Het gras onder je blote voeten,
Je lievelingsplaat op de pick up,
De lucht achter Oethoezen…..
Iedereen heeft zo van die dingen waar je blij van wordt, toch? Ik in ieder geval wel. En ik zal er een aantal van op een rijtje zetten. Een stuk of tien, misschien.
Er bestaan van die prachtige plekjes, zowel dichtbij als ver weg. In mei ben ik samen met Joris, m’n zoon van nu ruim anderhalf jaar, en m’n vader naar Curaçao geweest. We hebben daar Diederik en Inonge bezocht. Zij zijn begin 2016 geëmigreerd van Toornwerd (ook zo’n mooi plekje) naar het kleurrijke eiland, Curaçao. Eerst hoefde ik maar het Balkje over te steken en het weiland door te lopen om hen te bezoeken, nu moesten we er de Atlantische Oceaan voor oversteken.
Een iets grotere onderneming, maar zeker de moeite waard. Allereerst was het natuurlijk super om hen weer te zien, helemaal aangezien Joris net geboren was toen ze vertrokken zijn. Maar ook hebben we daar, zoals het hoort, veel van de omgeving gezien. Diederik en Inonge, en hun kinderen Fen en Emma, hebben ons meegenomen naar een heerlijk knus plekje. Een supergezellige tuin met terras, Het Achtertuintje. Te vinden in Zuikertuintje. Sommige mensen zullen het als rommelig beoordelen. Ik heb er echter erg van genoten daar rond te kijken. Ook voor kinderen is het een avontuurlijke plek. Het is heel creatief opgezet.
Gelukkig hoeven we niet altijd de halve wereld over te vliegen om mooie plekjes te vinden. Zo voel ik me nog vaak toerist in de omgeving van Doezum, waar we nu toch alweer bijna twee en een half jaar wonen. Ik ga regelmatig eens fietsen en wandelen met Joris. Als je dan een smal paadje op gaat, waarvan je geen idee hebt wat er om de hoek te vinden is, kan je verrassende stukjes natuur tegen komen. De tijd zou er soms best eens even stil mogen staan.
Ook zo fijn: Mezelf in het zweet jagen door helemaal uit m’n dak te gaan met dansen. Eerder deed ik dit vaak met het salsadansen, nu net wat vaker met Joris. De beste danspartner ooit! En een aanrader: Met mooi weer in een dikke, verfrissende, plensbui gaan staan! Wel fijn als je wat droge kleding bij de hand hebt.
Over mooi weer gesproken. De geur van Kamperfoelie op een zwoele zomeravond. Wat vind ik dat heerlijk! Misschien vooral omdat ik weet dat het na een tijdje weer voorbij is en ik weer bijna een jaar moet wachten voor ze weer bloeien. Gelukkig geniet ik er ook van om tijd in de tuin door te brengen wanneer de Kamperfoelie niet bloeit. Lekker samen eten in de tuin. Een drankje doen en nog even genieten van het uitzicht over de landerijen terwijl het schemerig wordt…Rust.
Het tegenovergestelde van rust kan me ook erg goed doen. Zoals voor sommige mensen waarschijnlijk bekend, maak ik deel uit van de band Knight Susan alsook van het streektaaltrio MagWel. Nu treed ik regelmatig met beide bands op, en kan ik wel zeggen dat het nog altijd een kick kan geven om een optreden te geven voor een enthousiast publiek.
Je maakt soms ook leuke dingen mee. Zo heb ik met MagWel deel uit mogen maken van het programma van Freek de Jonge in de strijd tegen de gaswinning. Laat Groningen niet zakken! Na in het mooie kerkje in Oldenzijl gespeeld te hebben tijdens zijn tour door de provincie, vroeg hij ons of we de volgende dag ook wilden spelen in de Oosterpoort. Maar natuurlijk! Niet veel later is er een clip opgenomen met de versie van Freek van het welbekende Ede Staal-lied: ‘Het het nog nooit zo donker west…’, waarin ik mondharmonica speel. En vervolgens stond ik ook nog eens met allemaal Groninger muzikanten in De Wereld Draait Door. Een hele belevenis kan ik wel zeggen.
Laatst had ik de LP van de Wicher Zitsemaschool nog eens opgezet: ‘Der is meziek ien t dörp’. Veel liedjes kan ik nog wel aardig meezingen. Het kan zo leuk zijn om herinneringen op te halen. Helemaal als je het deelt met anderen. Soms ook best confronterend, omdat dingen niet altijd meer zo zijn als je graag zou willen. Misschien is het niet voor niks dat ik graag Het Dorp, van Wim Sonneveld, zing met MagWel. Lang leve nostalgie. Het liefst zou ik een keertje door Middelstum willen lopen in de tijd dat deze nog “zwart-wit” was. Maar zolang er nog geen tijdmachine bestaat, zal ik het met de mooie foto’s moeten doen zoals in het boek ‘Middelstum door de eeuwen heen’.
Terwijl ik zo mijn gedachten laat gaan, besef ik maar weer eens dat ik bepaalde dingen echt weer vaker moet gaan doen, en andere dingen vooral moet blijven doen…..Ik zou zeggen: Doe waar je blij van wordt!