Zaterdag deden we met ons voetbalteam voor het eerst sinds lange tijd Noordwolde aan om een wedstrijdje te ballen. Daarover gaat deze column niet trouwens. We verloren nipt met 5-4, na ons dapper teruggevochten te hebben van een 4-1 achterstand naar 4-4. Een paar minuten voor tijd ging het alsnog mis. Tot zover dit wedstrijdverslag want ik werd voor dit verhaal geprikkeld door de ploeg die voor ons speelde.
Het ging hier om een team van The Knickerbockers. Ik deed wat rek- en strekoefeningen bij hun dug-out en moest inwendig glimlachen. In een grijs verleden ben ik zelf immers ook student geweest zonder mij echter aangesloten te hebben bij een voetbalteam of studentenvereniging. Maar toen ik één van de studenten met een bleek gezicht naar de bosjes zag wandelen wist ik genoeg. Onze Wilpie, als voorzitter van Sunsation gewend aan dergelijke taferelen, ook. ‘Laat geworden vannacht?’, zo vroeg hij quasi oprecht geïnteresseerd…
Ik wierp nog eens een blik op de studenten die ook een soort van muziekbox inclusief microfoon bij zich hadden en zich even later met de bus weer uit de voeten zouden maken richting Stad. Wellicht toekomstige rechters, artsen, advocaten en topmannen in het bedrijfsleven. Maar toch kwam ook onwillekeurig de volgende vraag boven drijven: ‘Zou hier ook een samensteller van de bangalijst tussen zitten?’ Vast een niet terechte en generaliserende gedachte maar toch kwam ie zo maar binnen……
Ik ben benieuwd hoe lang die vraag boven komt drijven de komende jaren. Want iemand heeft een lijst laten lekken of de digitale wereld in geslingerd met daarop 23 namen van eerstejaars meisjes en hun bedprestaties, zelfs voorzien van een telefoonnummer en een gradatie van één tot vijf sterren. En dat heeft natuurlijk wat stof op doen waaien de afgelopen dagen. Binnen studentenvereniging Vindicat schijnen wat mensen geschorst te zijn vanwege deze lijst vol met ‘hete hertjes’. Uw dochter zal er maar tussen staan of je zal je eigen naam maar op deze lijst aantreffen. Je zou toch acuut door de grond zakken…
Of compleet uit je dak gaan. Want dat was natuurlijk ook een bijzonder verhaal zeg in het voorjaar. Ik weet nog goed dat ik met het gezin op de meikermis in Groningen was en een oproep gemist had van een voor mij onbekend persoon die graag het telefoonnummer van Willem Sikkom wilde weten. Want zij had een mooie primeur voor hem. Die avond las ik op socialmedia dat een stelletje betrapt was op het dak van het Vindicat gebouw, druk bezig om de liefde te bedrijven. Extra opwindend natuurlijk met zo’n reuzenrad in de buurt. De mobiele telefoons maakten overuren om één en ander vast te leggen…
In het ootje genomen. Een mooie uitdrukking uiteraard maar binnen Vindicat een apart begrip. Want de liefde werd bedreven onder de Hooghoud O. Onder het ootje genomen dekte de lading wellicht nog beter maar dat bekt natuurlijk minder…..
Ooit ben ik er eens binnen geweest, in het Vindicatgebouw aan de Grote Markt. Op een vrijdagnacht in de kleine uurtjes. Buurman Wim was mijn partner in crime. Lang zijn we niet binnen geweest maar er viel genoeg te zien en te beleven. We waren nog maar net binnen of de eerste studenten gingen met elkaar op de vuist. Zelf hadden we ook niet echt het gevoel welkom te zijn dus niet veel later taaiden we af. Ergens halverwege het trappenhuis stonden twee jonge dames met elkaar te zoenen. Ik kon het niet laten er bij te gaan staan en ze teder toe te bijten: “Dat vind ik nou zonde!” Ze gingen onverstoord met hun act verder overigens…
Glimlachend zag ik de spelers van TKB weglopen. Spelers met rugnummer 77 op de rug met daaronder ‘De Regisseur’ bijvoorbeeld. Neerlands hoop in bange dagen. Het leven nog uitdagend en prikkelend aan hun voeten liggend. Misschien dat ze even later in hun eigen kantine weer besmuikt lachen wanneer een begeleider van een elftal aan de bestuurskamerdeur rammelt die slechts uit een gesloten deur bestaat. Een wonderlijk stel inderdaad maar vast niet de samenstellers van de bangalijst toch? Ik hoop dat ik die associatie snel achter mij weet te laten…