(Aan de ene kant viel ik met dit interview met mijn neus in de boter qua actualiteit. Daniëlle Bekkering had een week eerder net weer een aansprekende marathonwedstrijd gewonnen. Maar de dag na het interview stond de eerste marathon op natuurijs in Noordlaren op het programma. En dus was het interview in Kardinge ook een race tegen de klok want er moest natuurlijk getraind worden en gecheckt of de schaatsen naar tevredenheid aanvoelen……..)
Daniëlle, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben Daniëlle Bekkering dus. Geboren en getogen in het Groningse Den Ham waar mijn ouders een boerderij hebben. Na een uitstapje naar Almere woon ik hier inmiddels weer en het bevalt goed om weer terug te zijn in Groningen. Ik ben onlangs veertig jaar geworden en mijn dagen worden, momenteel zeer zeker, opgeslokt door het sporten en mijn werk. Ik werk tegenwoordig fulltime bij Golazo Noord Nederland, hier organiseer ik sportevenementen, zoals bijvoorbeeld de Nacht van Groningen op 4 maart.
Hoe oud was je toen het sportvuur in je begon te branden?
Ik was al op jonge leeftijd op het natuurijs te vinden en vond het schaatsen hartstikke leuk om te doen. Dat kon ook mooi natuurlijk op de slootjes rondom onze boerderij. Maar ja, dat was altijd maar kortstondig hé. Op tienjarige leeftijd werd ik lid van de IJsvereniging Groningen. Daardoor werden de trainingsfaciliteiten enorm vergroot. Maar echt een hoogvlieger was ik toen nog niet hoor. In mijn jonge jaren reed ik wel vaak podium, maar heb ik niet veel wedstrijden gewonnen.
Kun je ons in vogelvlucht meenemen in je sportcarrière?
Aanvankelijk was het schaatsen dus meer voor de lol, dat veranderde toen ik met de jongens van de club mee trainde. Daardoor ging ik zelf ook met sprongen vooruit. Mijn toenmalige trainer had toen zoiets van: ‘Als het echt wat met jou moet worden, dan moet je op shorttrack gaan. Een ideale manier om je bochtentechniek aan te scherpen!’ Zo gezegd, zo gedaan. Dat ging niet onverdienstelijk want ik kwam in Jong Oranje terecht.
Naast het shorttrack bleef ik ook wel een beetje langebaan schaatsen. Het duurwerk en de langere afstanden lagen mij beter dan het kortere (sprint)werk. Het was dan ook niet zo verwonderlijk dat ik in 1998 met het marathonschaatsen in aanraking kwam. En dit ging zo goed dat ik in 2000 mijn eerste nationale wedstrijd won tijdens de finale van The Greenery meerdaagse. En daar zijn in de volgende zeventien jaar de nodige overwinningen bijgekomen.
Ik heb daarnaast ook altijd aan wielrennen gedaan, voornamelijk als trainingsprikkel maar ik ging het ook steeds leuker vinden en beter beheersen. Zo was ik actief bij de DSB Wielerploeg met als meest aansprekende resultaten enige top tien plaatsen tijdens het NK tijdrijden en NK weg.
Wat vind je eigenlijk mooier, (marathon)schaatsen, fietsen of hardlopen?
Dat vind ik best wel een lastige vraag, maar ik denk dat mijn hart toch bij het marathonschaatsen ligt. Maar fietsen is ook heel leuk om te doen. Het hardlopen is iets wat ik nog niet zo lang doe maar het is wel een effectieve manier van trainen die goed past in de huidige drukte. In korte tijd kun je goed trainen en je kunt het natuurlijk overal doen. Wellicht wordt dat een nieuwe uitdaging als ik de andere sporten afbouw.
Vorige week boekte je nog een mooie, landelijke overwinning?
