Tel uw zegeningen, één voor één. ‘Je zegeningen tellen is bekijken wat je allemaal hebt in het leven waar je blij en trots op kan zijn. Vaak heb je de neiging om alleen maar te kijken naar wat er allemaal mis gaat en in geklaag te vervallen’, zo lees ik ergens op internet. Wanneer ik terugkijk op het weekend kan ik inderdaad constateren dat er een hoop zegeningen zijn om te tellen…
Zo plof ik vrijdagmiddag na een best wel intensieve week voldaan neer op één van de barkrukken van Zalencentrum Vita Nova. Op het programma staat de VRIJMIBO, of te wel de vrijdagmiddagborrel. Een enkele keer sluit ik aan bij een op zich best wel wonderlijk gezelschap. Ik zal u de details besparen waar het allemaal over gaat want vaak betreft het de diepgang van een poffertje. Maar gezellig is het wel en de plakjes kaas en worst laten zich goed smaken.
En slapen lukt daarna ook prima en daar ik zaterdagmorgen geen verplichtingen heb is het heerlijk om even langer te blijven liggen. Uiteraard wordt ’s morgens nog even het voetbalveld aangedaan. Lekker struinen langs de velden en tussendoor een kopje koffie drinken in de bestuurskamer. Tja, dat kan tegenwoordig als bestuurslid inderdaad. ’s Middags lekker gebald met Middelstum 4 tegen Corenos 4. ‘Genoten’ van de terugkeer van ‘The Legend’ Stefan Pool, hartelijk gelachen om een struikelpartij van onze leider over een bultje zand na wat een vloeiende één-twee had moeten worden en tevreden met de einduitslag en drie punten.
Na die tijd nog even plannen gesmeed voor weer een trainingskamp naar Schiermonnikoog medio februari. Altijd leuk om naar toe te kunnen werken en wellicht kunnen we revanche nemen op De Monnik die ons begin dit jaar met 5-1 versloeg. Echt veel tijd om van het overwinningsbiertje te genieten was er niet want Wirdum wachtte waar we met het hele gezin aan het dineren sloegen. Pa en moe hadden er in hun huwelijksgeluk weer een jaar bij gesprokkeld. Maar liefst éénenzestig huwelijksjaren staan er reeds op de teller. Ga er maar aan staan! Een bijzondere setting was het wel en na die tijd genoten we nog even in een select gezelschap van een comsumptie rond de open haard. Alleen het knisperen ervan ontbrak nog……
Je kunt natuurlijk niet alles hebben want was dit festijn er niet geweest dan had ik ongetwijfeld nog even de sporthal aan de Coendersweg bezocht. Daar maakten de tafeltennissers van de Klimaatgroep°Stars gehakt van hun collega’s uit Hilversum die met 6-0 de bietenbrug op gingen. Het laatste biertje van die dag werd in huize Van Dijken op nr. 1 gedronken. Helaas ten faveure van SC Heerenveen die onze eigen FC met 0-3 vernederde. Met twee rode kaarten en één supportertje op het veld werden we er niet vrolijk van…
Gelukkig bracht een stralende zondag de nodige zonnestralen. Dusty had best wel zin om mee te gaan naar Kloosterburen maar daarvoor is het nog net wat te vroeg. Dan maar een vermakelijk helftje Kloosterburen meepikken die met 4-1 wonnen van Yde de Punt. Dankzij de vluggertjes, pensionado- en babbelen met Bert interviews ontwaarde ik veel bekenden langs en tussen de kalklijnen. Een rondje bijpraten was het gevolg. Zelfs bij Carel Bloemhoff, onlangs net jarig geweest en inmiddels 83 jaar op de levensteller, volgde op den duur een blik van herkenning.
Daarna volgde nog een wandeltocht van anderhalf uur onder stralende omstandigheden waarbij Kruisweg, Hornhuizen en de dijk langs het Waddengebied aangedaan werden. De beentjes waren blij toen Kloosterburen in de verte weer opdoemde. Uiteraard werd ’s avonds bij de kaarttafel de wereldproblematiek weer in een notendop besproken. De twitterkoning kondigde alvast een tweetoffensief aan want de wereld moet natuurlijk weer wakker geschud worden…
Ondanks het intensieve gebeuren opende ik vanmorgen mijn luikjes reeds voor zeven uur. Eerst nog even lekker lepeltje-lepeltje maar op den duur toch maar redelijk vroeg er uit, tot genoegen van ‘vriend’ Dusty. Samen waren we getuige van mooie Hoogelandluchten. Dit verhaal wegtikkend kan ik slechts tot de conclusie komen dat er de nodige zegeningen zijn die geteld mogen worden. Geen onvertogen woorden derhalve in dit verhaal….