Angela, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben 56 jaar, geboren en getogen in Brabant. Ik ben daar verpleegkundige geworden. Op mijn 23e verhuisde ik naar Amsterdam om een studie te volgen. Ik ben daarna werkzaam geweest in de PR- en communicatiesferen en begon later voor mijzelf als tekstschrijver-journalist. Ik dacht in Amsterdam te blijven. Maar in 2006 kwam ik via een internetdate in contact met Lopster Piet Glas.
Deze ontmoeting veranderde mijn leven. In 2007 zijn we getrouwd en ik heb Amsterdam na 23 jaar vaarwel gezegd om bij Piet op de boerderij te gaan wonen. Gaandeweg ben ik ook het boerenleven ingerold maar ik voel me vooral de laatste jaren boerin. Ik heb in 2015 een biologische landbouwopleiding gevolgd en toen werd ik helemaal enthousiast. Piet, hij is 55 jaar, woont zijn hele leven al op de boerderij. Eikemaheert stamt uit 1860, Piet behoort inmiddels tot de 3e generatie Glas die de boerderij beheert. De laatste jaren zijn we steeds meer op de biologische toer gegaan. Iets waar ik mij helemaal in kan vinden.
De overgang van Amsterdam naar Loppersum was wel even een dingetje?
Dat viel op zich nog wel mee. Eigenlijk ging het vanzelf. Ik was heel erg verliefd en ergens voelde het alsof ik in een film leefde. Ik kwam in een andere wereld terecht met een andere taal maar vond het machtig interessant. Maar er waren best wel lastige dingen hoor, want ik begreep niets van het boerenleven. Ik vroeg nergens naar en Piet vertelde niets. Dan kon het maar zo gebeuren dat Piet om tien voor zes binnenkwam met de vraag of ik al met de maaltijd begonnen was want er kwamen zo tien man om mee te eten. En dat terwijl ik bijna niets in huis had…
Gelukkig was ik na een voorstel van vrienden uit Amsterdam begonnen met het schrijven van blogs over alles wat ik meemaakte hier in Loppersum. Dit op een lichtvoetige manier en met een milde vorm van zelfspot. Het leverde leuke reacties op van mensen hier uit de omgeving. Ook van boerinnen die zoiets hadden van: ‘Dat heb ik ook!’. Al met al heb ik de overgang als geweldig ervaren, de mensen hier zijn heel erg aardig!
Wat gebeurt er allemaal wel niet in en om de boerderij?
Enorm veel. Allereerst houden we biologische vleeskippen, we hebben drie stallen met elk bijna 5.000 kuikens of kippen. Daarnaast doen we op akkerbouwgebied heel veel ‘rare dingen’. Zo verbouwen we bijvoorbeeld Fries-Groninger witte klaver. Dit is een heel oude teelt die verder niet meer voorkomt in Nederland. De boer die dit deed, wilde er mee stoppen maar kon maar geen opvolger vinden. Toen zijn Piet en ik er in 2013 in gestapt.
Een Groninger erwt, ‘Wonder van Scheemda’, is nog zo’n excentriek product dat we verbouwen. Tarwe, gerst, voederbieten en heel veel luzerne zijn gebruikelijker gewassen. Dit jaar beginnen we met biologische aardappelen en er komt een andere biologische boer hier pompoenen verbouwen. Daarnaast verkopen we veldboeketten van bloemen die we zelf kweken. En we zijn onlangs begonnen met een nieuwe tak van sport, de fruitteelt. We telen twee appelsoorten, de Santana en de Natyra, een nieuwe appelsoort.
We zijn in januari begonnen met de aanplant van 3600 fruitboompjes en in augustus 2019 willen we de eerste oogst binnenhalen. En onze pluktuin is ook volop in ontwikkeling. Hier willen we bessen en frambozen kweken die de mensen zelf op het land mogen plukken. In de herfst willen we met de aanplant beginnen. We zijn eigenlijk druk aan het uitvogelen hoe we de biologische landbouw in een natuurlijke vorm op onze boerderij kunnen integreren. Daarnaast gebeurt er ook op de boerderij wel het een en ander, we houden beiden van gezelligheid. Zo worden hier toneelstukken uitgevoerd en doen we graag mee aan de kunstroutes. We vinden het heel leuk om mensen op de boerderij te ontvangen.
