Ik zit eens te tellen hoeveel eigen columns, blogs of verhalen ik dit jaar nog moet schrijven nu de decembermaand is ingegaan. Ik besluit dat dit er nog zeven mogen zijn. De laatste week tussen Kerst en Oud en Nieuw moet ik kunnen volstaan met één verhaal, dat zou best eens op een jaarverslag over het bewogen jaar 2016 uit kunnen draaien. We proberen 2016 op een rustige manier te verlaten dus. En voor de rest moet ik nog een invulling zien te vinden.
Nee, geen top 31 dit jaar, weer niet. Ik kan ook niet toeschrijven naar een jubileumjaar want zondag jl. was het precies vier jaar geleden dat ik de tekst op de homepage schreef. En dus ga ik binnenkort wel mijn vijfde jaar als zelfstandige in maar is het eerste lustrumjaar pas in 2018. Wat klinkt dat toch nog ver weg terwijl daar helemaal geen aanleiding voor is want de tijd raast voorbij. Ik zal 18 februari 2013 maar aanhouden als het begin van Bert Koster Tekstschrijver want dat was de datum dat ik mijzelf inschreef bij de Kamer Van Koophandel. En eigenlijk had ik geen flauw idee waar ik mee bezig was of wat mij nog te wachten stond op die vroege maandagmorgen toen ik mijn handtekening zette onder de openingsacte.
Het eerste decembermaandfeest hebben we al weer achter de rug wanneer u dit leest. Dit jaar in huize Koster iets anders gevierd dan anders hoewel moeders Miranda zich gelukkig weer met de inkoop van de cadeaus bezig hield. Gelukkig maar want ik weet toch nooit wat te kopen. Niet voor mijzelf, noch voor een ander. De dooddoener: ‘we hebben alles al ja’, kan ik jaarlijks wel uitbraken maar wordt door drie paar ogen vastberaden ontkend. En onze consumptiemaatschappij schreeuwt natuurlijk om de aanschaf van nieuwe spullen. Helemaal nu de economie weer op stoom begint te geraken.
Nee, de nieuwigheid zit hem in de Sinterklaasgedichten. Iedereen moet een gedicht over een ander schrijven zodat iedereen dus, naast de cadeaus, drie gedichten ontvangt. Geen flauw idee waar dit allemaal eindigt want ik heb ze nog niet ontvangen, noch geschreven. Wij vieren Sinterklaas namelijk zondag a.s. op de vierde december. Op dezelfde dag wordt mijn oudste zuster Gerda zestig jaar, van harte gefeliciteerd! Poeh, wat een mijlpaal alweer. En daar ik er ruim vijftien jaar achteraan hobbel, kan ik constateren dat ik volgend jaar maart al weer halverwege de veertiger jaren geraak.
IJs en weder dienende natuurlijk want er kan onderweg nog van alles gebeuren met dit nakomertje van de familie Koster. Een cadeautje, noemde moeders mij altijd, achtenhalf jaar achter mijn jongste broer Henk aankomend. Dat zijn dus Sinterklaascadeaus die je bijblijven. Toch een mooie gedachte dat ik als een cadeautje ter wereld gekomen ben en dat moeders de vrouw 44 jaar van het uitpakken en het ontwikkelen heeft meegekregen.
Tja, en verder is het aftellen ook bij mij begonnen. Dit verhaal heeft nog zo’n 200 woorden te vullen. Ik kan mij overigens best verheugen op de laatste week van dit jaar, u ook? Zal er weer een keet bij de buurman op het erf komen waarin we gezamenlijk weer allerlei kerstklassiekers mee kunnen braken? Gaan we op Oudejaarsdag weer naar Fraamklap om het jaar bij Fre en Marjan al weer iets te gezellig uit te leiden? En zal tussendoor de Boshal nog weer bezocht worden om het zaalvoetballen te bewonderen? Vast wel, dat zijn van die mooie tradities.
En wij behoren tot de 300 uitverkorenen die hun kerstmaaltijd bij steakrestaurant ‘De Kleine Munt’ mogen doorbrengen. De hoofdsponsor was een maand van te voren al stijf uitverkocht. Dat is vast ook een ondernemer die in zijn twee weken vakantie na de Kerstdrukte met een tevreden gevoel terug kijkt op het ondernemersjaar 2016. Ik ook trouwens, laat daar geen twijfel over bestaan. Met een verdrievoudiging van het aantal bezoekers van de website en ook een mooi en trouw adverteerderbestand.
Wie had dat op vier december 2012 kunnen bedenken? Dat er in 2016 bijna een half miljoen bezoekers een bezoekje aan de site zouden brengen. Ik niet in elk geval. Net zoals ik eigenlijk ook niet weet hoe een eind te breien aan dit weer eens onsamenhangend verhaal. Gelukkig zijn er nog maar twintig woorden te schrijven. Het aftellen is dus al weer begonnen en wordt hierbij afgerond….