Maria, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben een leuk, wijs en grijs langharig 50-jarig kind/meisje/vrouw die nog steeds al spelend haar wereld aan het ontdekken is. En ook nog eens moeder en oma. Daarbij ben ik levens- en beeldend kunstenaar die gevoel probeert om te zetten naar vorm.
Volgens mij ben je enorm veelzijdig?
Ik sta mijzelf toe mijn verlangens en passies te volgen en dat maakt me veelzijdig. Ik schilder, maak mini-installaties (ruimtelijke ministructuren van bijvoorbeeld schelpen), ik schrijf hartsgedichten (schilderen met woorden), ik maak klanken en ik kook voor mensen. Daarbij organiseer ik workshops om mijn kennis te delen. Er schuilt een leraar in mij, kennisoverdracht is een diepe passie. Het is dus moeilijk om mij in een hokje te duwen.
Hoe is de slogan ‘Ik ben en breng geluk’ ontstaan?
Per toeval wat eigenlijk ook weer geen toeval was. Ik had mijn atelier gastvrij opengesteld voor een bijeenkomst van de Open Coffee Club ’t Hogeland. Bijeenkomsten die mensen bij elkaar brengt en daar houd ik van. Dit was eind februari 2016. Er ontstond een levendig gesprek waarbij ik van één van de bezoekers de prikkelende vraag kreeg: ‘Wat doe je nu precies en vertel dat eens in één zin!’
Toen kwam deze zin er spontaan geïrriteerd uit: ‘Ik ben en breng geluk!’. Dit was eigenlijk de eerste keer dat ik het zo benoemde. Op de woordjes ‘ik ben’ lijkt een taboe te liggen, dat zeg je niet zo snel over jezelf. En dat is jammer want ergens houdt dit je van je eigen passie af. Voor mij was deze uitspraak een evolutie, een wake-up call. Sinds die tijd draag ik deze slogan dan ook uit.
Geluk is voor mij vrijheid en vrijheid geeft je iets om voor te gaan. Ieder mens wil vrijheid maar men is vaak bezig met het niet voelen van pijn en dat besef maakt de mens ‘lijdend’. Wanneer je je van dit gevoel los kunt maken, word je vrij. Die vrijheid ervaar ik sinds die tijd vaak in gesprekken. Door deze bijeenkomst in kleine kring, raakte ik geïnspireerd. Daarbij voelde ik een wederkerigheid waardoor iedereen zijn verhaal kon doen.
Wat betekent geluk voor jou en hoe creëer je dit dagelijks?
Alles wat ik voel, mag er zijn. Of dit nu plezier is of verdriet, angstgevoelens of onzekerheid. Vervolgens creëer ik altijd de rust om te ervaren hoe ik met dit gevoel om moet gaan. Ik ga dan vervolgens bijvoorbeeld fietsen of schilderen. Een andere keer helpt schoonmaken, koken of een ministructuur maken. Daardoor raak ik weer in balans en daarvan word ik gelukkig.
Er is niets of niemand die mij ongelukkig kan maken. Je krijgt soms wel eens een boze of gefrustreerde opmerking naar je hoofd geslingerd maar die probeer ik bij de ander te laten. Ik vraag mij af waarom iets me raakt en kijk wat ik ervan kan leren. Het belangrijkste is om eerst zelf gelukkig te zijn en jezelf goed te verzorgen. Mijn geluk straalt uit naar buiten en een blij mens geeft een fijner gevoel om mee samen te zijn dan een boos of een verdrietig persoon.
Dit is voor mij ook een proces geweest van dik dertig jaar hoor. Van mijn 15e tot mijn 23e was ik helemaal niet zo gelukkig. Ik voelde me onzeker, had angstneuroses en eetproblemen. Ik ben gaan onderzoeken en voelen wat mij wel een geluksgevoel gaf. Ik leerde te schilderen en wilde kunstenaar zijn. Wat dat betreft ben ik een echte autodidact, ik heb mijn schilderkunst zelf aangeleerd. Twee periodes van een half jaar op de Kunstacademie werkten niet voor mij.
