Was ist los? Titelloos! Wanneer ik dit wegtik heb ik net een unieke gastcolumn aan de site toegevoegd waar de creativiteit vanaf spat. Wat een heerlijk begin van de dag dus weer. En dat op de maandag, de doorgaans minste en meest zware dag van de week. Want u weet inmiddels al wel dat uw columnist net zo in de week moet groeien als doorgaans in de dag. Maar toch ben ik nu blij met weer een gastcolumnpareltje.
Waar ik ook van genoten heb, was de spooktocht die in ons dorpje Middelstum georganiseerd werd. Nieuwe initiatieven, uitgevoerd door enthousiaste mensen, zijn altijd mooi natuurlijk. En dus liep ik vrijdagnacht met veel genoegen door Middelstum, rond Ewsum en door de diepste spelonken van het Middelstumer bos. En wel zo diep dat ik op den duur zelf niet meer wist waar ik nu precies was. Enorme complimenten dus voor zoveel moois wat we onderweg tegenkwamen! Dat smaakt, net als de originele griezelhapjes in Zalencentrum Vita Nova, naar meer.
De zaterdag mocht ik nog even waterdorp Onderdendam aandoen, waar weer het traditionele Scheepsjoagen op het programma stond. Ook zo’n prachtige traditie die nu al meer dan twintig jaar ergens in augustus georganiseerd wordt. Toen ik rond drie uur aankwam, was het gezellig druk langs de kade. De zwaar beladen praam werd door een viertiental teams met uiterste krachtinspanning voortgetrokken. En ik weet uit ervaring hoe zwaar dat is…..
Ik kuierde nog even rustig verder langs de kade om vervolgens in de bra(n)dende zon huiswaarts te keren. Met in het achterhoofd het idee om ’s avonds weer terug te keren. Dat kwam er echter niet van. Code geel en complete stortbuien verijdelden snode plannen. In plaats daarvan keken we onze ogen uit bij de plaatselijke schilder die een weergaloze onweershow voor ons geregeld had. Diverse oh’s en ah’s vlogen, in combinatie met het nodige flits- en dreungeweld, door de onrustig loodzwanger geladen lucht.
Ik merk met lichte nostalgie op dat ik terug ga naar mijn roots wat betreft de site. Drieënhalf jaar geleden deed ik ook een soort van keek op de week waarin ik terugkeek op de belevenissen van de afgelopen week. Het was in de tijd dat we net een half jaar eerder die zware knal in Huizinge overleefd hadden. Die dreun sidderde nog wel even na. Helemaal toen ‘verantwoordelijk’ minister Kamp diverse bezoeken bracht aan ons rampgebied. Zo stond hij voor een volle Boshal. En wie herinnert zich niet de beelden vanuit en buiten het gemeentehuis toen de politie er aan te pas moest komen om de gemoederen weer tot rust te brengen…
Het was de tijd dat ik nog maar drie stukken per week aan de site toevertrouwde waaronder één Babbelen met Bert. Het was de tijd dat ik zoekende was naar een nieuw evenwicht in het leven. Een bijzondere tijd als ik er zo aan terug denk. Voor mij ook een gedeelte Griezelen in Groningen, op zoek naar mijn dromen en idealen. Verdikkie, inmiddels zijn we al weer bijna duizend verhalen verder. Groningen, en dan vooral het Hoogeland, lijkt rustiger geworden. Net als mijn zoekende geest.
Of is dat slechts schijn? Want Groningen schijnt ook murw gebeukt te zijn. Gelaten, cynisch en het moede hoofd wordt af en toe in de warme schoot gelegd. Vier jaar na Huizinge zijn de NAM en Kamp ingeruild door het Centrum Veilig Wonen en Nationaal Coördinator Groningen Hans Alders. Of is uitgebreid een beter woord? Wat toch een psychisch leed, deels onzichtbaar, in ons prachtig Hoogelandgebied. In de bodem lijkt het rustiger geworden maar boven de grond dreunt het aardbevingsleed nog lang na. Als een sluipmoordenaar die in alle stilte wacht op weer een nieuw slachtoffer.
Sterkte gewenst aan alle betrokken die gebukt gaan onder de gevolgen van geldelijk gewin. Neem, NAM, genomen. Leeggezogen, maar hopelijk niet geruïneerd. Hoofd omhoog, kin vooruit, de rug gerecht. Vol energie op zoek naar nieuwe oplossingen en initiatieven om ons prachtig gebied te behouden voor hernieuwd aangedaan leed. Introvert, veerkrachtig maar bovenal trots op al het moois wat we nog steeds hebben…… Kop der veur!