Ziet u zichzelf al zitten? Met een sigaar of pijp in de hand, een goed glas wijn binnen bereik, diep weggezakt in een ruime fauteuil voor het knisperend haardvuur? Dat lijkt mij een heerlijk moment om het jaar te overdenken. Terwijl de minuten traag wegtikken, kom je ongetwijfeld tot de conclusie dat het jaar 2016 voorbijgevlogen is. Terwijl het vijf voor twaalf gevoel aanbreekt, kijk je nog even in de achteruitkijkspiegel. Wat voor jaar was 2016 voor mij?
Hij voelde jong en onschuldig aan begin januari. Niets wees er op één januari op dat er turbulentie in de lucht hing. Totdat in februari Miranda maar zo met uitvalsverschijnselen in het ziekenhuis lag. Geen vrolijke boel en van mogelijke diagnoses behorend bij de klachten werden we ook al niet vrolijk. Gelukkig verdwenen de verontrustende verschijnselen als sneeuw voor de zon en was ze snel weer thuis.
Wat niet verdween waren de verontrustende verschijnselen bij onze trouwe viervoeter Zora. In mei was haar leventje definitief geleefd, een spuitje maakte een eind aan het leven van deze zwarte parel met grijze lokken. Dertien jaar en drie maanden mocht ze worden en zo wordt nog steeds gemist. Ook kater Chico haalde het einde van het jaar niet. Waarschijnlijk geschept door een auto na het Middelstumer bos achter zich gelaten te hebben.
Net terug van vakantie volgde een volgende tegenslag. Na dertien jaar trouwe dienst bij MS Mode, lag daar maar zo een ontslagbrief op de deurmat voor Miranda. Ook iets wat je niet dagelijks meemaakt, meegezogen worden in een werkverlies en kennis maken met de bureaucratische WW-molen. En als klap op de vuurpijl vond moeders het hier wel welletjes op aarde. In november piepte ze er toch nog vrij snel tussenuit. Ons met een leegte achterlatend. Maar gelukkig wel met een koffer vol talrijke mooie herinneringen in ons collectieve geheugen.
Tot zover de onheilstijdingen want er viel ook genoeg te genieten hoor in 2016. Zo werden we kampioen met het vierde elftal en dat heuglijk feit werd natuurlijk groots gevierd tot in de kleine uurtjes. De vakantie in Oostenrijk was prachtig. Naast de bergachtige schoonheid liet ook Wenen ons niet onberoerd. Van Mozart tot Sisi en alles wat hier tussen lag, adembenemend mooi!
En wat te denken van onze nieuwste aanwinst in huize Koster. Dusty it is. Een labradorpup in optima forma, blond tot in het kleinste puntje van zijn grote teen. Hondstrouwe ogen maar soms hondsbrutaal tot op het bot. Maar klaar om het prachtige Hoogeland te ontdekken tijdens lange wandelingen. Een warm welkom dus voor ons nieuw vriendje die bonusdochters Derian en Jazlijn af en toe zijn ongekende kracht en enthousiasme laat zien.
En terwijl de MS Mode deuren zich achter haar dreigden te sluiten, kwam er maar zo iemand van Sooloo mannenmode de winkel in om Miranda te vragen of ze wel mee wilde doen in de sollicitatieprocedure voor een nieuwe verkoopster. Een ongekende luxe natuurlijk en na haar laatste dag bij MS, volgde een dag later een nieuw werkleven enige deuren verderop in het overdekt winkelcentrum in Paddepoel. Mannen van nette kleding voorzien is natuurlijk een andere tak van sport maar verkopen kan ze als de beste……
En de boer? Hij ploegde voort. Al schrijvend werden nieuwe websiterecords aangeboord en het aantal adverteerders groeide gelukkig gestaag door. De Nederlandse economie begint op stoom te geraken terwijl het aantal vluchtelingen dat Europa aandeed zich stabiliseerde. Wat is eigenlijk hét nieuwsfeit van 2016 geweest? Ik zou het zo niet weten. Wat ik wel weet is dat ik ontroerd werd door de kleine Tijn tijdens Serious Request. Een klein manneke met hooguit nog één levensjaar op de teller die zich inzet voor die kinderen die nog geen vijf jaar mogen worden. Daarmee Nederland eindelijk weer eens verenigend. Tijn, groots in al zijn kleinheid….
En zo lurk ik nog eens lekker aan mijn sigaar. Een vervaarlijke aslaag veilig wegtikkend in de asbak. Een diepe teug wijn vindt sprankelend haar weg door mijn keel op weg naar donkere oorden voor een rustgevend verlichteffect. Toch wel tevreden vallen mijn oogjes bijna dicht. Wat ik 2016 voor een cijfer zou willen geven? We gaan maar voor de Groningse zuinigheid: ’t kon minder! Hartelijk dank voor het lezen van al mijn verhalen, en uiteraard een zalig uiteinde en een sprankelend 2017 toegewenst! Ik zie jullie graag in januari weer verschijnen….