De keuze om schilder/kunstenaar te worden heeft mij nooit veel geld of bezittingen gebracht maar dus wel een geweldig gevoel van vrijheid. En door vanuit dat gevoel van vrijheid hard te werken, heb ik mijn talent weten te ontwikkelen.
Kun je andere mensen helpen gelukkiger te worden?
Ik merk dat ik andere mensen inspireer door in alle open- en eerlijkheid te delen wat ik zelf weet en in die 35 jaar aan levenservaring heb opgebouwd. Dit verpak ik bijvoorbeeld in een workshop van drie uur waarbij het schilderen voorop staat en waardoor je leert te ervaren. En ik probeer ‘een peut’ inspiratie over te dragen. Mensen komen natuurlijk altijd vanuit een bepaalde nieuwsgierigheid en met een bepaald verwachtingspatroon naar zo’n workshop toe. ‘Wat gebeurt daar eigenlijk in dat atelier?’
Tijdens zo’n workshop zijn er altijd geluksmomenten! Want schilderen maakt je creatief en stelt je open voor je eigen inspiratie. Door kaders te stellen, ervaren mensen zelf wat ze inspireert of gelukkig maakt. Tijdens het schilderen ontstaat een krachtige sfeer waarbij het gevoel van veiligheid voorop staat. Er is dan een ontspannen sfeer in de groep waardoor mensen zich openstellen en hun ervaringen delen. Een kwestie van zien, voelen, doen en het gevoel van vrijheid beleven!
Er gebeurt heel veel in jullie atelier/huis?
Wij bouwen gestaag verder in ons atelier, dat vroeger dus een schoolgebouw was. De laatste zaterdagavond van de maand organiseren wij altijd een ‘toestoavel’, onze gasten kunnen dan de vorderingen zelf in ogenschouw nemen. Deze avond begint altijd rond 18.00 uur met een welkomstdrankje. In mijn atelier vertel ik vervolgens iets over mijn werk.
Daarna gaan we eten. Onze gasten zijn de ‘proefpersonen’ van vaak nieuwe recepten die altijd als lekker en verrassend worden ervaren. De avond wordt afgesloten met een concert van mijn partner en is meestal rond 22.00 uur afgelopen. De avonden zijn altijd volgeboekt. Vanuit het hele land komen mensen om Arnold te zien spelen en vanuit de regio zijn ze nieuwsgierig wat zich hier nu allemaal afspeelt en waar ik mij mee bezig houd.
Je vormt een bijzonder creatief duo met Arnold Veeman?
Arnold is eigenlijk zijn hele leven al zanger/componist. Ik ken hem inmiddels zestien jaar. Toen ik met mijn ex nog in Den Andel woonde, was hij mijn overbuurman. Toen deze relatie op de klippen liep, leerde ik Arnold nog beter kennen. We hebben een enorme klik. Arnold herkende als eerste mijn veelzijdigheid en artistieke talenten en we zijn op vele vlakken erg aan elkaar gewaagd, dat is inspirerend.
Ergens zijn we totaal verschillend maar toch ook heel verbindend. Hij weet dat de kunst bij mij op de eerste plaats staat maar gezien zijn passie voor de muziek is dit helemaal niet erg. Na al die jaren blijven we onszelf ontwikkelen maar ook verwonderen binnen onze relatie.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je kunstenaarscarrière tot dusver?
Ik voel mij vaak schuldig. Helemaal wanneer mensen door mijn toedoen of kracht verdriet ervaren en ik het niet uit kan leggen waarom ik ben zoals ik ben. Ik heb in mijn leven de nodige hobbels en tegenstand ervaren maar ben toch doorgegaan. Ik ervaar het als een hoogtepunt wanneer ik merk dat ik mensen hiermee kan inspireren en laten groeien doordat ik ze deelgenoot maak van de processen die ik zelf heb doorgemaakt!
Heb je nog leuke anekdotes?
