Vorige week ging een lang gekoesterde wens van mij in vervulling. In de voorjaarsvakantie werd namelijk Centre Parks aangedaan en wel in die provincie van Nederland waar ik nog nooit een voet aan wal had gezegd. Ooit ben ik wel eens over Zeeland heen gevlogen maar dit telt voor mij niet. En dus keek ik reikhalzend uit naar een midweekje vakantieplezier in Port Zélande……
Het aantal af te leggen kilometers viel mij alleszins mee. Na 333 reiskilometers zagen we ons vakantiepark na drieënhalf uur rijden, liggen. Het ligt dan ook net over de Zuid-Hollandse grens en dus ook net iets verder dan het eiland en de gemeente Goeree-Overflakkee waarvan ik vroeger altijd dacht dat dit al Zeeland was. Wat een naam eigenlijk, Goeree-Overflakkee, wie verzint zoiets? Onderweg ervoeren we de nodige verkeersdrukte ter hoogte van Utrecht en zeer zeker rondom Rotterdam.
Port Zélande is overigens ook nog net Zuid-Holland, kom ik nu al schrijvende en googelend achter. Dat is balen zeg, ik ben dus helemaal niet naar Zeeland op vakantie geweest…. Tijdens een oriënterend rondje over het park viel mij de mond wel open van verbazing. In de haven liggen namelijk bijzonder dure bootjes, even waande ik mij in Monaco. Ze werden zelfs te koop aangeboden maar daar ik noch twee ton laat staan twee miljoen voorhanden had, besloot ik toch maar niet tot koop over te gaan…..
We vielen trouwens met de neus in de boter. Want voor de donderdag werd code oranje afgegeven. En wanneer je toch Zeeland aandoet met zijn rijke historie aan water en bijbehorende rampen dan kun je dat beter ook maar onder stormachtige omstandigheden doen toch? Ik heb mij de afgelopen dagen dan ook direct maar even verdiept in de Deltawerken. Een zeer omvangrijk en prestigieus project die wereldrijk als één van de zeven moderne wereldwonderen wordt gezien.
In de kop had ik dan ook al een bezoek gepland aan Deltapark Neeltje Jans. Daar is namelijk een informatiepark geopend over de Deltawerken. De Neeltje Jans is trouwens als werkeiland een onderdeel van de Oosterscheldekering, het is maar dat u dat weet. En Neeltje werd natuurlijk in 2015 wereldwijd bekend toen er een etappe in de Tour de France eindigde. Dat was zo’n mooie waaieretappe, geheel in stijl natuurlijk.
Ik besloot het informatiepark te laten voor wat het was en parkeerde de auto even verder op met een mooi uitzicht over de Oosterscheldekering. Mooie watergolven sloegen te pletter op de kering. En terwijl de wind om mijn hoofd gierde, probeerde ik een voorstelling te maken van de ongekende waterkrachten en –hoeveelheden die Zeeland in 1953 fictief wegvaagden van de aardbodem. Met ruim 1800 doden tot gevolg….. Dit nooit meer, werd toen besloten, en vervolgens werden er miljarden in de kering gepompt. Wat wel als voordeel heeft dat de Zeeuwse eilanden door deze keringen met elkaar verbonden zijn.
De situatie in Zeeland toentertijd wordt tegenwoordig wel eens vergeleken met die van de bevingen in Groningen. Daar waar voor Zeeland een uitgebreid reddingsplan opgesteld werd, lijkt het er op dat de stille aardbevingsramp in onze provincie zwaar onderbelicht blijft. Terwijl de benodigde miljarden voor de Deltawerken ongetwijfeld grotendeels bij ons uit de bodem gepompt zijn. Het is voor ons niet te hopen dat er eerst een beving moet komen die zoveel slachtoffers vergt als in Zeeland voordat Den Haag wakker wordt, bedenk ik mij terwijl ik mijn weg naar boven weer probeer te vinden tijdens een aanwakkerende wind.
Gelukkig waren daar ook nog weer de mooie plaatsjes waaraan een bezoek kon worden gebracht. Bert goes Goes is natuurlijk een woordspeling die ik misschien maar een keer in mijn leven kan maken. Maar ook Veere en Zierikzee werden aangedaan terwijl code oranje een streep zette door een gepland bezoek aan het nabijgelegen Middelburg. En ook het Centre Parks terrein zelf bood uiteraard het nodige vertier met avondvullende Crazy Bingo’s en andere activiteiten. En dat het tropische zwembad naast veel water ook veel vertier bood, is waarschijnlijk overbodige informatie.
En zo kan ook een bezoek aan Zeeland van de bucketlist afgestreept worden. Hoewel eigenlijk maar één van de drie eilanden bezocht is. Een historisch stukje land waarbij innovatief Nederland huzarenstukjes liet verrijzen. Maar toch heb ik nog steeds in mijn achterhoofd dat deze provincie nog lang niet alle geheimen aan ons prijsgegeven heeft. En dat is ergens toch een onbevredigende conclusie van vijf dagen vakantieplezier. Misschien moeten we de volgende keer nog iets verder de provinciegrenzen binnen penetreren om haar schoonheid en mysterie echt te ontdekken. Want hoewel de mens voor 80% uit water bestaat wordt ze uit toeristisch oogpunt wel warm onthaald…..