Woensdag 8 maart ben ik vertrokken voor mijn volgende missie naar Port Elisabeth in Zuid – Afrika om daar een bakkerij op weg te helpen. Mijn collega Eric van Bakkerij van Otten heeft de bakkerij opgebouwd maar had geen tijd genoeg om de bakkers in te werken, dat mocht ik nu gaan doen. Dit project loopt niet via PUM Netherlands senior experts maar via een kerkelijke organisatie. Ik weet niet welke maar dat is ook niet belangrijk, praktijk Christen kun je altijd zijn!
Zoals ik jullie al eerder heb verteld is PUM een onderdeel van het ministerie van ontwikkelingssamenwerking en ik krijg zo langzamerhand een beetje moeite met deze organisatie. Ben naar Honduras geweest en mijn opdracht was daar om er voor te zorgen dat de banketbakker brood leerde bakken en ik moest hem nieuwe producten leren maken. Vlak voordat ik naar South-Africa ging werd ik gevraagd of ik naar de Gaza strook wilde om een uitstekende banketbakker nieuwe producten, vormen en smaken bij te brengen. En dat is niet het beeld welke ik heb bij ontwikkelingswerk.
Het is de bedoeling dat je door kennis te delen een derde wereldland mede op weg helpt om zich te ontwikkelen. Wanneer het bedrijf waar je naar toe gaat winst gaat draaien er meer arbeidsplaatsen en kansen zullen ontstaan voor de locals is het een goed project. Zij kunnen dan een menswaardig bestaan gaan opbouwen. PUM is ook gevraagd om het project te ondersteunen in South-Africa maar dit was niet mogelijk omdat in de huisregels staat omschreven dat een bedrijf 2 jaar moet bestaan voordat er hulp uit Nederland wordt gegeven.
Wat een onzin…. wanneer een bedrijf het al 2 jaar heeft uitgehouden dan redt hij zich wel of hij is failliet. Hulp is belangrijk en moet geboden worden in de opstartfase is mijn gedachtegang. Ik zal het wel verkeerd zien want er zijn 3000 vrijwilligers aangesloten bij PUM en ik zal toch niet de enige criticaster zijn… toch?
Heb dus bedankt voor de Gaza strook en ben voor een kerkelijke organisatie afgereisd naar South-Africa. Het was een lange reis, ’s morgens om 10 uur vertrokken vanuit Amsterdam en de volgende dag om 8.30 uur ter plaatse en gelijk maar aan het werk. Had diverse onderdelen mee voor de oven en kneedmachines en zolang dat niet draait is er geen brood. Ben geen techneut maar met de hulp van een FaceTime monteur kom zelfs ik een heel eind!
De bakkerij is goed ingericht, uiteraard wel met gebruikte machines maar daar kunnen ze zich de komende jaren wel mee redden! Ze willen per dag 425 broden weggeven aan de allerarmsten en moeten daardoor minimaal 4000 broden per dag produceren. Vrijdags zijn wij aan het proefbakken geweest en het lijkt allemaal goed. Zaterdags wordt er in deze bakkerij niet gebakken, er waren enkele monteurs om de machinestoringen te verhelpen zodat wij morgen weer kunnen draaien. Dus mooi even tijd om bakschema’s te maken en een plattegrond voor de juiste routing van het brood. Heb ook voor iedere machine een werk instructie geschreven met daarbij tips waar je goed om moet denken en deze hangen nu naast de machines.
Ik was op stap voor een evangelisatie organisatie van de South-Afrikaanse Church en uiteraard heb ik de zondag een kerkdienst meegemaakt. Men had al verteld dat dit ongeveer 3,5 uur zou duren maar heb mij geen moment verveeld moet ik zeggen. Dat is toch wel heel anders dan bij ons in Nederland. Wat een betrokkenheid: dansen, zingen en roepen tijdens de preek: ‘Praise the Lord’ en ‘Amen’. Vaandel zwaaiers, ze maken er hier echt een feestje van! Je hoeft niet stil op je stoel te zitten, je kunt rustig naar voren komen en het geloof beleven op jouw manier. Je ziet dat vele mensen gewoon in trance raken door o.a. de opzwepende muziek.
99% van de mensen zijn donker gekleurd dus als blanke val je wel op maar bent gewoon welkom. In 1994 heeft men hier (in theorie) de apartheid afgeschaft maar er zijn nog steeds weinig mogelijkheden voor de donkere medemens. Je bent hier arm of rijk en er is nog bijna geen middenklasse. 2% van de rijke blanken maken nog steeds de dienst uit! Wanneer je zwart bent en arm dan heb je ook in 2017 nog weinig of geen mogelijkheden om je te ontplooien. Dat is 1 van de redenen dat dit project mij aanspreekt, er komen nu kansen voor een ieder onafhankelijk van kleur of ras.
Wij komen iedere dag een klein beetje verder. Machines moeten op de praktijk worden aangepast en de medewerkers die allemaal van goede wille zijn maar geen bakkersachtergrond hebben moeten de juiste informatie ontvangen. Vanmorgen hadden wij een staff meeting en mocht ik in mijn boerenkool Engels een motiverend praatje houden. Met elkaar de schouders eronder en zorg dat je een goed team wordt. Economisch werken moeten zij nog leren en ook dat zij gefocust moeten blijven op het productieproces.