Zoals eerder vermeld heb ik de Kunstacademie zonder diploma verlaten. Ik kon mij niet aanpassen aan het systeem wat zij hanteerden. Ik moest dus op eigen benen, zonder diploma, mijn eigen stijl en vaardigheden ontdekken en aanleren. Dat ging echter niet zonder slag of stoot.
Op een gegeven moment was ik er zelfs helemaal klaar mee. Ik werkte in een restaurant en wilde niet verder gaan met mijn kunstenaarsbestaan. Ik durfde niet langer, was erg onzeker over mijn eigen kwaliteiten. Het toeval wilde dat de eigenaar van het restaurant een soort van kunstleen in zijn restaurant wilde organiseren. Hij vroeg aan mij of ik mijn schilderijen tentoon wilde stellen. Ik heb toen op zijn kosten enige tekeningen in laten lijsten, en deze kwamen in het restaurant te hangen.
Dat is misschien wel mijn redding geweest. De gasten waren heel positief over mijn werk en er werden enige schilderijen verkocht. Mensen werden vrolijk van mijn creaties. Dat gaf mij zoveel positieve energie dat ik besloot door te gaan met het schilderen. Door een toevalligheid ben ik dus geworden wat ik nu ben. Wat eigenlijk weer geen toeval was!
Kloosterburen is voor jou ‘the place to be’ geworden?
Ik ben in Brabant geboren en heb in Utrecht gestudeerd en op kamers gewoond. Tijdens ons jaarlijkse hockeytoernooi, moesten wij eens naar Haren. We gingen er per trein heen. Onderweg zag ik het steeds lichter worden, lichter en leger. Dat gaf mij een heel fijn gevoel. Eind jaren negentig woonde ik met mijn toenmalige partner in een nieuwbouwwijk in Amersfoort en het gevoel dat ik wat anders wilde, werd steeds sterker. Ik heb wel eens over een verhuizing naar Frankrijk nagedacht maar het werd dus het hoge noorden. Ergens voelde de verhuizing naar Den Andel ook als een emigratie.
In Den Andel liep dus vervolgens mijn huwelijk stuk en enige jaren later zijn Arnold en ik naar een rijtjeswoning in Eenrum verhuisd. Daar tipte een vriendin mij over dit schoolgebouw in Kloosterburen wat leeg zou komen. Ik voelde heel duidelijk dat dit pand ons nieuwe onderkomen moest worden en in 2005 zijn we hierheen verhuisd.
De eerste winter was door de tocht een enorm koude gebeurtenis, daar viel niet tegen te stoken. Wat dat betreft heb ik wel de nodige offers van mijn kinderen gevraagd. Maar hier kunnen zowel Arnold als ik onze talent, ambitie en passies helemaal kwijt. We zijn nu druk bezig met het denkproces hoe nu verder te gaan met dit gebouw.
Nog tijd voor hobby’s?
‘Werken’ is mijn hobby! En als mijn kleinkinderen langskomen, dan ervaar ik dat als pure genietmomenten. Maandag ga ik met mijn kleindochter naar mijn ouders in Brabant, hier zie ik erg naar uit!
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Voor patat met zelfgemaakte mayonaise!
Waar staat Maria Madelon over 10 jaar?
Met beide benen op de Groningse kleibodem! Ik hoop dat mijn inspiratie, licht- en kleurkunsten bij nog meer mensen in Nederland maar ook daarbuiten zicht- en voelbaar worden. De ‘ondernemerswinst’ wil ik herinvesteren in dit atelier hier in Kloosterburen, inderdaad de plek waar wij ons door willen ontwikkelen! Daarbij willen wij dit gebouw ook gebruiken om andere kunstenaars een kans te geven!
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik heb een enorm vertrouwen in de goedheid van de mens. Ergens streeft iedereen vrede en vrijheid na. ‘Verbeter de wereld, begin bij jezelf’ is nog een slogan die ik vaak hanteer. Mocht je nieuwsgierig zijn geworden naar mijn werk en vaardigheden, kijk dan eens op www.mariamadelon.nl. Wilt u ook eens zo’n huisconcert inclusief maaltijd en rondleiding meemaken, klik dan op deze link: www.toestoavel.nl!