Wanneer dit verhaal het levenslicht ziet dan zijn de gemeenteraadsverkiezingen in volle gang. Waarbij het opmerkelijke feit zich voordoet dat wij van de DAL-gemeenten ons druk maken over de mogelijke uitslag. Terwijl twee kilometer verderop in Kantens er niet eens gestemd wordt. Eh, niet voor een nieuwe gemeenteraad in elk geval. Al die Hogelandgemeenten mogen begin volgend jaar, of eind dit jaar, naar de stembus om een geheel nieuwe gemeenteraad bij elkaar te kiezen. Lucky guys, zou ik bijna willen schrijven….
Voor mij dit jaar geen rol op de lange kandidatenlijst. Na drie edities als een soort van CDA-lijstduwer gefungeerd te hebben, was deze rol deze keer niet nodig. Waarbij ik moet toegeven dat mijn politieke vlam al jaren gedoofd is. In het begin van deze eeuw was dit wel anders. Toen werd ik samen met Wessel Steendam uitgenodigd bij CDA-coryfeeën Albert Stol en Berend Jan Westerdijk. En zij hadden snode plannen met ons, zeker met meester Bix, die ze een grote politieke toekomst toegedicht hadden.
Als jonge dertigers vonden wij dat we op het verzoek lid te worden van deze partij geen nee konden zeggen. Een partij die toen al vocht tegen de vergrijzing. Iets wat in de loop der jaren alleen maar erger geworden is en dat geldt eigenlijk voor alle politieke partijen. Hoe zou het politieke arena er over tien jaar uit zien, vraag ik mij wel eens af. Valt er dan nog steeds wat te kiezen of moet het hele kiesstelsel over de kop?
Afijn, terug naar 2001 toen Wessel en ik dus onze eerste schreden zetten op groene wegen. Dat begon in de partijprogrammacommissie waarbij we druk meeschreven aan ons partijprogramma. Die werd dan vervolgens gepresenteerd op de ledenvergadering waar andere coryfeeën als IJzebrand Rijzebol, Hommo Smit en Tonnis Musschenga ongetwijfeld kritische noten gekraakt hebben alvorens het programma vast te stellen. Vol goede moed werden we daarna de campagnecommissie ingezogen.
Volgens mij wisten we vervolgens in 2002 onze vier zetels te behouden zonder de verkiezingen te winnen. Zelf wist ik nog een dertigtal voorkeursstemmen te scoren. Gelukkig veel te weinig om een plaatsje in het gemeentepluche te veroveren. Wessel had er als nummer zes op de lijst veel meer. Maar waar ik later dat jaar secretaris werd van het bestuur, doofde bij hem de ambitie langzaam maar heel zeker. Zelf had ik het dus druk met het notuleren tijdens bestuur- en ledenvergaderingen. Deze notulen stuurde ik toen nog per post, ja echt waar!, naar mijn collega-bestuursleden. Mailen was toen dus nog geen zekerheidje…..
Dit secretariaatschap heb ik acht jaar volgehouden, twee periodes dus. In die hoedanigheid werden ook wel eens vergaderingen van de gemeenteraad bijgewoond. Taaie (lees)stof vond ik het allemaal maar, niets voor mij. Daarbij ben ik ook absoluut geen debater. Wel kon ik bewonderend kijken en luisteren naar die politieke dieren die schijnbaar achteloos en met scherpe argumenten hun gehoor wisten te overtuigen van hun gelijk. Andere raadsleden kwamen maar nauwelijks uit hun woorden, dat was dan een schril contrast….
En zo mocht ik ook meehelpen om de 2006 kandidatenlijst op te stellen, dat is ook nog een heel spel hoor, vergis je daarin niet. Vele gesprekken werden gevoerd met de mensen op de lijst en het was wikken en wegen wie waar op de lijst neer te zitten. Daarbij rekening houdend met de politieke ambities van de mensen waarbij de kans ook nog eens bestond dat ze uiteindelijk teleurgesteld waren over de behaalde plaats. Inderdaad, in de politiek is niets zeker!
In 2010 mocht ik het secretariaatschap overdragen. En zeker niet met pijn in het hart. De politiek is niets voor mij, daar ben ik wel achter gekomen. Wel heb ik heel veel respect gekregen voor al die gemeenteraadsleden die ziel en zaligheid, én heel veel vrije tijd, tegen een schijnvergoeding inzetten ter ere van het instand houden van onze democratie. Ga er maar aan staan, om vijftien tot twintig uur per week naast een vaak volledige baan bezig te zijn voor de gemeente waar je in woont. Om dan vervolgens soms ook nog overladen te worden met karrenvrachten vol met kritiek…..
Ik ga deze dag ontspannen tegemoet en zie wel of mijn clubje zijn drie raadszetels weet te behouden. Ik ben benieuwd wie ons klaar mag stomen voor het DAL-proces. Ik wens eenieder sowieso heel veel wijsheid toe de komende jaren!