Misschien moet ik mij eerst even aan jullie voorstellen. Want inmiddels kennen jullie Pieter en de rest van ‘De Kleine Munt’ crew natuurlijk van haver tot gort. Ooit was Pieter een collega van mij bij Vast Banket, misschien is dat verhaal wel bekend. Pieter maakte daar net zo’n grillige carrière door als ik. Begonnen in de productie, binnen de kortste keren teamleider en na een conflict stond hij gewoon weer cakes te bakken. Niet lang meer hoor want hij vertelde in geuren en kleuren over zijn eigen steakhouserestaurant die in Termunten moest verrijzen…
‘Du most ook veur diezelf goan beginnen’, waren zijn laatste woorden die hij binnen de fabriekspoorten tegen mij zei. Twee jaar later was het zo ver. En ik klopte bij hem aan met de vraag of hij mijn website wilde sponsoren. Zelf was hij nog maar net een half jaar begonnen maar toch durfde hij dit aan. Het steakhouselogo kwam onderaan elke pagina op de website te staan en Pieter krabbelde een mooie, opbeurende tekst in het gastenboek van mijn website.
Het viel mij al snel op dat de artikelen die ik over ‘De Kleine Munt’ geschreven had, heel goed bekeken werden. En dus probeerde ik hem te verleiden tot een opmerkelijke stap, hoofdsponsor worden van de website in combinatie met het Facebookbeheer van ‘De Kleine Munt’ pagina. En Piet hapte toe, gelukkig maar. De basis onder mijn zelfstandig bestaan werd verstevigd en gezamenlijk wisten we het aantal likes op Facebook aanzienlijk te verhogen.
Tussendoor ging ik in mijn columns op zoek naar de geheimen van het succes van ‘De Kleine Munt’. Want ik ben er van overtuigd dat Pieter met zijn crew ook in 2016, het vierde bestaansjaar al weer wat inhoudt dat dit jaar het eerste lustrum gevierd kan worden, een mooie plus gescoord heeft. Ik zocht de successen in de mooie locatie, in de heerlijke gerechten, in het klantvriendelijk personeel, in de mooie inrichting van het restaurant, in zijn kindvriendelijkheid en in het feit dat je er middels groepsarrangementen op een financieel aantrekkelijke manier uit eten kunt. Iets wat we zelf met ons voetbalelftal reeds enige keren met veel plezier gedaan hebben…..
Op den duur was ik er van overtuigd dat Pieter zelf de oorzaak was van de succesformule. Soms zie ik hem met veel bravoure door zijn toko lopen, met volle aandacht voor al zijn gasten. Wanneer de zaak weer eens uitverkocht is, moet hem dat met trots vervullen. Ik denk hem wel een beetje te kennen. Achter zijn zelfverzekerde houding klopt een klein hartje. Vooral in het begin moet hij zich wel eens achter de oren gekrabd hebben. “Komt dit allemaal wel goed en lukt het mij om de vele investeringen terug te verdienen?”
Inmiddels denk ik dat dit wel snor zit. Toen ik tijdens tweede kerstdag met het gezin weer eens lekker kwam eten, bereikte hij met 250 bezoekers zijn drukste dag uit het bestaan van steakrestaurant ‘De Kleine Munt’. En dan ga je met een lekker gevoel op vakantie…..
Maar inmiddels is de zaak weer open. En toen ik een berichtje hierover op de Facebookpagina zette, stroomden de positieve reacties en de likes al weer binnen wat tot een groot bereik leidde. Eigenlijk is het een feestje om de Facebook- (en Twitter) pagina’s te beheren want wat ik er ook op zet, het leidt altijd tot mooie en positieve reacties. Gelukkig af en toe ook wel eens een kritische noot maar dat moet ook want dat is goed voor de scherpte natuurlijk. Maar zelfs dan wordt zo’n reactie altijd op een positieve manier gebracht.
En dus kom ik zo langzamerhand tot de conclusie dat u als lezer van de berichten en verhalen en gast van ‘De Kleine Munt’ misschien wel het geheime wapen bent die tot zulke mooie resultaten heeft geleid. Want dergelijke mooie reacties op Facebook en in het ‘ouderwetse’ gastenboek zijn net zo effectief als de mooie mond tot mond reclame waarvoor u zorgt. Vandaar dus deze ode aan u, dik verdiend en met de hartelijke dankzeggingen en een diepe buiging van de crew, inclusief mijzelf.
Het mooie is natuurlijk, maar niet tegen Pieter vertellen hoor, dat dit verhaal ook een beetje een ode aan mij is. Want ook ik probeer jaarlijks altijd wel twee a drie keer richting Termunten te gaan. En het is elke keer weer een feestje. Zelf ben ik dus ook een gast. En het voelt elke keer weer als thuiskomen…….