Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Siebrand Jan Dijkema, geboren op dertien april 1950. Hoewel ik officieel geboren ben in Sint Annen ben ik toch altijd georiënteerd geweest op Stedum. Dit was ook de plaats waar ik mijn jonge schooljaren doorbracht. Ik ben afkomstig uit een gezin met vier kinderen. Ik heb nog twee oudere zussen en een jongere broer.
Wij hadden vroeger een boerderij ‘op Crangeweer’. Mijn vader werkte al op jonge leeftijd bij diverse boeren. Toen hij 21 was, emigreerde hij naar Canada. We hebben het nu over eind jaren ’20 van de vorige eeuw. De wereld kampte met een economische crisis en na anderhalf jaar besloot mijn vader om terug te keren naar Nederland. In eerste instantie huurde hij een stuk grond met een huis. In 1957 heeft hij er een boerderij van gemaakt. Dit werd later een maatschap toen mijn broer en ik in het bedrijf werden opgenomen.
Op mijn 21e kocht ik een huis aan de Weersterweg in Stedum. Sinds 1 februari 1990 woon ik aan de Hoofdstraat in Stedum met een prachtig uitzicht over de landerijen. Bij mooi weer kan ik de Lopster en Zeerijper toren zien.
Wat is uw burgerlijke staat?
In 1972 trouwde ik met Margreeth Boiten. Ze is een ‘kerstkindje’ en twee jaar jonger dan ik. Ze is nog steeds twee ochtenden actief in het Martiniziekenhuis. Ik ging veel met haar broer Jan om en kende haar dus al langer voordat de vonk echt oversloeg. Tussendoor is het wel eens een keer uit geweest (we waren nog heel jong natuurlijk) maar schijnbaar kunnen we niet zonder elkaar. We waren al jong zelfstandig, dit komt waarschijnlijk door het vroeg overlijden van Margreeth haar vader en mijn moeder die stierf toen ik vijftien jaar oud was.
We zijn erg blij met zoon Erik en superschoondochter Natasja die ook in Stedum wonen. We genieten van onze drie kleinkinderen, een kleinzoon van 7 en twee kleindochters van 6 en 3 jaar.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school ben ik via de ULO naar de landbouwschool gegaan. Het stond al vroeg vast dat ik boer wilde worden dus. Ik was 17 jaar toen ik bij mijn vader ging werken. Wij hebben niet stilgezeten want ondernemend als we zijn hebben we binnen het maatschap het eigen grondbezit weten uit te breiden van 3 naar 75 bunder. We hadden een veehouderij en in de loop der jaren kwamen er ook steeds meer paarden bij. Ik ben wat dat betreft een echte paardenliefhebber, nog steeds inderdaad.
Mijn vader had vroeger al een paard en we hebben het aantal gestaag uitgebreid naar een stuk of 18. Niet alleen voor de handel en avontuur hoor, bij ons op de boerderij werd ook paard gereden door verschillende amazones. Paarden zijn net honden. Ik zeg wel eens gekscherend dat je er heel goed mee kan praten, ze voelen je uitstekend aan. Op ons land staan ook veel (weide)paarden van andere mensen die genieten van de ruimte.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ondanks het feit dat het boerenleven mij goed naar de zin ging, hebben wij de boerderij vijf jaar geleden verkocht. Ik was toen 61 jaar. Eigenlijk had ik wel tot mijn 65e door willen werken maar door een operatie aan mijn beide schouders ben ik een jaar uit de roulatie geweest. Het viel niet mee om daarna weer te beginnen. Mijn broer vond het ook prima om te stoppen. Hij heeft maagkanker overleefd, hoewel zijn maag wel verwijderd is, maar hij leerde daardoor al wel vroeg dat er in leven meer is dan werken alleen.
Geen van onze kinderen had er belang bij om de boerderij over te nemen en dus gingen we tot verkoop over. We waren de boerderij al snel kwijt. Daar we het nodige land bezaten, hadden we ook te maken met veel agrariërs als buren. Die seinden we van te voren in dat we de boerderij gingen verkopen. Binnen vijf dagen kwam er een goed bod dat hoger lag als het minimumbod dat we zelf in onze gedachten hadden. Ik heb trouwens zelf nog wel 16 bunder land gehouden, aan de Halteweg in Middelstum en hier in Stedum.
Verveeld heb ik mij nog nooit. Naast de werkzaamheden op de boerderij ben ik ook maatschappelijk erg actief geweest in het vrijwilligerswerk. Je wilt weten wat ik zoal gedaan heb? Oef, heb je even? Ik ben bijvoorbeeld al 34 jaar voorzitter van de schuttersvereniging. Ik heb in het schoolbestuur gezeten, in het CDA bestuur en ook in het bestuur van de CTBB alsmede de ijsvereniging en oranjevereniging. Onlangs heb ik afscheid genomen als voorzitter van de GED-Reinder Stichting. Ook ben ik ouderling geweest, penningmeester van de onderlinge paardenverzekering en ik zit op het stembureau in Westeremden. Momenteel ben ik nog voorzitter van de motorclub en Stichting Moarstee waar diverse verenigingen zijn ondergebracht.