Dat klopt inderdaad. Dit was in Biddinghuizen, hier ligt FlevOnice, een drie kilometer baan. Het was mijn 63e overwinning op kunstijs maar wel een heel bijzondere want de laatste grote overwinning stamde uit 2012. Met die 62e overwinning verbeterde ik destijds het record van de legendarische Atje Keulen-Deelstra. Ook een overwinning dus die ik niet snel zal vergeten.
Een heerlijk gevoel inderdaad wanneer blijkt dat je de concurrentiestrijd met de jongere schaatsers nog steeds aankan en een wedstrijd vanuit de outsidersrol kunt winnen. Ik schaats trouwens voor het Koga schaatsteam. Koga is een Nederlandse fietsenfabrikant, gevestigd in Heerenveen.
Ook in de studie volgde je je sporthart?
Ik heb inderdaad HBO Sport en Management gestudeerd in Groningen. Na de lagere school ging ik eerst naar het atheneum, hier heb ik zeven jaar over gedaan. Een jaar langer dan normaal, want ik had het in die tijd druk met het shorttracken. Ondanks diezelfde drukte, is het mij toch gelukt om deze studie in 4,5 jaar af te ronden. Ik weet nog dat de directeur best wel onder de indruk was van mijn cijferlijst en de snelheid van afstuderen met alle dingen die ik er om heen deed, haha.
Ik wist al vroeg dat ik iets met sport wilde gaan doen maar de ALO was voor mij geen optie. Deze HBO-opleiding was voor mij ideaal. Veel sporten in combinatie met het opdoen van managementvaardigheden en het leren organiseren. Iets wat mij in mijn latere carrière, onder andere op organisatorisch gebied bij de DSB-wielerploeg, goed van pas is gekomen. Je weet natuurlijk uit eigen ervaring wat belangrijk is voor sporters en wat er bij komt kijken om wedstrijden te organiseren.
Je woont inmiddels weer in Den Ham?
Helaas is mijn huwelijk vorig jaar gestrand, dat heeft natuurlijk de nodige impact gehad de afgelopen maanden. Gezien deze achtergrond in combinatie met de huidige drukke periode is het voor mij heerlijk om vanuit het ouderlijk huis in Den Ham de boel weer op een rijtje te krijgen. In het voorhuis heb ik inmiddels een mooie eigen plek nu de verbouwing grotendeels achter de rug is. Ik ben ook wel een beetje een boerinnetje hoor, woon graag op de ruimte. En wat is er nu mooier om bij het ontwaken de koeien, eenden en soms zelfs reeën om de boerderij te zien lopen.
Hoe bevalt je nieuwe baan?
Heel goed en het zal je niet verwonderen dat ik weer in het sportgebeuren terecht ben gekomen. Ik werk namelijk bij Golazo, een organisatie die onder andere de 4 Mijl van Groningen organiseert maar ook de Plantsoenloop, de Bommen Berendloop en de Nacht van Groningen. Veel organiseerwerk inderdaad, voor mij is dit een mooie nieuwe uitdaging. Ik werk al weer een half jaar fulltime voor dit bedrijf en opereer vanuit Groningen. Af en toe ga ik ook wel eens naar Rotterdam want daar zit het hoofdkantoor.
En ik heb nog steeds een eigen adviesbureau, maar die werkzaamheden staan nu op een laag pitje. Sinds 2008 ben ik eigenaar van D2B Sports & Lifestyle en houd ik me bezig met sportevenementen, sportmanagement én sportbeleving!
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je sportcarrière tot dusver?
Dan komen toch de mooie overwinningen boven zoals de alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee, een tocht van 200 km. Ook ben ik vijf jaar achter elkaar Nederlands kampioen op natuurijs geweest. Maar ik geniet ook zeer zeker van het feit dat ik inmiddels al een kleine twintig jaar actief ben in het schaatsmarathonwereldje. Een periode waar ik met veel plezier op terug kijk en eigenlijk ook een periode zonder noemenswaardige dieptepunten. Er zijn natuurlijk altijd wel mindere momenten, maar geen hoogtepunten zonder dieptepunten!
