Pieter, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
‘Dat kinst du zulf wel doan toch?’ Ik ben Pieter Klaver dus, in oktober word ik 42 jaar. Geboren en getogen in Middelstum maar inmiddels al weer een jaartje of tien in Bedum wonend. Partner van Karen, zij is eigenaar van Oké Hairstyling in Bedum, en vader van Sven (12 jaar) en Kaj (bijna 4). ‘Dat is eerst wel genoeg zeker?’
Nooit spijt gehad van je ondernemersavonturen?
Geen moment, hoewel ze zich pas op latere leeftijd openbaarden. Mede ingegeven door Pieter Landman, de eigenaar van ‘Visrestaurant Landman’ in Termunten. Hij is een neef van Karen. Het pand tegenover het visrestaurant stond al een tijdje leeg en hij zag mij daar wel een steakhouse runnen. Dat steakhouse-idee sprak mij ook wel aan.
Toen mijn vorige werkgever, Vast Banket in Middelstum, werd overgenomen door Aviateur, raakte ik daar mijn werkplezier kwijt. Landman’s idee bleef hangen en ook Karen had al regelmatig aangegeven dat het ondernemerschap mij wel zou liggen. Leiding geven past mij ook wel, daar was ik bij Vast al wel achtergekomen. Langzaam maar heel zeker namen de steakhouseplannen vastere vormen aan. Ik had ook al vrij snel een filosofie in mijn hoofd. Het moest een houten pand worden met een cowboy/wild-west-achtige uitstraling waar mensen in een ontspannen sfeer een goed stukje vlees tegen een faire prijs moesten kunnen krijgen…..
Toch was de aankoop en verbouw van ‘De Kleine Munt’ een hele stap?
Deze plannen namen in mijn hoofd een steeds vastere vorm aan en dan ga je je verdiepen in de financiering van zo’n pand. Ik wilde er niet tot aan ‘mijn nek’ inzitten en door de locatie en het feit dat het pand al enige tijd te koop stond, hoefde dat ook niet. Daarbij kende Landman de eigenaren, dus het contact was snel gelegd. Slapeloze nachten heb ik er nooit over gehad. Wel was er af en toe de twijfel. Eerst over de inrichting, later over de filosofie en bij een rustiger week over de invulling van de kaart bijvoorbeeld.
In maart 2011 ben ik gestopt bij Vast Banket. ‘De Kleine Munt’ is uiteindelijk in augustus 2012 open gegaan. Deze maand vijf jaar geleden dus. In de tussentijd was ik druk met het uitwerken van de plannen, gesprekken met de gemeente en de banken over de vergunningen en de financiering, de verbouw en het aanschaffen van spullen enz. enz.. Een intensieve tijd inderdaad en de opening was natuurlijk hartstikke spannend. Zou het druk worden en wat zouden de reacties op de kwaliteit van onze gerechten zijn? Gelukkig waren deze reacties direct al heel positief, ook over het pand zelf. Dat gaf een enorme boost!
Hoe kijk je terug op de eerste vijf jaren?
Ik heb het als een prachtige tijd ervaren waarin we een hele mooi groei hebben doorgemaakt. Een groei die zelfs nog boven de meest optimistische scenario’s ligt. Het werk zelf is me ook meegevallen. Ik ben dan wel de baas maar zo ervaar ik het zelf vaak niet. Ik help mee met alle voorkomende werkzaamheden, alleen aan het koken zelf waag ik mij niet of nauwelijks, en mag graag een praatje maken met de gasten.
Het leiding geven is mij ook goed bevallen. Ik denk dat het personeel weet wat ze aan mij hebben. Ik schiet eigenlijk zelden of nooit uit mijn slof, dat is gelukkig niet nodig. Inmiddels is het aantal personeelsleden gestegen naar ongeveer 13 medewerkers, zonder dat er sprake is van veel verloop. Een geweldig team waarmee het prettig werken is!
Wat vind je de mooie en minder mooie aspecten van het runnen van een steakhouse?
Een heel mooi aspect is bijvoorbeeld het omgaan met mensen. Niet alleen met de gasten, maar ook met het personeel. Daarbij vind ik het leuk om nieuwe concepten uit te denken waarbij je rekening houdt met nieuwe ontwikkelingen in de branche.
Over de negatieve aspecten heb ik lang na moeten denken. Dat is een goed teken inderdaad. Het inplannen van het personeel is wel eens een dingetje. Het komt op een doordeweekse avond wel eens voor dat er geen reserveringen staan maar dat er toch zo’n 50, 60 bezoekers komen. Dat maakt het planproces wel eens lastig maar dat zijn natuurlijk ook luxeproblemen. Ik wil ook niet dat de gasten de dupe worden van een tekort aan personeel.
De bezoekersaantallen hebben een mooie stijging doorgemaakt de afgelopen jaren?
Dat klopt helemaal. In 2013, het eerste jaar dat we volledig open waren, mochten we al 250 gasten per week begroeten. In 2014/2015 waren dat zo’n 300 per week. Dat was al een gigantische opsteker. Dit aantal steeg in 2016 door naar 375 per week, een stijging van 50% dus t.o.v. 2013. Ook dit jaar hopen we weer (licht) te plussen t.o.v. van vorig jaar. Dit stemt ons uiteraard zeer tevreden.
