Ik rij nog regelmatig langs het bedrijf waar ik, inclusief vakantiewerk, bijna 25 jaar voor gewerkt heb. Als ik aan het trainen ben of door het dorp loop of fiets dan ontwaar ik regelmatig een zoete cake- of banketgeur die mijn zintuigen prikkelt. Ik zou best nog wel een keertje weer een bezoekje aan Vast Banket willen brengen. Het bedrijf waar ik zoveel voetstappen heb liggen. Zelfs op het dak en in allerlei kruipgaten en spanten. En in mijn jonge en slanke jaren ging ik zelfs via het ovenluikje door de hele oven heen om met een stofzuiger koekresten aan de zij- en onderkant van de ovenwand te verwijderen……
In mijn beginjaren hielp ik regelmatig mee in de productie. Zo startte ik in een grijs verleden de kokoslijn in de oude hal op. Ik vond het altijd spannend want alvorens de kransen om acht uur de inpakafdeling binnen kwamen rollen, moesten heel wat lastige klips omzeild worden. Vaak meldde ik mij in die tijd rond kwart over zes in de bakkerij, waar de vroegste bakkerijmedewerker de ovens al aangezet had en het deeg klaargemaakt. Ten teken dat het bak- en mengproces in elk geval op schema lag. De zware deegkuip, met een inhoud van ongeveer 300 kg, liet zich gemakkelijk meerollen naar de lijn…..
Eerst even de spuitmachine testten en eens kijken of de oven op temperatuur was. Zo niet dan volgde een rondje branders resetten. Zou de deegsamenstelling wel goed zijn en is het kokosdeeg niet te slap of te hard en mooi van kleur? Daar vult zich de spuitmachine al. Eerst maar even de machine en oven instellen op het juiste programma en dan kijken of de spuitmachine het doet. En natuurlijk de juiste vorm van de krans bepalen. Doordat je met natuurproducten werkte, was geen dag hetzelfde……
Even voor zevenen ging dan de transportbaan aan. Zou ie het weer doen en zijn er onderweg geen haperingen? Want het is geen pretje wanneer er bijvoorbeeld in een bocht een tussenstukje stilstaat want er komen wel duizenden koekjes aan. Wanneer alles goed lijkt wordt het bakproces om zeven uur in gang gezet. Altijd spannend wanneer de koeken tien minuten later uit de oven komen. Is het bakproces goed verlopen en zijn de kransjes mooi geel van kleur? Daar gaat de toeter al weer ten teken dat de mengkuip vervangen moet worden. Met een beetje geluk staat de volgende al klaar. En is de ouwelrol al aan vervanging toe?
Jam- en chocoladekokoskransen leidden tot extra handelingen en extra spanningen. Eerst even de jampomp doorspuiten met water en daarna hopen dat de spuitmachine de kokoskransjes vol spuit met jam. Graag ook in het hart van de kransjes, anders moet het oog bijgesteld worden. En natuurlijk niet vergeten om de koelmachine aan te doen, daarbij er vanuit gaand dat ook de koelband goed functioneert.
Bij de chocoladekransjes hetzelfde verhaal. Het is altijd spannend of de chocolateermachine het wel goed doet en er geen verstoppingen zijn. Bij de rochers wordt er ‘echte’ chocolade gebruikt, afkomstig uit de grote tank in het magazijn. Wanneer de leidingen bij koude weersomstandigheden verstopt zijn geraakt dan ben je de Sjaak. Dan is het maar hopen dat je de boel tijdig met een brander aan de praat kunt krijgen. En tussendoor gaat het alarm al weer ten teken dat het deeg op raakt….. Ooit hebben we eens partykokoskransen gemaakt waarop zowel jam als chocolade kwam, dan was het helemaal bal. Of himalaya’s of swingers met allerlei decoraties…..
Het was altijd een opluchting wanneer de kransen veilig en wel rond de klok van achten door het inpakluikje verdwenen. En dan maar hopen dat de inpakmachines het goed deden en dat het personeel tijdig aanwezig was…. Later mocht ik bijna gelijktijdig twee kokoslijnen en de eierkoeklijn opstarten. Dat was altijd rennen geblazen. Maar wanneer het negen uur was, en de volgende shift bakkers binnenkwam, en alles was goed gegaan dan kon ik met een gerust hart mijn eerste van drie pauzes houden…..
Bijzondere tijden eigenlijk wanneer ik er aan terugdenk. Verlang ik terug naar die tijd? Nee, dat niet! Af en toe wel naar het slap ouwehoeren met de andere bakkers. Vooral op de vrijdagmiddag wanneer de hele bakkerij schoongemaakt moest worden, een proces dat uren in beslag nam, sloeg de meligheid nog wel eens toe. Ik hoop dat ik ooit nog eens een Blik naar binnen mag werpen, kan dit Rudy? Al was het alleen maar voor de nostalgie en om even weer bij te praten met Oud(man) collega’s……