In mijn jongere jaren mocht ik graag sportief bezig zijn met fietsen en schaatsen als voornaamste sporten. Momenteel trekken we er vaak met de camper op uit, we hebben al veel landen in Europa bezocht. Ik ben nog steeds een bezige bij dus maar wel onder het motto: ‘Ik moet niets, maar mag van alles!’ De uitspraak ‘we wonen allemaal onder dezelfde hemel maar niet iedereen heeft dezelfde horizon’ vind ik ook een mooie…
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van Erik en de kleinkinderen, onze trouwerij en toch ook het stoppen met werken. Dit omdat ik nu gezond en wel vele mooie dingen kan doen. ‘Ik ben ook blied als een ander geniet!’ Dat komt vooral tot uiting met het Sinterklaasfeest. Ik ben zelf al meer dan 30 jaar Sinterklaas in Stedum en omstreken en kan zo genieten van al die blijde kinderen. Op de foto loop ik met mijn jongste kleindochter aan de hand, zij had helemaal niets door. Je moet als Sinterklaas ook een beetje kunnen toneelspelen natuurlijk…..
En de dieptepunten?
Het overlijden van mijn dierbaren en dat zijn er helaas veel geweest. Ik was een jaar of tien, elf toen er bij mijn moeder borstkanker geconstateerd werd. Ik was vijftien jaar toen zij overleed en heb het hele proces dus intensief meegemaakt. Margreeth haar vader is ook jong overleden, gelukkig heb ik hem nog gekend. Inmiddels zijn ook zeven vrienden uit onze directe vriendenkring heengegaan.
Vorig jaar werd er bij mij darmkanker geconstateerd. Dit kwam aan het licht tijdens het bevolkingsonderzoek. Ze hebben een poliep van vijf centimeter verwijderd die vol met kankercellen zat. Preventief hebben ze daarom in het begin van dit jaar 25 cm van mijn darmkanaal verwijderd. Gelukkig waren de lymfeklieren niet aangetast, dat was een hele opluchting!
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Margreeth heeft vroeger ook al in dit huis gewoond waar we nu wonen. Ik had hem eigenlijk al eerder willen kopen maar hij heeft tussendoor nog een andere eigenaar gehad. Toen ik eens bij schilder Van der Naald verf ging halen, hoorde ik dat het huis weer te koop kwam. Ik heb toen direct bij de eigenaar aangebeld. De koop was zo beklonken. Mensen hadden mijn auto hier al op het erf zien staan en wisten toen eigenlijk al genoeg. Mijn eigen huis had ik binnen een week verkocht.
Ooit kocht ik een schuur met land aan de Lopsterweg, even buiten Stedum daar waar vroeger een vlasfabriek heeft gestaan. De schuur leek mij wel mooi voor de avontuur voor na mijn pensioneren. Maar Erik en Natasja leek het ook een mooie plek toe om een huis te bouwen. De gemeente wilde niet meewerken en we zijn toen naar de provincie gegaan. Die stelde ons in het gelijk en we zijn begonnen met het bouwproces, zonder vergunning wel te verstaan.
Uiteindelijk kregen we wel een factuur voor de leges van de gemeente maar die hebben we dus niet betaald. Toen er een dwangbevel van de gemeente kwam, hebben we een en ander uitgelegd. Daarna hebben we er nooit meer iets over gehoord. Inmiddels wonen Erik en Natasja en de kleinkinderen mooi dichtbij dus op een pracht plekje. Erik en Natasja zijn ook echte paardenliefhebbers, een gezamenlijke hobby maakt onze band nog hechter.
Ik kan nog zo veel verhalen vertellen als het moet. Zo ben ik tijdens de Ronde van Bedum op het podium beland. Menne Tillema won toen deze Ronde en we mochten met het College van B&W mooi naar Bad Nieuweschans, die net opnieuw geopend was. Een mooie prijs dus. Ik was niet alleen van het fietsen hoor, ik heb me ook wel bezig gehouden met grasbaanraces. Op mijn 16e toerde ik al met vrienden op de (opgevoerde) brommer heel Nederland door. We overnachten dan bijvoorbeeld in Valkenburg.
Ik mag graag handelen en het pingelen hoort er dan zeker ook bij. Mensen vragen mij wel eens of ik met ze mee wil om te onderhandelen wanneer ze een grote aankoop doen. Vaak laat ik ze eerst zelf heengaan om te onderzoeken wat de richtprijs is. Daarna ga ik er zelf heen. Laatst heb ik een vraagprijs van €1600,- weten terug te brengen tot onder de €1200,-, haha…..
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
We hebben nooit veel uitgesteld en dus al vele mooie vakanties beleefd. Zo zijn we twee keer in Canada geweest en hebben door Amerika gereisd. Maar ook Aruba en Curaçao zijn al verkend. Wel zou ik nog graag een schuur bij Erik willen omturnen tot een africhtings-/trainingsstal voor paarden. We zijn al vier jaar met de NAM bezig om de schade vergoed te krijgen maar het wil maar niet vlotten.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Die vraag heb ik gisteren ook aan mijn vrouw voorgelegd maar ook zij kan geen dingen vinden waar ik spijt van zou kunnen hebben. Nergens van dus!
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Dat vind ik een lastige hoor. Bij een zeven lijkt het of je niet tevreden bent, een tien is veel te veel. Ik hou het dus maar op een ruime voldoende!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik kijk met trots terug op wat ik bereikt heb en heb mogen doen voor de samenleving. Ik kan intens genieten van ons gezin en raak soms ontroerd wanneer ik naar mijn kleinkinderen kijk. Wat een rijkdom inderdaad…..