Treffend voorbeeldje hiervan was dat wij een half uurtje gestart waren met de productie en men toen tot de ontdekking kwam dat er geen diesel was voor de ovens. De productie wordt stop gezet en dan gaat er iemand met 2 jerrycans naar de pomp om dit te halen. Dat werkt in een bakkerij niet want er zit gist in de broden en bij een temperatuur van 30 graden rijzen zij zeer snel. Gevolg is dat de broden te groot worden en uit de bollenrijskast vallen. Dus grote problemen die te voorkomen waren geweest wanneer men alles wat men nodig had klaar had staan. Leergeld zullen wij dit maar noemen!
Zoals ik al vertelde geven zij iedere dag 425 broden aan de allerarmsten. Daarnaast starten zij een project op en krijgen 100 jonge ( soms zwangere ) meisjes de kans om iedere dag 40 broden te verkopen. Zij hebben dan zelf gratis brood en kunnen nog iets bijverdienen! De verschoppelingen met totaal geen toekomstperspectief worden hier mogelijkheden geboden! Geen gift, je moet er zelf wel iets voor doen!
Bakker Bradley (zoon van de dominee) heeft veel ambities en wil zijn bakkerij uitbouwen tot een grote bakkerij met een geweldige kwaliteit! En ik denk dat het hem gaat lukken. Het grootbrood is onder controle en was het nu tijd om samen met de medewerkers kleinbrood te maken. Cadetten blanco en met zaadjes en broodjes voor hotdogs. Wat er in South-Africa te koop is, is niet van een geweldige kwaliteit en vaak ook al meerdere dagen oud.
Wij hebben ze gebakken en proefpakketjes gemaakt om weg te geven aan mogelijke klanten en restaurants. Ze reageerden allemaal enthousiast en de eerste orders zijn binnen. Morgen gaan wij kijken of wij met eenvoudige middelen een “shop” in de loods kunnen maken zodat hij bij de bakkerij ook een verkoopruimte heeft. Wanneer ik weer terug ben zal ik kijken of er mogelijkheden zijn om een winkel van een bakker die gaat verbouwen of van een failliete boedel over te nemen en naar Port Elisabeth te verschepen. Transport in een (zee) container zal wel het duurste zijn maar ook daar komt een oplossing voor dat weet ik zeker!
Tijdens mijn laatste dag moesten de medewerkers zich maar redden, ik was wel in de buurt voor het geval het totaal mis ging maar de volgende dag zou ik er ook niet zijn dus werd de productie door de ”bakkers” zelf gedaan. En het ging allemaal goed, ze zitten nu op 1200 broden per dag en deze zomer moeten dat er 4500 zijn. Een hele klus maar ik heb er vertrouwen in! Het is een prachtige missie geweest bij een bakkerij met heel veel potentie, aardige en gastvrije mensen in een prachtig land. Het is erg druk geweest maar de positieve ervaring geeft zoveel voldoening dat ik er eigenlijk nog meer energie van heb gekregen.
De laatste zaterdag ben ik naar een National Park geweest, het “ADO Elephantpark”. Een groot gebied met olifanten, zebra’s, hyena’s en leeuwen. De laatste 2 heb ik niet gespot maar het was wel erg indrukwekkend moet ik zeggen. De dag afgesloten met een etentje aan zee, heerlijk genoten van mijn vrije dag! Zou de laatste paar dagen van mijn verblijf gaan sightseeingen maar omdat er nog veel werk te doen was heb ik dat achterwege gelaten om nog enkele dagen in de bakkerij te werken. Ik beb dan een goede reden om nog een keer terug te keren naar dit mooie land waar je zonder problemen verliefd op kunt worden!
En dan kom je terug en had ik het voorrecht en eer om het eindbedrag van de Bedumer Winterloop bekend te mogen maken. Wat een onnozel groot bedrag, de Winterloop 2017 heeft het recordbedrag opgebracht van maar liefst € 101.720,03! Uiteraard hadden wij gehoopt dat de 7e editie een prachtige score zou geven maar dit………!
Ik ben ongelofelijk trots op alle bedrijven, sponsoren, lopers, vrijwilligers en ons team natuurlijk. Dat zo’n relatief klein dorp door zijn saamhorigheid en motivatie dit kan realiseren maakt ons blij en stil. Voor mijzelf had ik in 2011 natuurlijk nooit kunnen bevroeden dat de ziekte van mijn vrouw Margreet de basis is geweest van de Bedumer Winterloop met al vele jaren een onvoorstelbaar resultaat. Dankbaar en stiekem kijk ik dan ook even naar boven met een knipoog om als het ware te zeggen: ‘Wij hebben het met elkaar weer even geflikt!’
Lieve Bedumers en mensen uit de regio, super bedankt voor jullie tomeloze inzet om gezamenlijk ten strijde te trekken tegen kanker waardoor er voor steeds meer mensen een nieuwe morgen mag aanbreken. Het team van de Bedumer Winterloop is trots op u allen! BEDANKT!
Een groet met een glimlach,
Klaes