Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn naam is Janny Pleiter-Medema, ik ben geboren op 28 juli 1948 in Middelstum. Ik kom uit een arbeidersgezin van drie kinderen. Mijn één jaar oudere broer Hendrikus is overleden toen ik zes jaar oud was. Mijn jongere broer Henk (Medema) ken je vast wel. Mijn vader heeft verschillende werkzaamheden verricht. Zo zat hij op de dorsmachine van Johan Veenstra, hij heeft een tijdje op de steenfabriek bij Labor gewerkt en is druk geweest met het graven van sleuven.
In Middelstum heb ik op drie verschillende plaatsen gewoond. Ik ben geboren aan de BE-weg, we hebben een tijdje aan de Kerkstraat gewoond en toen ik een jaar of negen was, verhuisden we naar de Coendersweg. Na op 22-jarige leeftijd getrouwd te zijn, werd Bedum mijn nieuwe woonplaats en daar woon ik nu al weer 46 jaar met veel plezier. Eerst 34 jaar aan de Almastraat en inmiddels al weer 11 jaar aan de Burchtstraat 1a tegenover winkelcentrum Veeno.
Ik woon hier prima en heb het de hele dag druk met zwaaien naar bekenden. Ik ben een echt ochtendmens, vaak zit ik al voor zes uur in de kamer. Maar ik ga ook vroeg op bed hoor. Als bij de Jumbo om negen uur de lichten uitgaan dan maak ik het ook niet al te lang meer…..
Wat is uw burgerlijke staat?
Jan Pleiter is mijn grote liefde in het leven geweest. Helaas is hij ons in 2004 op 59-jarige leeftijd ontvallen. Ik leerde hem kennen tijdens een feestavond in café Pik aan de Burchtstraat in Middelstum. Ik was toen 18 jaar. Volgens mij was het tijdens een feest- of lichtweek. Je kunt wel stellen dat het liefde op het eerste gezicht was, Jan was ook mijn eerste serieuze verkering.
Na twee jaar verloofd te zijn geweest zijn we op 16 december 1970 getrouwd. In 1971 werd onze dochter Henriët geboren. Op dringend aanraden van de artsen in het ziekenhuis, bleef zij ons enig kind. Ik heb namelijk al sinds mijn 8e last van reuma. Een tweede kind zou de kans aanzienlijk vergroot hebben, dat ik in een rolstoel was beland. Ik vond het jammer dat Henriët enig kind bleef, ook voor haarzelf.
Maar ze heeft het prima gedaan hoor. Ze heeft een eigen kapperszaak in Middelstum, kapsalon Tabak inderdaad, en is gelukkig getrouwd met Geert de Jonge. Ik vind het zo’n mooi stel hé, ze zijn voor elkaar gemaakt hoor! En ik ben gek op mijn beide kleinzoons. Niek is 14 jaar en Yvan al weer 12.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school ging ik naar de huishoudschool in Middelstum. Die stond daar waar nu de Plus winkel staat. Een leuke tijd maar hierna was het direct werken geblazen. Ik hielp mee in het huishouden van diverse gezinnen. Eerst in Middelstum, later bij een groenteboer in de wijk De Wijert in Groningen. Na getrouwd te zijn, stopte ik met werken. Dat was in die tijd heel gewoon.
Ik ben later ook niet meer aan het werk geweest. Dat was misschien maar beter ook, gezien mijn reuma. Het gekke was dat ik tijdens mijn zwangerschap helemaal geen last meer had van mijn reuma. Maar één week na de geboorte van Henriët begon de pijn weer. Ik ben altijd druk in het huishouden geweest en ik hielp mijn buurvrouw, een oudere vrouw, vaak met boodschappen doen.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Van een officiële pensionering is dus eigenlijk geen sprake geweest. Maar ik heb mij nooit verveeld hoor! Ik was vaak bezig met het breien van lappen. Deze werden elders in Bedum verder in elkaar verwerkt tot dekens die naar buitenlandse kindertehuizen gingen. Zo was mijn hobby eigenlijk ook een soort van vrijwilligerswerk. Verder help ik ook wel andere mensen met boodschappen doen, wanneer ze dit tijdelijk niet kunnen. Andersom gebeurt dit natuurlijk ook wel eens.
Sinds kort heb ik een nieuwe, grote hobby want ik heb op mijn verjaardag een tablet gekregen van Henk en Gretha en Geert en Henriët. ‘Man, ik had nog nooit zo’n ding in handen had!’ Ik had zoiets van: “Dat leer ik nooit!” maar er is een wereld voor mij open gegaan. Zo ben ik tegenwoordig regelmatig op Facebook te vinden. Ik heb het natuurlijk ook druk met het zwaaien naar alle bekenden die hier dagelijks langskomen. En in de zomerperiode fiets ik elke dag zo’n 10 a 12 kilometer in en om Bedum op mijn elektrische fiets. Dat mag ik graag doen in de vroege ochtendstond.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Mijn trouwdag en de geboorte van Henriët en de kleinkinderen. En natuurlijk ook het huwelijk van Henriët en Geert. Die hebben bij mijn weten nooit ruzie met elkaar. Maar dat hadden Jan en ik ook nooit hoor en daar kijk ik met veel plezier op terug. Een enkele keer viel er wel eens een onvertogen woord maar dergelijke woordenwisselingen duurden nooit lang.