Heb je nog leuke, sportieve anekdotes?
In het peloton maak je best wel leuke en bijzondere dingen mee. Zoals voor een eerdere editie van de marathon op natuurijs in Noordlaren. Er ontstonden voor de start, toen we met zijn allen stil stonden, scheuren in het ijs en toen het ijs ook nog eens begon te ‘knappen’ was er toch enig gegil. Raar natuurlijk want onder het dunne laagje ijs bevond zich enkel een laag asfalt……
Ook ging ik tijdens een NK een sprint aan om de overwinning met een volle bidon op de rug. Ik ‘zat’ zo in de wedstrijd dat ik vergeten was om die weg te gooien in het heetst van de strijd. Het schaatsen heeft mij sowieso prachtige momenten opgeleverd en ik heb veel van de wereld mogen zien. Wedstrijden in Oostenrijk en Finland bijvoorbeeld maar ook nog verder weg, zoals in Canada.
In 1997 heb ik meegedaan aan de Noorderrondritten. Ik was toen nog shorttracker en er werd getwijfeld of ik dit wel aankon. Daarom moest ik tijdens een baanwedstrijd in Siddeburen eerst een uithoudingstest doorstaan, haha. Mijn vader, die al drie edities achter zijn naam had staan, begeleidde mij tijdens de Noorderrondritten. Ter hoogte van Zoutkamp riep hij vanuit de auto: ‘Kom op, deurscheuvelen’ terwijl ik moederziel alleen op het ijs reed. Het heeft wel geholpen want ik werd derde. Ik denk dat toen de liefde voor het marathonschaatsen is begonnen……
Nog tijd over voor hobby’s?
De meeste hobby’s zijn sport gerelateerd, met het hardlopen als nieuwste passie. Tien dagen op vakantie gaan om alleen maar te luieren, dat vind ik niets. Ik kan wel even stilzitten, maar dan wil ik toch op een gegeven moment ook wel weer in actie komen, al hoeft dat niet altijd om het hardst te gaan hoor. Ook mag ik graag uit eten gaan en afspreken met vrienden.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Liever niet, gezien alle drukte en het intensieve sportgebeuren. Je mag me wel bijna wakker maken voor natuurijs. Wat dat betreft mag het van mij wel weer een keer een ‘goede’ winter worden, als jij daar nu eens voor zou kunnen zorgen…..
Waar staat Daniëlle Bekkering over 10 jaar?
Ik denk dat ik dan nog steeds bij de sport betrokken ben en de kans dat dit in het marathonschaatsen is, is denk ik het grootste, maar niet meer op de wedstrijdbaan zelf. Meer organisatorisch dus, misschien met het begeleiden van een sportteam. Maar ik heb geen glazen bol, dus we gaan het wel zien!
Wil je verder nog iets kwijt?
De sport heeft mij heel veel mooie dingen gebracht. Het plezier heeft voor mij altijd voorop gestaan en is mijn belangrijkste drijfveer geweest. Dat is ook de voornaamste reden denk ik dat ik het zo lang volhoud. Gelukkig ben ik zelden of nooit echt zwaar geblesseerd geweest. Tijdens mijn shorttrackperiode in Jong Oranje heb ik wel een rugwervel gebroken die mij acht weken van het ijs hield. Maar verder valt het eigenlijk wel mee.
Maar als je het niet erg vind, dan ga ik nu trainen hoor. Ik behoor morgen dan wel niet tot de favorieten maar wil wel graag goed voorbereid zijn dus ik ga nog even checken of de schaatsen in orde zijn. We hebben de vragen inderdaad in rap tempo afgewerkt. Mocht je nog een keer een interview met mij willen houden dan kunnen we het misschien beter in het voorjaar doen, haha….
(Foto’s afkomstig van Facebookpagina Daniëlle Bekkering)