Piet en jij hebben een duidelijke taakverdeling?
Eigenlijk gaat dit vanzelf, we maken hierover geen vaste afspraken. Piet en ik zijn best wel autonoom ingesteld, beiden gaan we graag onze eigen gang. Maar we overleggen ook best wel veel hoor. Zeker in de tijd dat ik als ‘stagiair’ bij Piet begon. Dan vroeg ik wel eens: ‘Wat gaan we doen vandaag? We hebben beiden wel onze voorkeuren. Zo verzorg ik nu de oudere kippen, Piet doet de kuikens. Piet spuit ook de fruitteelt, wel op een biologisch verantwoorde wijze natuurlijk, ik doe het snoeiwerk.
Daarbij doe ik heel veel in de communicatie. Zo stel ik nieuwsbrieven op en ik regel de verkoop van kippen aan particulieren. Wanneer de tijd hiervoor rijp is, dan stuur ik mails de deur uit. Daarnaast doe ik de administratie.
Hoe bevalt het leven van een biologische stadse boerin?
Heel goed, hoewel ik mij ook wel eens zorgen maak hoor. Bijvoorbeeld over de financiën, Piet heeft daar toch veel minder last van. Maar het werk en de bijbehorende motivatie, dat is fantastisch hoor. En we komen natuurlijk ook heel veel in contact met andere mensen, onder andere door de verkoop van de kippen aan particulieren. In de gesprekken krijgen we gelukkig vaak positieve feedback: ‘Ik heb in jaren niet zo’n lekkere kip gehad’. Dat is natuurlijk heel prettig om te horen.
En het buitenleven is geweldig. Ik ben de hele winter niet bleek in het gezicht geweest en voel mij ook heel gezond. En het eigen baas zijn, dat is natuurlijk fantastisch! Ik voel mij een bevoorrecht mens. Maar het is niet altijd rozengeur en maneschijn natuurlijk. Soms is het zelfs heel confronterend. Zo was de opbrengst van de op na laatste kippenronde heel teleurstellend ondanks alle goede zorgen. Gelukkig was de laatste ronde weer een stuk beter. Je leert dus ook om niet te snel bij de pakken neer te gaan zitten…..
Is het schrijven een beetje op het tweede plan geraakt?
Ik doe het nog wel, ook voor de verdiensten. Wat dat betreft heb ik nog een paar tevreden klanten. Sowieso vind ik schrijven heel leuk om te doen. Je komt nog eens ergens en ontmoet nieuwe mensen.
Je bent ook druk met het geven van lezingen?
Ooit ben ik eens gevraagd door een vrouwenvereniging om een lezing te geven in ’t Zandt. Piet had zoiets van, doe dat nu niet, straks word je overal gevraagd om langs te komen. Maar het leek mij juist heel leuk om te doen, ik kon dan ook mooi wat blogs voorlezen. Ik kreeg leuke reacties en daardoor via mond-tot-mond-reclame ook steeds meer aanvragen. Toen ik in 2015 de Warmonderhof landbouwopleiding ging volgen, werd het mij te druk en ben ik eerst met de lezingen gestopt.
Maar inmiddels heb ik het weer opgepakt. Ik vertel nu ook over mijn eigen ervaringen in de biologische landbouw. Veel mensen zijn hierin geïnteresseerd en ik kan ook mooi wat over ons bedrijf vertellen. Binnenkort geef ik een lezing in ‘De Dieken’ in Zeerijp, over gezonde voeding. Daar heeft iedereen ook wel een mening over, ik dus ook.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je Groninger periode tot dusver?