En de dieptepunten?
Het overlijden van mijn man op 59-jarige leeftijd hakte er stevig in, zelf was ik nog maar 55 jaar. Jan had last van zijn hart en bleek ook nog eens vocht achter zijn longen te hebben. Zijn laatste drie weken bracht hij in het ziekenhuis door, de laatste week hebben we bij hem gewaakt. Daarna moet je dus alleen verder. In die tijd moest ik ook nog eens het huis uit want ons huis aan de Almastraat werd gesloopt.
Het eerste half jaar in de Burchtstraat was ik dan ook heel verdrietig, daarna heb ik gelukkig mijn draai weer gevonden. Maar begin oktober is altijd de start van drie moeilijke maanden. Jan overleed in oktober, we zijn in december getrouwd en 4 januari was altijd zijn verjaardag. Mijn man heeft jarenlang als automonteur bij garage Velting gewerkt en was zijn laatste twintig actieve werkjaren onderhoudsmonteur bij de gemeente Bedum.
Ook het tragisch verlies van mijn oudere broer was natuurlijk heel verdrietig hoewel ik het niet echt bewust heb meegemaakt, ik was nog maar 6 jaar toen het gebeurde. Hij is met zijn hoofd tegen de brug bij Labor gevallen. Aan de buitenkant was slechts een schrammetje zichtbaar maar waarschijnlijk heeft hij toen een hersenbloeding gehad waaraan hij ’s avonds is overleden. Hij was eigenlijk een tegenpool van mijn jongere broer Henk die veel meer een belhamel was, in de goede zin van het woord hoor. Je kwam hem regelmatig bovenin een boom of lantaarnpaal tegen….
Ook in Jan zijn familie zijn enige dierbaren al op jonge leeftijd overleden zoals zijn zus en zijn moeder die slechts 54 jaar is geworden…..
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik speelde vroeger vaak met mijn buurjongen Jan Lüurssen, hij woonde naast mij in de Kerkstraat. We waren wel eens aan het belletje drukken, bijvoorbeeld aan het eind van de Boerdamsterweg. Dan belden we aan en doken snel met zijn tweeën achter de bosjes. Ik weet nog wel dat de desbetreffende man vlak bij ons in de buurt kwam maar ons gelukkig niet zag.
Tja, ik noem Henk dan wel een belhamel maar Jan en ik konden er ook wat van. Zo is hij eens in een bassin met water gevallen. We keken elkaar namelijk aan door een lange plastic slang, elk bij het andere eind. Toen Jan een stap achteruit deed, kukelde hij maar zo in het water. En dat terwijl we op het punt stonden om naar school te gaan. Dat zijn natuurlijk mooie jeugdherinneringen stammend uit de tijd dat ik een jaar of 8 a 9 was…..
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik vind het prima zoals het nu gaat. Als ik op vakantie zou gaan, dan zou ik verdrietig worden. ‘Je moet niet aan mij trekken.’ Gewoon lekker zo doorgaan dus. Ik woon hier heerlijk, alles is mooi gelijkvloers. Het kan eigenlijk niet beter dus, dit is voor mij het mooiste plekje in Bedum.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik zou mijn leven precies weer zo overdoen als ik de kans kreeg, ook met dezelfde man hoor! Ons trouwen was geen moetje hoewel Henriët wel binnen negen maand op de wereld kwam, haha. Maar toen mocht het ook ja. En ik heb vroeger ook wel eens gerookt en een pilsje gedronken maar ook daar heb ik geen spijt van.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Een 10 bestaat hiervoor niet maar ik ga zeker voor een 8,5 of 9 als cijfer. ‘Wanneer je alles op een bult zou gooien dan pak je toch je eigen leven er weer uit!’ Je weet nooit wat er bij een ander achter de deur gebeurt, misschien hebben ze het wel veel moeilijker als je zou denken. Ieder mens heeft in zijn leven wel moeilijke momenten meegemaakt en anders komen die waarschijnlijk nog.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Volgens mij is alles wel gezegd. Ik vond het mooi om hieraan mee te doen. Ik ben dan ook meer een prater dan een schrijver. En ik ben op niemand jaloers hoor. Ik heb dan wel de nodige lichamelijke klachten maar ik ben van nature gelukkig vrolijk en heb een opgewekt karakter.
En mijn kleinkinderen zijn geweldig, had ik dat al verteld? En hoe zat dat ook al weer met die zoekfunctie op Google, kun je mij dat nog even laten zien? Prachtig toch dat je door een zoekterm in te vullen maar zo de mooiste verhalen kunt lezen. Zo kom ik de Kerstdagen wel door, haha…..