Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn officiële naam luidt Jakob van der Molen, roepnaam Jaap. Ik ben als oudste van 3 kinderen op 28 juli 1951 geboren in ‘Voorwerk Westeremden’, gelegen tussen Westeremden en Garsthuizen. Mijn vader was aanvankelijk boerenarbeider. Later werkte hij in het academisch ziekenhuis, eerst als schoonmaker om vervolgens naar het magazijn te verhuizen bij het onderdeel intern transport. Mijn jongere broer woont in Smilde en mijn zuster is uiteindelijk in Alkmaar terecht gekomen.
Toen mijn vader nog boerenknecht was, zijn we regelmatig verhuisd. Zo heb ik ook nog een tijdje aan de ‘Riepster Groef’ in Zeerijp gewoond. Daarna volgden verhuizingen naar Zandeweer/Doodstil en toen ik 9 jaar was, verhuisden we naar de Hoofdweg in Huizinge. Daar heb ik tot mijn 19e gewoond waarna een verhuizing volgde naar de Kwekerstraat in Middelstum.
Ik heb vrij lang thuis gewoond. Hierdoor kon ik mooi mijn huidige huis opknappen aan de Marialaan in Huizinge. Hier woon ik inmiddels al weer 33 jaar met heel veel plezier. De rust en de ruimte in en om Huizinge kan ik erg waarderen. Vroeger zat ik op de plaatselijke kaartclub, tegenwoordig ga ik een enkele keer nog naar dorpsactiviteiten die georganiseerd worden zoals de jaarlijkse barbecue.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben mijn hele leven vrijgezel gebleven. Dit is in de loop der jaren zo gegroeid en op den duur een bewuste keus geworden. Ik kan heel goed op mijzelf wonen en vermaak mij prima in mijn eentje.
Wat is uw voormalig beroep?
Het heeft even geduurd voordat ik uitgevogeld had wat ik wilde worden. Na de lagere school, ging ik naar de ambachtsschool in Uithuizen. Ik had bedacht dat ik timmerman wilde worden. Toen ik in 1968 van school kwam, hoorde ik via via dat ze bij een aannemer in Paterswolde iemand zochten. Dus ik op een zondag met mijn vader hier op af en ik werd aangenomen. Wat inhield dat ik alle dagen om 06.00 uur op de brommer stapte om vanaf Huizinge die kant op te gaan. Na 3 maanden hield ik dit voor gezien.
Daarna heb ik 2 jaar voor een architectenbureau in Groningen gewerkt als leerling tekenaar. Wat ook inhield dat ik een schriftelijke cursus moest volgen. Toch zinde mij ook dit werk niet. Ik besloot mij om te laten scholen tot elektricien. Daarvoor moest ik bij het arbeidsbureau in Uithuizen wel eerst een beroepentest doen. Ik kon daarna een halfjarige opleiding volgen in Emmen. In de laatste fase van deze opleiding moest je 14 dagen stage lopen en deze kon ik mooi uitvoeren bij Albert Arends in Middelstum.
Dat klikte zo goed dat ik hier na mijn opleiding direct aan het werk kon. Ik ben vaak in de steenfabriek op Boerdam geweest om allerlei klusjes op te knappen. Na 5,5 jaar bij Arends aan het werk te zijn geweest, begon het weer te kriebelen. Ik wilde wat anders gaan doen en besloot treinmachinist te worden. Dit was toen nog een overheidsbaan. Helaas vielen zij over het feit dat ik voor militaire dienst was afgekeurd op basis van een kleine vergroeiing in mijn rug.
En dus moest ik weer wat anders zoeken. Ik kwam bij Ten Have neonreclames terecht, gevestigd in Groningen. Ik reisde als monteur en installateur door heel Nederland. Van Zeeuws-Vlaanderen tot Schiermonnikoog, van Limburg tot Noord-Holland. Op den duur ging het reizen mij tegenstaan. Ik hoorde dat ze bij installatiebedrijf Jansen uit Uithuizen, toentertijd zaten ze ook nog in Usquert, iemand zochten. Meindert Schollema had er net een kantoorfunctie gekregen, hem kende ik nog van mijn periode bij Arends.