Dat vind ik een lastige vraag waar ik best wel even over na heb moeten denken. Dergelijke ervaringen zakken ook steeds verder weg in je geheugen. Ik zal maar beginnen met de hoogtepunten. Het belangrijkste: leven met Piet, ik heb het enorm getroffen met hem. Afgelopen winter was het planten van de appelbomen een geweldige ervaring, zeker door de hulp van zoveel vrijwilligers. De bijzondere feesten en evenementen die we hier op de boerderij hebben mogen houden, waaronder onze eigen bruiloft, zijn ook prachtige dingen om op terug te kijken. En natuurlijk de mooie zomerdagen die we hier op de boerderij mogen beleven.
Dieptepunten zijn er ook wel geweest. Zo heb ik de laatste tijd de nodige dierbaren verloren en ik voel mij onmachtig bij bepaalde ziektegevallen in mijn directe omgeving. Mijn eerste verjaardag die ik hier in 2008 vierde was ook wel best wel een dingetje. In Amsterdam was dit een los gebeuren met een grote opkomst. Veel vriendinnen waaiden dan binnen en gingen heel laat weer weg. Dit was hier in het begin wel anders. Toen was ik best wel even ongelukkig, ik realiseerde dat er dingen veranderd waren….
Heb je nog leuke (werk)anekdotes?
Ik doe natuurlijk heel erg mijn best om een goede boerin te worden. Om dit te bereiken liep ik diverse stages, waarvan de laatste bij Piet. Ik mocht met de trekker de grond cultiveren, dat is het lostrekken van de bodem. Ik zag dat onze buurman ook druk op de trekker bezig was en toen ik hem ter hoogte van de Delleweg in het vizier had, zwaaiden we uitbundig naar elkaar.
Toen ik vervolgens omkeek, zag ik tot mijn schrik dat de cultivator niet in de grond zat. Ik was vergeten om hem naar beneden te zetten. Mijn buurman zou dit vast gezien hebben. Dat bleek inderdaad toen hij Piet enige weken later tegenkwam. Ik hield er een bijzondere techniek van cultiveren op na, zo merkte hij droog op….
Loppersum is voor jou ‘the place to be’ geworden?
Ik zou het graag breder willen trekken want dit gebied trekt mij heel erg aan. Daarbij heb ik niet alleen in Loppersum bekenden wonen maar ook in andere dorpen hier in de omtrek. Ik heb een klik met veel mensen, vind het leven hier plezierig en de omgeving prachtig. Voor de grap zeggen Piet en ik ook wel eens tegen elkaar: ‘Als we straks oud zijn dan gaan we in Huizinge wonen….’
Nog tijd voor hobby’s?
Ik heb eigenlijk nooit hobby’s gehad, ik heb het liever over passies. Vroeger mocht ik graag de Flamenco dansen, ik vond het ook heerlijk om deze muziek te spelen. Sowieso heb ik een grote klik met Spanje, ik ging er vroeger altijd wel een of twee keer per jaar heen. Ook om de taal te leren. Maar in de loop der jaren is de focus veranderd. Zo heb ik enige kruidencursussen gevolgd. Mijn passie voor bloemen is ook een beetje werk geworden, we verkopen immers veldboeketten. En ik een nieuw tijdverdrijf, ik brei tegenwoordig mutsjes. Ook voor andere mensen inderdaad.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Nergens voor, ’s nachts slaap ik het liefst.
Waar staat Angela Rijnen over 10 jaar?
Dat weet ik echt niet, het kan alle kanten opgaan. Allereerst hoop ik dat we dan nog beiden gezond zijn. En dat we de boerderij zo ontwikkeld hebben, zoals we het nu voor ogen hebben, met veel natuurinvloeden. Een plek waar veel mensen zich welkom voelen. Over vijf jaar gaan we de nieuwe ontwikkelingen evalueren. Dat is wellicht ook een goed moment om na te denken over een vorm van opvolging. We hebben allebei geen kinderen namelijk.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik zou het zo niet weten, we hebben zoveel besproken. Misschien kun je een linkverwijzing naar onze Facebookpagina opnemen (Eikemaheert) of een link naar de website www.eikemaheert.nl. En ik zal je nog even rondleiden, dan kun je met eigen ogen zien wat hier allemaal op de boerderij gebeurt….