In de loop der jaren heb ik al uitgebreid verslag gedaan van mijn schooljaren. Eén periode ontbreekt echter nog en wanneer ik er aan terugdenk kom ik tot de conclusie dat het zeker een interessante tijd is geweest. Het was namelijk in de jaren dat ik voor het eerst de stad Groningen als onderwijsstad aandeed. Met een kersvers MAVO diploma op zak en met nog geen flauw idee wat verder te doen of te worden was de HAVO/MBO (toen Hunzecollege genoemd) een logische vervolgstap.
En dat was best wel een grote stap voor dit provinciaaltje. Ik denk dat ik in de zomervakantie vast wel even met moeders de vrouw geoefend heb om te kijken hoe ik op de Zuiderkruislaan in de wijk Paddepoel moest komen. Maar daar ik mij daar niets meer van kan herinneren, lijkt het mij logischer dat ik mij aansloot bij een lange rij van MAVO-klasgenoten die ook die kant uit gingen. Ik stond er dus niet alleen voor.
Dat was wel wat hoor, die stadsbussen. Na lijn 61 op de Grote Markt achter mij gelaten te hebben, werd koers gezet naar het pand waar vroeger de V&D zat. Want daar vertrokken toen de stadsbussen. Van die roodzwarte en het was rond de klok van achten altijd dringen geblazen om binnen te komen in lijn 5. Ik weet nog dat Erwin Tuitman mij eens via zo’n zijingang naar binnen getrokken heeft, inclusief mijn grote bruine, leren schooltas. Als haringen in een ton zetten wij dan koers naar Paddepoel waar Erwin naar de timmerschool ging en ik nog een stukje verder moest…..
Ook hier komen mooie herinneringen boven drijven. Vooral de vrijdagmiddagbezoekjes aan De Groote Griet waren geweldig. De laatste twee uurtjes van de vrijdag hadden we altijd biologie van meester Tincoszky. Normaal gesproken een pracht vak maar die middag kropen de minuten altijd voorbij. Hij keek heel verbaasd toen tijdens een test, waarbij ik in een soort van vissenkom met water moest blazen, bleek dat ik een longinhoud van vier liter had. Dat had hij niet verwacht van zo’n klein kereltje. Het was dan ook in de tijd dat ik vaak met de fiets naar school ging. De honderd gulden die zo’n busmaandkaart kostte mocht ik dan in eigen zak steken.
Jaap Smit gaf toentertijd natuurkunde, dat zal ik ook nooit meer vergeten. Een man van tegen de zestig met een verwilderde baard. Vroeger een begaafd leraar maar het verhaal ging dat hij eens door een geintje van een van zijn leerlingen geëlektrocuteerd was. Sinds die tijd was hij het spoor ietwat bijster geraakt.
Koren op de molen van Vincent Medendorp, de man die nu de scepter zwaait bij UVO Uithuizermeeden. Hij wist Smit de kop altijd meer dan gek te maken. Wat hebben we gelachen met Vincent, die ’s maandag altijd smakelijk kon vertellen over zijn vaak vergeefse pogingen om meisje Miske te veroveren (Niet doen Vincent!) en die het leven toen nog niet al te serieus nam. Volgens mij was hij al een jaartje of drie ouder dan ik, hij kwam af en toe al met de auto naar school. Samen met Willem de Boer behoorde hij tot de enfant terribles van de klas. Ik kon op zich best wel goed met deze mannen opschieten. Dat was als klein studiebolletje met een grote bril best wel handig want anders was ik mijn grote schooltas vast met grote regelmaat kwijt geweest….
Van Benthum was onze klassenleraar. Een man die altijd in de dezelfde ouderwetse kleding rondliep en die als kwieke vijftiger nog bij zijn moeder woonde. Deze scheikundeleraar noemde mijn grote kameraad Herman Antuma en mij bij het afzwaaien ‘het niet komische duo’, dat zijn woorden die wel zijn blijven hangen. Hij kon onze humor vast niet waarderen. Misschien had hij ook wel heel veel kijk op het leven. Knevelbaard was onze informaticaleraar. Hij spelde op zaterdagmorgen eerst de krant om zich vervolgens in het edele schaakspel te verdiepen. Een echte nerd inderdaad….
Het scholencomplex, waar thans niets meer van over is, herbergde ook een PABO afdeling. En dus zagen we regelmatig een student met een blinddoek voor de ogen door de gangen dolen, daarbij begeleid wordend door twee collega-studenten. Een stuk onschuldiger vermaak inderdaad dan wat ze bij Vindicat uitspoken. Tijdens de morgenpauze werd er altijd koffie met een gevulde koek besteld of was het in de middagpauze toch een bekertje melk met zo’n Rondo geval? Ik weet het niet meer. Wel dat we ons altijd bij de muziekinstallatie stonden te vergapen aan een prachtige brunette met lang krullerig haar die een klas hoger zat. Wanneer haar vriend eens op school langskwam, waren jaloerse blikken zijn deel….
Volgens mij heb ik in die twee jaar maar één keer gespijbeld. Dat was tijdens de bekerwedstrijd FC Groningen – Ajax op een woensdagmiddag. Ik was niet de enige en de volgende dag stond op het schoolbord bij de ingang dat diegenen die Groningen met 3-0 hadden zien winnen, zich moesten melden bij directeur Van Dijken. Ik dacht mij hieraan te kunnen onttrekken met de mededeling dat ik mij niet gemeld had omdat ik Ajax met 3-0 had zien verliezen maar dit leverde mij een nog langere corveedienst op.
Wat een mooie tijden eigenlijk, misschien kunnen vele oud klas- of schoolgenoten de anekdotes nog aanvullen. Hierna volgde mijn studententijd aan het Van Hall Instituut. Maar ik denk toch dat die twee HAVO jaren de mooiste schooljaren uit mijn carrière zijn geweest……