Nog maar een paar maanden actief als blogger en nu al een uitnodiging voor een gastcolumn bij Bert Koster. Nu maar hopen dat een snelle carrière niet eenzelfde snelle dood sterft. Over het thema van deze column heb ik wat langer nagedacht. Soms is er inspiratie te over en komen de blogs makkelijk uit de vingers. Een andere keer moet ik er wat meer moeite voor doen iets lezenswaardigs aan het digitale papier toe te vertrouwen.
Ik pik er dit keer een verbazing over mezelf uit. De verbazing over een voortschrijdend inzicht die ik bij mezelf heb geconstateerd. Voortschrijdend inzicht wordt nogal eens negatief uitgelegd. Zeker in de politiek. Wee die politicus of politieke partij welke ineens tot andere conclusies komt dan eerst werd ingenomen. Termen als ‘u draait’ en ‘onbetrouwbaar’ vliegen je dan om de oren. Jammer. Voortschrijdend inzicht getuigt mijns inziens van blijven nadenken. Op basis van wat je leest, ziet, hoort en bediscussieert kun je tot andere inzichten komen. En dat is juist leuk!
Ik zie het in onze gemeenteraadsvergaderingen bijvoorbeeld gebeuren. Doorgaans worden er enkel meningen/standpunten geponeerd, naast dat wethouders middels veel vragen getest worden op hun dossierkennis. Ik mis daarin een open houding. Fracties zouden meer met beschouwingen vanuit eigen visies moeten komen en daarover discussiëren. En pas daarna een standpunt bepalen. De doorlooptijd van plannen en projecten in overheidsland is doorgaans lang. Niet zelden worden we ingehaald door de tijd, nieuwe ontwikkelingen e.d.. Stug vasthouden aan eenmaal gemaakte keuzes richt soms meer schade aan dan regelmatig eens afstand nemen en kijken of nog wel de juiste weg bewandeld wordt. Ik wens met name politici nog veel voortschrijdend inzicht toe!
Terug naar mijn eigen voortschrijdend inzicht. Die ligt op het terrein van milieu en duurzaamheid. Eén van de mooie portefeuilles die ik als wethouder mag beheren. Misschien wel de mooiste. Nog niet zo heel lang geleden vond ook ik dat pleiten voor een beter milieu, afvalscheiding, energiebesparing e.d. toch vooral iets was van de ‘geitenwollensokken’. Gat in ozonlaag? Zeespiegelstijging? Smelten Noordpool? Opraken fossiele brandstoffen? Ach, iets voor hobbyisten. Wij, normale mensen, wisten wel beter. Gewoon doorgaan. We hebben het toch altijd al zo gedaan…?!
Zeker sinds ik als wethouder met deze portefeuille op pad ben, heb ik anders leren kijken. Vooral ook door letterlijk op pad te gaan. Af en toe een inspirerende workshop of een congres ergens in den lande. Horen wat er speelt. Hoe de feiten er werkelijk voor staan. Wat er technisch allemaal wel niet mogelijk is. Het heeft me de ogen geopend. Zelfs fanatiek gemaakt. En natuurlijk, de tijd speelt daarin ook een rol. We zijn ons met elkaar meer bewust geworden. Kon je een jaar of vijf geleden nog nauwelijks biologische producten in de supermarkt vinden, tegenwoordig hebben ongeveer alle productgroepen een biologische variant. We weten ook meer. En, zeker hier in Groningen, worden we geconfronteerd met de gevolgen van uitbuiting van energiebronnen.
Ik draag niet vaak ‘geitenwollensokken’. Toch ben ik er van overtuigd geraakt dat we volle bak aan de slag moeten met ons milieu, met ons energievraagstuk, met onze economie. Van uitbuiting naar respect, van fossiele naar natuurlijke bronnen, van bezit naar gebruik. Ik schaam me er bijna voor dat ik nu pas tot dit inzicht ben gekomen. Er is al veel schade aangericht. We gaan een revolutie meemaken op energiegebied zoals onze voorouders de industriële revolutie meemaakten. Het zal nodig zijn onze aarde verantwoord over te dragen aan onze (klein)kinderen.
Op allerlei terrein kunnen we hier ons steentje aan bijdragen. Verantwoordelijkheid hebben we allemaal. Natuurlijk kunnen we wijzen naar China en Amerika, maar dat neemt onze verantwoordelijkheid niet weg. Als land, als provincie, als gemeente, maar ook als individu of groepering. Kerken bijvoorbeeld roep ik op het goede voorbeeld te geven. Zoals de energie neutrale Centrumkerk in Winsum, die de eerste in Nederland was. Juist in dit vraagstuk kun je geloof handen en voeten geven.
ChristenUnie en CDA pronken graag met de term ‘rentmeesterschap’. Een prachtige term, maar die vraagt wel om invulling. Het is dan ook onbegrijpelijk dat juist het CDA (als we de bronnen mogen geloven) moeilijk deed aan de landelijke onderhandelingstafel juist op dit thema. Nu is de formatie vooralsnog mislukt. Jammer. Ik had GroenLinks wel graag als tegenhanger, specifiek op milieu en klimaat, in het kabinet gehad. De ChristenUnie kan een alternatief zijn voor GroenLinks. Het is dat het getalsmatig niet kan, maar voor deze keer had ik het CDA liever ingeruild voor de ChristenUnie.
Tot slot vind ik dat we als gemeenten in (noordoost) Groningen te weinig ambitieus zijn in de energietransitie. Er worden gelukkig weer woningen gebouwd in het gebied. Ik mag aannemen voor 50 – 100 jaar. Een periode waarbinnen de meeste fossiele brandstoffen letterlijk zullen zijn opgebrand. Waarom anno 2017 dan nog nieuwe huizen voorzien van een gasleiding? Juist in dit gebied. Alternatieven zijn er. Winsum geeft het voorbeeld: wijk Munster. Gasloos. Alternatieve bron: aardwarmte uit de bovenste aardlaag. Geen geboor of gerommel in de diepere aardlagen.
Wat mij betreft een doelstelling voor de nieuwe gemeente Het Hogeland. Vol (op de) energie, maar geen gas.
Blijf nadenken en wees niet bang voor een beetje voortschrijdend inzicht.