Naam: Jos Jansen op de Haar
Adres, woonplaats: Oosterpoort, leukste wijk van Groningen.
Leeftijd: 62
Burgerlijke staat: ongehuwd; lat-relatie met Myriam Ankoné.
Beroep: Journalist bij achtereenvolgens voetbalblad Elf, Ommelander Courant, Noorderkrant, Loeks, HS-krant, Groninger Gezinsbode.
Hobby’s: Zit bij de thuiswedstrijden van FC Groningen altijd op de perstribune naast mijn vriend Wim Masker. Hij is veruit de best ingevoerde journalist over FC Groningen en heeft tactisch de beste kijk op de FC. Ik ben zijn klankbord (geintje).
Verder ben ik graag in mijn volkstuin. Dat doe ik nu bijna 10 jaar en dan krijg je er toch een beetje kijk op. En ik ga drie of vier keer per week fitnessen bij TrainMore. Voor mijn wekelijkse rubriek ‘In Stad’ in de Gezinsbode ga ik wekelijks naar voorstellingen en exposities in Groningen. Ook ga ik gemiddeld twee keer per week naar de film.
Lievelingsgerecht: Thais eten.
Mooiste film ooit gezien: 1. Im Lauf der Zeit van regisseur Wim Wenders, 2. Fargo van Joel en Ethan Coen, 3. Festen van Thomas Vinterberg.
Mooiste sportmoment ooit: De geboorte van de Panenka. In 1976 won Tsjechoslowakije het EK-voetbal door in de finale na strafschoppen van West-Duitsland te winnen. De Tsjech Antonin Panenka scoorde de winnende strafschop met een traag stiftballetje over de al liggende keeper.
Mooiste boek ooit gelezen: Het Wonderbaarlijke Voorval Met De Hond In De Nacht van Mark Haddon.
Kijkt het liefst naar: Maakt niet uit naar wat je kijkt. Het gaat om hoe je kijkt, zoeken naar details. Daar wordt het leven leuker van. Kijken zou een vak op school moeten zijn. Ik kijk trouwens liever naar vrouwen dan naar mannen.
Beste popsong aller tijden: 1. Like a Rolling Stone (rauwe versie met het gierende orgeltje) van Bob Dylan, 2. Gimme Shelter van The Rolling Stones, 3. Alles van Neil Young.
Mooiste/succesvolste versiertruc: Die moet je nooit weggeven. De concurrentie leest dit ook.
Mooiste plekjes van het Hogeland: Noordpolderzijl, het van binnen prachtig verbouwde kerkje van Klein-Wetsinge, Café Hammingh in Garnwerd.
Favoriet vakantieland: Griekenland.
Mooiste stad: Ben gek op de relaxte sfeer in Berlijn. Zou daar best willen wonen, maar voel me volkomen thuis in Groningen. Als ik toeristen zoekend door de stad zie lopen dan ga ik op ze af en geef ze een paar tips. Levert altijd een leuk gesprekje op.
Favoriete auto: Heb niets met auto’s (is niet erg dat mijn vriendin er wel een heeft). In de stad kan alles op de fiets.
Waar heb je spijt van: Van niet zoveel. Het gaat er vooral om dat je erop terugkomt als iets je spijt.
Wat zou je ooit nog willen doen: Je moet dingen nu doen, niet ooit. Ik wandel elke week bij Noorderbrug met een groepje mensen met een hersenbeschadiging. Daar word ik heel nederig van. Kan iedereen zulk vrijwilligerswerk aanraden.
Droomvrouw/man: Heb ik niet.
Waar mogen ze je ‘s nachts voor wakker maken: Voor het landskampioenschap van FC Groningen.
Hoogtepunt uit het leven: Geboorte van zoon Abe (nu 16). Toch een stukje vakwerk.
Dieptepunt uit het leven: De dood van mensen die dicht bij je stonden.
Volgende vluggertjesgast en waarom: Gerrit Koning heb ik altijd een zwak voor gehad. Grappig en innemend. Toen ik trainer was van CVVB gingen veel spelers van het eerste en tweede elftal na de donderdagtraining nog even langs bij Café Koning. Was zeker niet slecht voor de sfeer. Op de dag dat CVVB thuis tegen VVS kampioen werd verscheen er een vliegtuigje boven het veld met de tekst : ‘Jos bedankt.’ Na dat seizoen ging ik weg als trainer. De spelers van het eerste en tweede elftal hadden dat vliegtuig samen met Gerrit Koning geregeld.
Wat wil je verder nog kwijt: Heb goede herinneringen aan mijn jaren als voetbaltrainer, vooral bij CVVB en VV Stedum. Vaak komen spontaan nog beelden boven. Zoals van de beslissingswedstrijden met CVVB om het kampioenschap van de vierde klasse tegen Noordwolde en Knickerbockers. Toen we om half twee met de auto naar de wedstrijd in Noordwolde reden passeerden we een heel lang lint van supporters die op de fiets al onderweg waren. Kippenvel!
Voetbal leefde bij CVVB en de beleving van de spelers was prima. Trainen op een belabberd zandveld, maar de inzet was er niet minder om. Wat ik me ook sterk herinner was de saamhorigheid in de kantine na de wedstrijd. Zelf heb ik me altijd een clubman gevoeld, die het belang van de hele vereniging zag en niet alleen maar aan het eerste elftal dacht.
Zo was het ook bij VV Stedum. Daar ben ik 4,5 jaar met veel plezier trainer geweest, mede door de perfecte samenwerking met Luit Timmer (leider eerste), Dick Hovius (leider tweede), Menko Swieringa (aanvoerder) en Albert Balkema (voorzitter). Met een hele smalle selectie is daar prima gepresteerd en werd ook een kampioenschap behaald. Bij mijn vertrek (terug naar CVVB) kreeg ik van de spelersgroep een mooie fiets. Dat soort dingen vergeet je nooit.