Derwin, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Mijn naam is Derwin Schorren dus, ik ben 51 jaar, de partner van Liesbeth en samen hebben we twee dochters van 16 en 10 jaar oud. In onze studententijd hebben we het prachtig plaatsje Stitswerd ontdekt. Hoewel oorspronkelijk afkomstig uit het Brabantse land, ben ik hier verknocht aan geraakt.
Na afronding van mijn studie geschiedenis, heb ik eerst vijf jaar gewerkt aan het boek ‘Het grasgroene Groningen’ over de Groningse schrijver en dichter Jan Boer. Het eerste exemplaar hiervan heb ik nog aan Hans Alders mogen overhandigen. Inmiddels ben ik al weer lange tijd als projectleider werkzaam bij de Hanzehogeschool Groningen.
Wanneer ben je actief geworden voor de Groninger Bodem Beweging en wat doe je zoal?
Ooit heeft voorzitter Jelle van der Knoop mij het laatste zetje gegeven om lid te worden (ik ben lidnummer 72) en misschien heeft hij er uiteindelijk ook wel voor gezorgd dat ik eind 2013 in het bestuur gekomen ben. Ik ben nu weer vice-voorzitter want toen Jelle een sabbatical nam, was ik een tijdje voorzitter.
Met Albert Hebels als penningmeester en Dick Kleijer als secretaris vormen we een vierkoppig bestuur. Wellicht wordt deze binnenkort uitgebreid met een vijfde persoon. Dat is ook wel nodig hoor. Gelukkig kunnen we het binnen het bestuur heel goed met elkaar vinden. Elke woensdagavond komen we bij elkaar en de nachtelijke uren komen altijd snel dichterbij. De discussies zijn stevig maar we komen er altijd uit, ondanks dat we alle vier redelijk eigenzinnig zijn, haha.
Ik vind dat we elkaar vanuit verschillende disciplines goed aanvullen. Ik houd mij onder andere bezig met lezingen en colleges geven, zit als GBB-afgevaardigde in enige commissies (ik ben bijvoorbeeld lid van de stuurgroep ‘Leefbaarheid’ van de Nationaal Coördinator Groningen) en schrijf ook veel.
Wat waren je drijfveren?
Na de grote klap in Huizinge in 2012 kwam de bewustwording. Wat nu als mijn kinderen bijvoorbeeld bij een boerderij zouden spelen die door een aardbeving in zou storten? Het gevoel dan niets gedaan te hebben om dit te voorkomen, dat zou ik mijzelf nooit kunnen vergeven. Daarbij ben ik enorm van het Groninger land gaan houden. Wanneer ik bij mijn ouders in Twente ben, dan mis ik al snel de mooie luchten en de weidse vergezichten. Het idee dat dit gebied door de aardbevingproblematiek zo wordt aangerand, kan ik niet verkroppen.
Bestuurslid zijn binnen het GBB lijkt mij een tijdrovend proces?
Dat klopt, ergens gaat al je vrije tijd er in zitten. Het is moeilijk om hier een evenwicht in te vinden, binnen de combinatie werk en het gezin. Maar ik voel een grote verantwoordelijk en ik denk oprecht dat we, doordat we nu zo’n grote club zijn, invloed kunnen uitoefenen op de besluitvorming. Ergens dacht ik een rustig Pasen te kunnen vieren maar de brief van Kamp over het schadeprotocol gooide roet in het eten. En vandaag komt weer het nieuws naar buiten dat de gaswinning toch gereduceerd wordt met 10% en staan we ook weer volop in het nieuws.
Zelf ben ik projectleider van Zernike Advanced Processing. We hebben net de nodige gelden binnen kunnen slepen om samen met de RUG, het Noorderpoort en het bedrijfsleven een faciliteit te bouwen waarin straks onderzoek plaatsvindt om de waarde van biomassa (reststromen van suikerbieten, aardappels etc.) te vergroten. Je kunt nog zo veel goeie spullen uit deze reststromen halen, waar medicijnen, cosmetica, bouwmaterialen etc. van kunnen worden gemaakt. In deze faciliteit gaan we de laboratoriumfase voorbij. We richten ons nu op het vervaardigen van nuttige halffabricaten. Inmiddels werk ik al weer tien jaar voor de Hanzehogeschool. Mijn partner heeft als lichaamsgericht therapeut een praktijk aan huis, dus je kunt wel stellen dat we ons niet hoeven te vervelen…
Kun je een beetje omgaan met het leed van schrijnende gevallen?
Vaak gaat er een knop om en zet ik mijn woede en machteloosheid om in een strijdlustige energie binnen de GBB. Hoe idioot ik sommige besluiten ook vind, ik blijf mij wat dat betreft verwonderen, we gaan door met de strijd. Een en ander heeft wel tot gevolg dat ik aan mijn eigen schadeherstel niet toe kom. Ooit in eerste instantie als A-schade bestempeld trouwens, inmiddels in een rapportage als B-schade vastgelegd. Iets waar ik het helemaal niet mee eens ben en tegen in het verweer wil komen.
Frustreert het werk je wel eens?
Dat doet het inderdaad wel eens. Ik hoop dat we ons zo snel mogelijk op kunnen heffen maar zie het op korte termijn niet gebeuren. Inmiddels zijn ook andere groeperingen actief op het gebied van de aardbevingsellende. Ik stel mij wel eens de vraag of dit goed en slim is. Door meer groeperingen lok je ook een verdeel- en heersstructuur uit.
