregen heb en Jan voor het feit dat ik al die activiteiten kan doen die ik nu verricht. Dit komt omdat het thuis zo goed gaat, en dat is mede zijn verdienste.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik hoop nog lang te kunnen genieten van alle activiteiten in Middelstum en van mijn man, kinderen en kleinkinderen. En ik hoop dat ik na mijn pensionering af en toe nog aan het werk mag bij Kinderopvang Paddington. Voor de contacten met de ouders en de collega’s. Maar misschien wel het meest door de energie die de kinderen je geven, je blijft je er jong door voelen…..