Bedum, december 2017
Het is een goede traditie geworden om ieder jaar even terug te kijken, het jaar te evalueren en mij te bezinnen op de toekomstige tijd. Het afgelopen jaar was ( gelukkig ) weer druk en daar word ik blij van. Hoogtepunt was mijn reis naar Zuid Afrika om daar een bakkerij op te zetten bij een township. Prachtig om te doen en het geeft veel voldoening wanneer dit daadwerkelijk lukt. Verder help ik stichtingen en verenigingen die even zijn vastgelopen in hun beleid weer op weg en ben ik vrijwilliger geworden bij Vluchtelingenwerk Nederland.
In deze tijd slokt de Bedumer Winterloop weer alle vrije tijd op en vind ik het een eer om samen met mijn onvermoeibare team dit sponsorevenement voor het UMCG Kanker Researchfonds te mogen organiseren. Half februari ga ik verhuizen naar de Molenweg en dat luidt een nieuwe fase in van de rest van mijn leven. Heb er erg veel zin in moet ik zeggen, het wordt een prachtig paleisje waar ik mij waarschijnlijk heel gauw thuis ga voelen. Je moet maar eens komen kijken, de koffie is altijd klaar! De jongelui gaan boven de bakkerij wonen want dat is voor hun veel gemakkelijker .Ze doen het goed en ook de bakkerij draait als een tierelier.
Tot slot kijk ik erg uit naar de trouwerij van mijn beide kinderen volgend jaar. Agnesz en Tim trouwen in Rotterdam en Tomasz en Amy in Vancouver, Canada. Het wordt dus een feestelijk jaar waarin weer vele herinneringen geboren zullen worden. Na deze update van mijn leven kan ik het niet nalaten om u nog een overdenking mee te geven voor de Kerst, ik wens u daarbij veel leesplezier.
Vooroordelen,
Kent u dat? U zit op uw vrije avond of in de vakantie op een terrasje met een vriend of vriendin. Genietend van het weer en natuurlijk het ‘uitzicht’. Want óh, óh, óh, wat komt er toch allemaal langs. We kijken graag onze ogen uit. Iets wat u wel kunt ontkennen, maar we doen het allemaal! Dat zit namelijk in onze natuur: anderen bekijken zodat we onszelf ertegen kunnen spiegelen. Wat we zien, daar hangt onze eigen mate van welbevinden van af.
Zien we iets negatiefs, voelen we onszelf ietsje beter – want wij hebben het dan klaarblijkelijk zo slecht nog niet. Naar deze vergelijkingen zijn we altijd op zoek en zeker op het terras. Als er iemand langskomt die er beter uitziet, proberen we diegene toch nog zwart te maken door iets negatiefs op te merken. “Het is nog veel te koud voor zo’n kort rokje. Wat een ordinair gezicht.” Of “Die vent heeft zeker niets beters te doen dan elke dag in de sportschool te staan. Zijn hersenen zijn vast kleiner dan zijn biceps.” Gelukkig krijgen we dan van onze metgezel ‘aapjeskijker’ de bevestiging dat we gelijk hebben: “Ja dat kan écht niet! Haha!” En ook hij of zij volgt de voorbijganger zwijgend tot deze uit het zicht verdwenen is.
Oh, óh, óh, wat komt er toch allemaal langs, maar óh, óh, óh wat weten wij het toch allemaal goed. Wat een mensenkennis! De een is in onze ogen homo en de ander heeft schijnbaar slecht geslapen anders keek hij niet zo chagrijnig. We zijn ervan overtuigd dat we gelijk hebben.Hoe dan ook, bij onze opmerkingen en ‘inschattingen’ zijn vaak vooroordelen betrokken. Zodra we iemand zien, weten we gelijk tot welke ‘soort’ diegene hoort. Wij plaatsen hem gelijk in een hokje met zijn uiterlijk, kleding en houding! Sociale categorisatie heet dat met een mooi woord. We zien iemand en leggen al heel snel de link met een stereotype waar diegene bij past. We zien bijvoorbeeld een getinte jongen die met zijn handen in de zakken van zijn trainingsjack loopt en we denken: ‘crimineel, buitenlander, vast te lui om te werken!
Het gaat fout in Nederland en dat komt allemaal door de buitenlanders. De asielzoekers. Daar gaat al het geld naartoe, terwijl je eerst je ‘eigen volk’ moet helpen. De moslims. Dat zijn allemaal terroristen die de islam aan ons willen opleggen. De Marokkanen, die stelen alleen maar. De Oost-Europeanen, die pikken onze banen in! Natuurlijk zitten er ook minder oprechte mensen bij deze groepen maar dat is bij de Nederlandse bevolking ook zo! Denk je nu echt dat het door ‘de’ vluchtelingen komt dat verzorgingstehuizen dicht moeten? Krijgt de zorg meer geld, wanneer we de grenzen op slot doen? Je kunt je ergeren aan van alles en nog wat maar je bent dat niet verplicht. Iedere minuut boosheid kost je 60 seconden geluk. Heb je er ooit één moment bij stilgestaan waarom mensen huis en haard moeten verlaten? Misschien omdat ze gemarteld, gebombardeerd of vervolgd worden?
Ben dit jaar o.a. vrijwilliger geworden bij Vluchtelingenwerk Nederland om een bakkersproject op te zetten. Wanneer statushouders gemotiveerd zijn en de Nederlandse taal redelijk beheersen zoek ik voor hun stageplekken bij bakkerijen of supermarkten met een bakkerijafdeling. Bij de intake gesprekken ben ik vaak onder de indruk van wat deze mensen hebben meegemaakt. Een lange reis, soms met gammele bootjes of weken achter elkaar te voet. Een verblijf van enkele jaren in een AZC waarbij je niet mag werken en doelloos de dag moet doorbrengen. De moeilijke taal die je moet leren en het aanpassen bij een cultuur die niet je eigen is. Alles met de hoop om op termijn voor je eigen gezin te kunnen zorgen en dit leven te aanvaarden met een mooi toekomstperspectief.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat er wel eens sprake is van opstartproblemen! Wij kunnen er met elkaar voor zorgen dat deze mensen zich welkom voelen in ons land en kunnen helpen om de integratie en inburgering vlot te laten verlopen. Dat lijkt mij een prima afsluiting van het oude jaar en een goede start voor het nieuwe.
Wanneer je Kerst niet in je hart vindt, zul je hem ook niet vinden onder de kerstboom! Laten wij afspreken om iets verdraagzamer en meelevend te zijn voor onze medemensen zonder hen gelijk in een hokje te plaatsen en over één kam te scheren.
Wens u een fijne Kerst te midden van allen die u dierbaar zijn en een inspirerend 2018 met gezondheid, geluk en heel veel liefde! En…….uiteraard een dikke Kerstknuffel voor diegene die hem wil hebben,
Klaes