De werkdag is nog maar net begonnen of deze titelgedachte is mij al een paar keer door het hoofd geschoten. De eerste keer was om vijf uur vanmorgen. Ik werd wakker van een koudegolf in bed en besloot om een T-shirt aan te trekken. Toen ik op de klok keek was ik blij dat het nog zo vroeg was. Ik kon mij nog lekker een keer omdraaien, de werkdag was nog drie uur weg….
Een uur later werd ik echter alweer badend in het zweet wakker. U raadt het al. Ik was in dit droomuurtje weer aan het werk bij Vast Banket, de plaatselijke koekjesfabriek waar ik 22 jaar doorgebracht heb. Ik zou even enige uurtjes heen gaan om wat achterstanden weg te werken maar werd van alle kanten al weer bedolven onder allerlei actiepunten. Op de een of andere manier raakte ik door mijn haast te water samen met een zieke collega die hierdoor hevig ontdaan was. Gelukkig werd ik toen wakker….
Ik had nog anderhalf uur maar wist dat van slapen niet al te veel meer terecht zou komen. Wel kwam ik in een soort van dommelfase waaruit ik halfgedurig gewekt werd door enige straatgenoten die aan het ramen krabben waren. Wat ben ik toch blij dat ik straks alleen maar een trap op moet om drie hoog achter mijn PC neer te ploffen. Mijn laatste drie werkgevers waren respectievelijk in Groningen, Veendam en Winschoten gevestigd. Je moet er toch niet aan denken dat je met code rood in het vooruitzicht die kant op moet….
Straks moet ik echter nog wel even naar Bedum. Dat is een afspraak die ik niet af kan zeggen door slechte weersomstandigheden. Theo van Cars4all zou mij dan ongetwijfeld enige winterbanden aanbevolen hebben, en terecht natuurlijk. Even later loop ik met Dusty door de knisperende sneeuw. Dat is dat mannetje natuurlijk niet gewend. Hij trekt verwonderlijk enige sprintjes en begint vervaarlijk te blaffen tegen iets wat de vorm heeft van een sneeuwpop. Het nadeel van dit weer is dat hij zijn favoriet gerecht tijdens dit uitstapje, hondenpoep van andere honden, maar moeilijk kan ontwaren. Tja, Dusty is mij er eentje. Hoewel ik hem de sneeuw maar nauwelijks kan ontwaren, ben ik toch heel blij met hem. Ondanks al zijn kattenkwaad….
Ik ben ook blij dat over twee weken de kerstvakantie intreedt. Helemaal niets doen, gaat hem niet worden maar tussen Kerst en Oud en Nieuw zal ik waarschijnlijk geen afspraken inplannen. Even weer de boel de boel laten want wat was de periode na de zomervakantie een rollercoaster zeg. Zo zit je nog te pootjebaden bij een graadje of veertig in de Italiaanse Trasimenomeer en zo dwarrelen je de decembersneeuwvlokken om de oren. Met tussendoor tal van ongewenste ziekenhuisbezoekjes maar ook een geslaagde interne switch. Wat zijn die maanden in sneltreinvaart verlopen zeg!
Wat ben ik toch blij met de economische ontwikkelingen van dit jaar. Deze maand is het precies vijf jaar geleden dat de website tot leven kwam. Ik kan het nog haarscherp voor de geest halen. Deze week stond vijf jaar geleden in het teken van verhalen uit de oude clubbladdoos opzoeken om deze vervolgens in te scannen. Buuf was toen druk bezig met het creatieve website proces om vervolgens deze ingescande verhalen in de oude doos te proppen….
En dan is het vijf jaar na dato heerlijk om te vernemen dat het zo mooi gaat. Die ontwikkeling heeft me de afgelopen jaren er zeker door heen gesleept, daarvan ben ik 100% overtuigd. Met dit jaar voor het eerst meer dan een half miljoen bezoekers. En voor het eerst meer dan veertig logoadverteerders inclusief vier hoofdadverteerders waar ik het nodige voor mag doen. Man, dat had ik vijf jaar geleden echt niet kunnen bevroeden toen ik schoorvoetend enige Middelstumer ondernemers benaderde om ze voorzichtig te polsen of ze de website wilden ondersteunen….
Met als eerste voornaamste doel om te kijken of er überhaupt een bestaansrecht was waardoor ik mijn WW-uitkering kon stoppen. Dat deed ik inderdaad een half jaar later maar wat was het een dun laagje ijs waarop ik stapte. Nu kan ik er op stampen. Dit is geen gelukkige vergelijking, besef ik direct, want het gaat altijd weer dooien natuurlijk. Ik stop dan ook maar. Wat ben ik toch blij dat ik dit verhaal binnen een half uur aan het papier heb toevertrouwd. Een verhaal dat zich in de nachtelijke uurtjes al openbaarde. Zo ben ik toch dag en nacht aan het werk….