Inmiddels hebben we als Groninger Bodem Beweging bijna 4.000 leden. Dat is best wel veel en ik weet ook dat we nog veel meer sympathisanten hebben. Des te groter we worden, des te beter. We hebben regelmatig overleg met de provincie en met veel gemeenten. Ook diverse Tweede Kamerleden worden zeer frequent bijgepraat. We zijn op Twitter bijzonder actief met als gevolg 3.000 volgers waaronder ook veel journalisten en politici. Ik denk dat we heel veel invloed uit kunnen oefenen.
Wat is het eerste wat in je op komt wanneer je het woord NAM hoort?
Genomen! Er is door de gaswinning zoveel geld naar de regering gegaan. Daar zijn veel goede maar ook minder goede dingen mee gedaan. We hebben te maken met een gasverslaafde overheid die in de NAM een gemakkelijke dealer heeft. Maar hoe ze met ons om gaan….. Ergens vind ik het een criminele organisatie met Shell/Exxon als grote spelers daarachter. Alles draait om geld of kostenminimalisatie en dat levert zo veel ellende op. Je merkt het al wel, de NAM het is niet mijn club…..
Ergens geldt hetzelfde voor de Nationaal Coördinator Groningen. Niet om de persoon Alders hoor. Maar vallend onder het Ministerie van Economische Zaken waarbij alles dus om geld draait. Ik had Alders graag onder een ander departement gezien…..
Hoe kwam je in vredesnaam in Geneve terecht?
De GBB valt kennelijk op bij Non Governmental Organisations en één van hun advocaten, die een essay geschreven heeft ‘mensenrechten vervlochten met het milieu’, hield daar een lezing. Voeg daarbij het feit dat elke vier jaar een land op zijn mensenrechten beoordeeld wordt en Nederland in mei een rapport kan verwachten. Wij zouden wel een hoofdstuk aan de situatie in Groningen gewijd willen zien. En zo kon het gebeuren dat ik op uitnodiging twee dagen langs mocht komen op het VN hoofdkwartier in Geneve en in het Engels uitleg mocht geven over de situatie hier.
Een situatie die menigeen bevreemdde want ergens zijn we een soort van hedendaagse kolonie van Den Haag. Dit bevreemdde ook iemand van het Vaticaan waarmee ik in gesprek raakte. Die was oprecht verontrust door de verkwanseling van het kerkelijk erfgoed hier in Groningen. Ik denk momenteel serieus over wegen na om dit item bij de Paus onder de aandacht te brengen……
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je GBB-periode tot dusver?
De fakkeloptocht in het centrum van Groningen waarop 5.000 a 6.000 mensen afkwamen, komt als eerste boven. Dat was een prachtige saamhorigheid die wij als Groningers uitstraalden. Daarbij doet de dynamiek binnen het bestuur mij goed, dat maakt dat we het vele werk ook vol kunnen houden. Sowieso is er de laatste jaren een andere dynamiek ontstaan waardoor je niet overal zelf achter aan moet maar instanties jou ook weten te vinden om te overleggen. Toen ik anderhalf jaar geleden een presentator over de GBB in afkortingsvorm hoorde praten, deed mij dat goed. De afkorting hoeft dus niet meer nader uitgelegd te worden.
Een dieptepunt vind ik de traagheid waarin alles verloopt, vooral de complexe gevallen. Kleine schades worden snel opgelost, dat is goed voor de imago, grote schades worden gerekt en getraineerd. We werken keihard om de gaswinning te verminderen en daardoor de kans op een zware beving. Het is soms schaken op verschillende borden, binnen verschillende complexe disciplines.
Heb je nog bijzondere GBB-anekdotes?
De reis naar Geneve was natuurlijk bijzonder, zo maak je nog eens wat mee. Maar ook de kennismaking met de nieuwe Commissaris van de Koning Rene Paas zal ik niet licht vergeten. Toen ik samen met Albert bij een klein kerkje aankwam waar de ontmoeting plaats zou vinden, zagen we overal politie staan. Groot was onze verbazing toen even later ook Koning Willem Alexander aanschoof. We hebben in heel klein verband toch een uur over de gevolgen van gaswinning kunnen praten…..
Stitswerd is your place to be?
Ooit woonden vrienden van Liesbeth in het dorpshuis in Stitswerd. Zo kon het gebeuren dat we in plaats van te wandelen in de Drentse bossen op de fiets van Groningen naar Stitswerd gingen voor een bezoekje. Onderweg hier naar toe, werd ik betoverd.Toen we te horen kregen dat er in Stitswerd een huisje te huur zou komen, hebben we ons ingeschreven.
We kregen het huis toegewezen en woonden naast meneer Medema, van deze oude baas heb ik veel Groninger woorden geleerd. Toen hij verhuisde hebben we zijn gedeelte er bij gekocht en inmiddels is het huis ook uitgebreid. Het is hier heerlijk wonen, ook onze kinderen voelen zich op hun gemak. De hond ook want die ligt soms midden op de weg te slapen, daar helpt geen toeterende automobilist aan….
Nog tijd voor hobby’s?
Ik dicht nog zo af en toe en hoop binnenkort te beginnen aan het schrijven van een volkslied voor Stitswerd. Daarbij vind ik het leuk om tijd met de (sportende) kinderen door te brengen en samen leuke dingen te doen. We hebben ook twee geiten en een pony die verzorgd moeten worden. Verder lees ik heel veel, voornamelijk vakliteratuur.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Voor een gezellig en goed gesprek op de bank met een biertje en een stukje worst erbij. Niet alleen maar over koetjes of kalfjes praten hoor, maar met de nodige inhoud. Daarbij mag ik dan graag een beetje ‘steukel’n’….
Wil je verder nog iets kwijt?
We zijn blij met de leden die we hebben maar er kunnen nog veel meer bij. Sluit je dus aan bij de Groninger Bodem Beweging, samen kunnen we het verschil maken. En neem eens een kijkje op onze website, www.groninger-bodem-beweging.nl.