Er gebeurt momenteel veel in en om het steakhouse?
Ook dat klopt helemaal. De voor- en zijkant van het pand heeft een nieuw kleurtje gekregen en er is een extra stuk terras gecreëerd. Ook is er aan de voorkant een afdakje gemaakt waar binnenkort een huifkar gestald wordt met daarop ons logo. En er komen nieuwe meubels voor binnen en buiten, de zeecontainer is onderweg!
Voor de achterkant hebben we ook snode plannen. Mede ingegeven om dit terras nog geschikter te maken voor de winterperiode. Binnenkort ga ik met de aannemer om tafel om de verbouwplannen door te nemen. De inrichting moet iets anders worden dan binnen, ik ga voor een Mexicaanse uitstraling. Dit verbouwproces moet aan het eind van dit jaar of aan het begin van volgend jaar zijn afgerond.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten van ‘De Kleine Munt’ tot dusver ?
De ontwikkelingen in en om het pand en de stijgende bezoekersaantallen stemmen ons natuurlijk heel tevreden. Ik kan nog steeds erg genieten wanneer de gasten een mooie avond hebben en tevreden naar huis gaan. Dit hoeven ze niet eens verbaal te uiten, een blik richting de tafel spreekt vaak al boekdelen.
Dieptepunten zijn er eigenlijk niet geweest. In de privésferen hebben we qua gezondheid wel spannende momenten beleefd maar dat heeft niets met ‘De Kleine Munt’ zelf te maken. Ook het overlijden van Diana Perdok, zij was de vorige eigenaar van dit pand, komt als dieptepunt naar boven.
Heb je nog smakelijke verhalen?
Voor de eerste kerstviering hier in ‘De Kleine Munt’ hadden we bedacht dat we wat speciaals moesten doen. De ‘gewone’ kaart werd verwijderd en we hadden een speciale kerstmenu samengesteld. De eerste gasten die binnenkwamen vroegen direct al om spareribs en ze vonden het jammer dat ze die niet konden krijgen. Dit was dus even een leermomentje. Het jaar erop hebben we onze gewone kaart aangehouden met daarbij een speciaal kerstmenu. Toen was iedereen tevreden!
We hebben onlangs zelfs een ‘zakenreisje’ naar Dallas in Texas gemaakt om de nieuwe meubels en accessoires uit te zoeken. De man die ons in de beginjaren heeft geadviseerd over de inrichting is hier namelijk naar toe verhuisd. Samen met zijn Amerikaanse vrouw hebben ze onlangs een Bed & Breakfast geopend en hij nodigde ons uit om langs te komen. We hadden al een vakantie wat verder weg van huis in gedachten dus dit paste prima. Zo konden we mooi het aangename met het nuttige combineren! We hebben al met al een kleine 4.000 kilomter in de omgeving rondgetoerd.
Bedum is voor jou ‘the place to be’ geworden?
Kijk, Karen, Sven en Kaj zijn echte ‘Beemers’. Voor mij is dit gevoel iets minder, mede ingegeven door het feit dat ik dus 30 jaar in Middelstum gewoond heb. Maar ik woon hier wel met heel veel plezier hoor en ik denk dat we ook bij een eventuele verhuizing gewoon in Bedum blijven wonen. Hoewel ik ook in bijvoorbeeld ‘de stad’ prima zou kunnen aarden.
Nog tijd voor hobby’s?
Incidenteel voetbal ik nog een partijtje mee met Middelstum 3 wanneer zij vroeg in de middag een wedstrijdje afwerken. Verder mag ik er graag even tussenuit gaan. Een jaarlijks tripje naar Barcelona om daar een voetbalwedstrijd bij te wonen doet het altijd goed maar ik mag er ook graag met mijn partner en de kinderen op uit trekken. Vaak gaan we direct na de drukke kersttijd op wintersport.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Dat zou ik niet doen, calamiteiten daargelaten! Maar voor een tripje naar Barcelona mogen ze me altijd wakker maken.
Waar staat Pieter Klaver met ‘De Kleine Munt’ over 10 jaar?
In principe ben ik heel tevreden met de wijze waarop het nu gaat. Door de verbouw hopen we nog iets meer mensen kwijt te kunnen tijdens het weekend. Ook een grotere bakplaat en meer ruimte voor de bereiding van de ‘koude gerechten’ in de keuken staan nog op het wensenlijstje. Voor de rest lekker op deze manier doorgaan.
Wil je verder nog iets kwijt?
Natuurlijk wil ik graag alle gasten bedanken voor hun komst en de lovende woorden. We hebben inmiddels al de nodige vaste (stam)gasten, die (zeer) regelmatig terugkomen, hartelijk dank hiervoor. Ook een woord van dank natuurlijk aan ons honkvast personeel! We zien met elkaar de toekomst met vertrouwen tegemoet. Mocht u nog nooit bij ons geweest zijn, dan nodigen wij u natuurlijk van harte uit om eens langs te komen!