30 januari. Het is bijna niet voor te stellen, maar de eerste maand van 2017 is voorbij. De laatste 2 dagen zijn nog maar een formaliteit. De balans kan worden opgemaakt. Een maand geleden deden we dat ook, maar dan over het jaar 2016. Een gezamenlijke conclusie was dat het jaar toch wel heel snel door de vingers was geglipt. Nu het eerste blad van de maandkalender alweer omgedraaid kan worden, ben ik bang, dat dit ook de conclusie zal zijn in de komende december maand, de maand waarin we kunnen constateren dat het nieuwe jaar ook weer oud geworden is.
Proostend het oude jaar afgesloten, proostend het nieuwe jaar in. Vol goede moed, en wellicht iets teveel genoten de eerste uren van 2017. Mijn Allergenenlijst kan worden aangevuld. Naast een Notenallergie, lijkt het erop dat ik ook een (teveel) Genotenallergie heb.
Een mooie flitsende start van een nu al bewogen jaar. Want er gaat wat veranderen in de wereld de komende maanden. In de laatste helft van 2016 werd dat meer dan eens duidelijk. De Brexit die langzaam zijn beslag zal moeten krijgen, en de verkiezing van Donald Trump tot President van de United States of America. Mafklapper Trump is inmiddels geïnaugureerd, en dat hebben we geweten. De miljardair laat er geen gras over groeien. Kort na zijn inauguratie ondertekende hij zijn eerste twee officiële presidentiele stukken. Inmiddels bouwt hij aan een muur nabij Mexico, en heeft hij de wereld kennis laten maken met zijn opmerkelijke, niets vermoedende twitter tweets.
Daadkrachtig is hij in ieder geval wel. Maar of dat goed is? In ieder geval gaf het Arjen Lubach voldoende inspiratie om er een filmpje over te maken, die inmiddels de hele wereld over gegaan is.
In Europa krijgen we verkiezingen in Nederland, Duitsland en Frankrijk. Onvrede lijkt onrust te veroorzaken, waardoor het ook dicht bij huis spannend kan gaan worden. We gaan het meemaken.
Er waren nog meer redenen om flink te proosten op 2017. Kijkend in de agenda kon ik eind 2016 al dik tevreden zijn over de hoeveelheid gemaakte afspraken. Leuke dingen staan er weer in. Een mooie basis om de komende maanden uit te bouwen.
Wat ik toen nog niet wist, was dat ik met Jessica in de Ahoy in Rotterdam zou terechtkomen. Op het laatste moment hebben we nog een paar kaarten kunnen scoren om de Grootste Kroeg van Nederland te kunnen bezoeken. Wat een heerlijke plek om je even te onttrekken aan de dagelijkse beslommeringen. Entertainment pur sang, drie en een half uur achter elkaar feest met een Grote F. Een indrukwekkend decor, en een dito line up zijn de ingrediënten voor een onvergetelijke avond. Proosten met 20.000 Hollandse Feestvierders, die gebroederlijk mee zingen met de optredens van bijvoorbeeld Racoon, Blof, Rowwen Heze, Ilse De Lange, Douwe Bob, Nick en Simon, Marco Borsato, Broederliefde, Typhoon, VanVelzen, en de Golden Earring. Verrassende combinaties worden gevormd. Rowwen Heze die met Marco Borsato Dromen zijn Bedrog staan te zingen. Di-rect zanger Marcel die op een wel heel gevoelige manier Papa van Stef Bos vertolkt, Rapper Typhoon, die samen met Rowwen Heze “Limburg” in een Reggae jasje heeft gestoken. Geweldig.
Persoonlijk hoogtepunt was voor mij toch wel “Another 45 miles” van de Earring. Onwillekeurig dwalen mijn gedachten af naar de jaren 90. 1992 volgens mij, toen ze voor het eerst Sunsation aandeden. Als 13 jarige mini vrijwilliger een indrukwekkende gebeurtenis. Ik vergaapte mij aan de hoeveelheid licht en geluid wat ze uit de twee trailers trokken. De Golden Earring bestond al 26 jaar op dat moment. Voor mij een tijdsbestek die niet te overzien was. Immers. Mijn tellertje had nog maar net de helft van die 26 jaar aangetikt.
Nu, 25 jaar later zie ik ze weer, in die machtige Ahoy, in die geweldige entourage. Inmiddels bestaan ze 51 jaar, en dat is te merken. Barry Hay zijn stem laat het af en toe afweten, maar dat geeft niets. Het zijn levende legendes. Misschien te veel, en te vaak geproost, en ook last van een genotenallergie, maar nog altijd even eigenwijs. De artiesten zongen volop duetten met elkaar. Barry Hay van de Golden Earring niet. Naja. Zing, vecht, huil, Bid, lach en bewonder. Dat was het refrein dat hij zong samen met Blof. Een opmerkelijke combi. Immers. In 1999 betraden ze al eens gezamenlijk het Sunsation Podium. Dat ging destijds niet zonder slag of stoot. Hoewel Blof veruit de grootste aanhang had op dat moment, en veel populairder was dan de Golden Earring, weigerde de Earring pertinent toegang tot het volledige geluidssysteem. Immers. De Earring was ervan overtuigd dat ze de hoofdact waren, en derhalve over het beste geluid moesten beschikken… Die eigenwijsheid zijn ze nooit kwijt geraakt, blijkt!
Maar geweldig was het! Wat een feest. Wat een sfeer. Oud Hollandse verbroedering, en een energie van jewelste! Heerlijk om zo weg te zijn. De kaarten voor volgend jaar zijn binnen. Met elf personen gaan we dan de Ahoy onveilig maken. Wat mij betreft mag het wel….. Nee. Eerst 2017. Er staan nog 11 maanden op de kalender, met ieder zijn eigen hoogtepunten.
Een hoogtepunt van 2017 zal ongetwijfeld de gebeurtenissen van aankomend weekend worden. Een lang gekoesterde wens gaat in vervulling. Samen met Jacco Pol, Alexander van Dellen en Eling Zuidhof mag ik in het Glazenhuis in Bedum gaan plaatsnemen. Vanaf het Versplein in Bedum gaan we 24 uur lang zoveel mogelijk geld binnen harken voor het UMCG Kanker Research Fonds. Onze verrichtingen zijn te volgen via een Live Video Stream op www.winterloopbedum.nl. Daarnaast zijn we ook actief bij Oké Hairstyling tijdens de 24 uurs knipmarathon. Het belooft een vermoeiend, maar zeker geweldig weekend te worden.
Proosten op de mooie dingen, proosten op de successen, proosten op het leven, proosten op het kleine verschil wat jezelf kunt maken. Let’s Go!