09:00 uur op een zaterdagochtend, op een willekeurige sportpark in een willekeurige stad. Zoonlief wordt afgezet bij het sportpark door moeder. Hij moet namelijk om 10:00 uur voetballen bij de JO9. Om 11:45 uur is moeder weer bij het sportpark om de kleine op te pikken. Ideaal, zo kon moeder mooi even de boodschappen doen en ook nog even langs de kapper gaan. Van enige betrokkenheid/interesse in haar zoon bij het voetballen is geen sprake.
Helaas komt een scenario zoals hierboven geschetst wordt steeds vaker voor. Ouders kunnen hun kind dan mooi dumpen bij het sporten zo dat ze even ‘tijd voor henzelf hebben’. Men heeft het tegenwoordig namelijk altijd druk met van alles en nog wat. Tsjah, als men al niet eens de moeite kan opbrengen om bij hun kind te komen kijken dan kan je al helemaal niet verwachten van zo iemand dat hij of zij enige vorm van vrijwilligerswerk bij de club zal uitvoeren.
Vroeger was het veel meer vanzelfsprekend dat iedereen een vrijwillige functie vervulde bij een vereniging of instelling. Tijden veranderen. Vroeger was de weekindeling misschien ook wat overzichtelijker dan nu. Men hoefde voor de meeste dingen het dorp niet eens uit en veel mensen werkten zelfs in het dorp.
Hoe anders is het nu. In mijn woonplaats Stedum is van een middenstand geen sprake meer. Stedum staat natuurlijk niet op zichzelf want in bijna elk dorp met minder dan 2000 inwoners is geen middenstand meer over. Ondanks dat dit voor veel mensen niet een probleem hoeft op te leveren, neemt het toch een stuk van de leefbaarheid en sfeer uit het dorp weg.
Daarom is het des te belangrijker om de dingen die er nog wel zijn in stand te houden. In Stedum hebben we nog een aardig actief verenigingsleven. Gelukkig maar, anders wordt het een ‘dood’ dorp. Het is dan ook doodzonde dat onze muziekvereniging Jehova Nissi er na 98 jaar mee op houdt. Bij de muziekvereniging was het ledenaantal dermate gedaald dat het niet meer de moeite waard is om de vereniging in leven te houden. Doodzonde natuurlijk maar als er geen leden/aanwas meer is dan houdt het een keer op. Zo zal het ook in veel andere dorpen zijn. Krimp en veroudering hebben er allemaal debet aan.
Bij een teruggang van de leden houdt het op den duur een keer op. Een stekker mag er echter nooit uitgetrokken worden omdat er een tekort aan vrijwilligers is. Een vereniging waar meer dan waar dan ook vrijwilligers nodig zijn is een voetbalclub. Denk hierbij aan: bestuursleden, lijnentrekkers, klusjesmannen, leiders, trainers, barpersoneel, scheidsrechters etc.. Bij een redelijke vereniging als vv Stedum kom ik als snel op zo’n 35 vrijwilligers die op een zaterdag in de weer zijn voor de club. Toch merken wij ook hier een terugloop en dit zal bij andere verenigingen niet anders zijn.
Hoe kan je in deze tijd van teruglopende vrijwilligers toch nieuwe vrijwilligers vinden? Wat erg herkenbaar is, is dat je vaak uit komt bij mensen die veel tijd en energie in vrijwillige taken steken. Dit zijn ook vaak de mensen die dan ook nog wel ja zeggen. Probeer toch ook mensen te benaderen die niet erg actief zijn in het vrijwilligers leven. Vaak hebben mensen er niet bij stil gestaan en staan ze na een persoonlijke benadering wel open voor een functie. Desnoods is het 1 keer in de 2 maand een ochtend achter de bar.
Een andere manier is om mensen of ouders te verplichten om een ‘vrijwillige’ taak op zich te nemen. Dit zal steeds meer voorkomen maar van vrijwillig is natuurlijk geen sprake meer. Toch is dit zo langzamerhand waar we naar toe gaan en bij aardig wat verenigingen is hier al sprake van. Begrijpelijk, anders houd je de vereniging niet meer in stand. Want het kan natuurlijk niet zo zijn dat een wedstrijd niet doorgaat omdat er geen scheidsrechter te vinden is (gebeurde laatst bij een niet nader te noemen club).
Het zit in de naam vereniging: verenigen. Een onderdeel ergens vanuit maken. Samen iets opbouwen en in stand houden. Samen plezier beleven. Daarvoor is een vereniging bedoeld. In een tijd waarvan men zegt dat de samenleving verhard en dat men al meer met zichzelf bezig is, is het juist van belang om ook eens aan een ander te denken. Zelf ben ik wekelijks ca. 8 uur bezig met vrijwillige taken voor de voetbalclub en dit doe ik al jaren met veel plezier. Ik wil dan ook aan de mensen die dit lezen vragen om eens na te denken over wat jij misschien als vrijwilliger ergens kan betekenen?
Plan die kappersbezoek maar eens op een avond en ga bij je kind zijn sport kijken. Gooi die controller van je spelcomputer in de hoek, de auto wassen kan volgende week wel. Beunen? Dat kan altijd nog wel, de schoonheidsspecialist is ook wel op een ander tijdstip open. Neem de fluit eens ter hande bij een jeugdwedstrijd, bied je eens aan als barmedewerker. Help eens mee met een dorpsfeest of ga desnoods eens bij die eenzame bejaarde straatgenoot op bezoek. Denk niet alleen aan jezelf maar eens wat meer aan een ander. Hou leven in de brouwerij!