Nederland floreert! Economisch gezien hebben we een diepe recessie achter ons gelaten. Hoera! Ergens denk ik dat het gezin Koster/Pol hieraan een belangrijke bijdrage heeft geleverd. Want vanmiddag plofte weer eens zo’n wit paarse envelop met doorkijkvenstertje en een helblauwe binnenkant in de brievenbus. De paarse opdruk Centraal Justitieel Incassobureau weet mijn humeur altijd ernstig aan te tasten. Dat gaat met het grootste gemak van de ene op de andere ogenblik. Alsof een grijszwarte wolk maar zo aan een helblauwe hemel verschijnt en de zon verduistert.
Ik ben maar even aan het rekenen geweest. Dit was al weer bekeuring nummer acht binnen vier jaar tijd. ‘Dat valt nog mee’, denkt u nu misschien nog wel. Twee per jaar past misschien ook wel bij uw gemiddelde. Maar inmiddels is het wel de vijfde print in een half jaar tijd! Ook na de laatste drie vakanties plofte er steevast een bekeuring in de brievenbus. Je zou er inderdaad spontaan door thuisblijven.
Natuurlijk krijg je een bekeuring niet zomaar, daar moet je wel wat voor doen. Een overtreding maken bijvoorbeeld. Of in ons geval een verkeersovertreding. En daar zijn we als gezin schijnbaar heel goed in dus. En in dit geval kan ik dit niet allemaal afschuiven of mijn wederhelft of de kids. Want zelf grossier ik ook in dergelijke papiertjes de laatste tijd. En voordat ik mijn agressie nu botvier op mijn computer of een ander voorwerp, kruip ik maar snel achter de PC om deze ergernissen van mij af te schrijven. Want ik ben vast niet de enige die zich mateloos irriteert aan al die bekeuringen.
Want zulke verkeersidioten zijn we toch ook weer niet? De kans is groter dat er een lange stoet auto’s achter ons rijdt dan dat we via de linkerbaan aan een idiote inhaalrace beginnen. Toch kwamen er de laatste vier jaren al vier bekeuringen binnen voor te hard rijden. Weg €330,-. Parkeren is bij ons ook een dingetje. Ik weet inmiddels dat zo’n wit bord met een blauwe P met daaronder een WC-slotachtig iets te maken heeft met het plaatsen van een parkeerschijf. En die heb ik niet. Dit leverde mij laatst een bekeuring op van €100,- tijdens een interviewtje op het gemeentehuis van Delfzijl. Eerder had de vrouw tijdens het afleveren van de konijnen al iets te lang stilgestaan op een plaats waar het niet mocht…..
Ach, en een keer vergeten in te checken tijdens een kort treintripje overkomt de besten toch? Kost trouwens wel €50,- als ze er achterkomen. In wie vergist zich nu niet eens in de nog af te leggen afstand wanneer de stoplicht in de verte van groen naar oranje gaat. Je kunt toch maar beter stoppen want door rood rijden kost tegenwoordig €239,-, gelukkig wel inclusief de broodnodige administratiekosten. Kassa dus voor Vadertje Staat. Vandaar altijd de lach op het gezicht van onze Minister President. Inderdaad waarschijnlijk ook weer de komende vier jaren aan het bewind.
Die vakanties zijn ook een dingetje. Ik zie er zo langzamerhand tegenaan om naar het westen van ons land te verkassen. Voordat je het weet, heb je weer een flip te pakken. Vorig jaar tijdens onze vakantie in Oostenrijk maakten we het nog bonter. Tijdens een uitstapje naar Slovenië hadden we verzuimd om een insigne te kopen. Niet met opzet hoor. Want we hadden wel degelijk betaald maar dat bleek gewoon tol te zijn. Wisten wij veel. De Sloveense douane kende geen pardon. Ter plekke diende €150,- afgetikt te worden. Gelukkig kon ik de helft hiervan in het kader van ‘gedeelde smart is halve smart’ afschuiven op bijrijder De Bont. Die dit bedrag met een chagrijnig hoofd aftikte bij de onverbiddelijke diender….
En zo hebben we de laatste vier jaren een kleine duizend euro weg mogen geven aan allerhande ‘goede doelen’. Echter zonder dat dit als gift wordt gezien die je aan kunt dragen bij de belastingaangifte. Ik heb het zo langzamerhand wel gehad met al die flipjes. Dus postbode, ga aub even een deurtje verder (of straatje verder, denken de buren nu) met die paarswitte envelopjes. Wij hebben de Nederlandse economie voorlopig wel van genoeg impulsen voorzien dacht ik zo….