Ik werd aangenomen en ben in april 1980 in Usquert begonnen. In juni van datzelfde jaar verhuisde het hele cabaret naar Uithuizen. Bij Jansen heb ik uiteindelijk mijn werkdraai gevonden want ik heb er 32,5 jaar met heel veel plezier gewerkt. Ik deed daar voornamelijk kleinschalige nieuwbouwprojecten bij bedrijven, kantoren en huizen en kwam in het hele Hogelandgebied. Denk hierbij aan een verbouwing van een Rabobank vestiging. Ik heb nooit reden gehad om bij Jansen weg te gaan en heb er met plezier gewerkt. Als erelid van de personeelsvereniging kom ik er nog regelmatig, bijvoorbeeld tijdens een Nieuwjaarsborrel.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Hoewel ik het werken nog niet zat was, heb ik op 61,5 jarige leeftijd wel gebruik gemaakt van een goede VUT-regeling. Van een zwart gat was gelukkig geen sprake. In en om het huis moest nog het nodige gebeuren qua onderhoudswerk dus daar kon ik mij mooi op storten. En ik was al enige jaren actief op wandelgebied en deze activiteiten kon ik nu uitbreiden.
Het wandelen heb ik rond 2004 opgepakt. Min of meer via een kameraad van mij die actief was in het wadlopen. Hij was ook lid van een wandelclub in Friesland en hier heb ik mij ook bij aangesloten. Mede ingegeven door het feit dat er hier in het Noorden niet zo veel wandelclubs zijn. Ik trek er tegenwoordig regelmatig een dagje op uit. Naar de Drentse bossen bijvoorbeeld. Ik heb een grote wandelkaart en stippel voor mijzelf een wandeltocht uit van ongeveer een kilometer of 30. Daar ben ik dan mooi een uurtje of 6 zoet mee.
Onlangs heb ik voor de 10e keer de vierdaagse van Nijmegen gelopen en ook aan de Tocht om de Noord doe ik vaak mee. Bij de FLAL (Friese Lange Afstand Lopers) doe ik vrijwilligerswerk en ik help ook mee met de wandelvierdaagse in Uithuizen.
Wat er nu zo mooi is aan lopen? Tijdens het lopen kom ik helemaal tot rust en tot mijzelf. Ik geniet van de omgeving en zoek bewust van te voren mooie plekjes uit. Daarbij mijd ik zoveel mogelijk de wat drukkere (fiets)paden. Ook bij georganiseerde tochten kom je vaak langs prachtige plekjes. Naast het wandelen mag ik ook graag puzzelen en internetten/computeren.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Het feit dat ik in goede gezondheid lange wandeltochten in Noord Nederland mag en kan maken, beschouw ik als een groot goed. Ik hoop dit nog lang vol te mogen houden!
In de periode 1985-1994 ben ik 7 keer naar Canada geweest. Daar woonden een oom en tante van mij in Ancaster, Toronto. Ik werd er altijd gastvrij onthaald en de autosleutels lagen al op tafel zodat ik kon rondtoeren in de omgeving. Ter compensatie deed ik dan kleine klusjes op hun farm. Een hoogtepunt van deze trip was vaak een bezoek aan de Boerenboeldagen. Boerenboeldagen zijn een openbare verkoping van huisraad en aanverwante spullen.
De eerste keer keek ik mijn ogen uit. Twee mannen waarvan ik dacht dat het armoedzaaiers waren, ze hadden bijvoorbeeld gaten in hun shirts, bleken uiteindelijk uitvoerders (auxioneers wat engels is voor afmijners) te zijn die de spullen moesten verkopen. Het publiek mocht om en om bieden op de spullen en je moest uitkijken dat je niet te veel met je hoofd knikte want dan had je maar zo een bod aan je broek hangen. Ik kijk met veel plezier terug op deze trips.
En de dieptepunten?
Mijn vader is op vrij jonge leeftijd na een kortstondig ziekbed overleden aan de gevolgen van kanker. Hij is op de dag voor zijn verjaardag begraven in hetzelfde jaar dat mijn ouders 25 jaar getrouwd waren. Vita Nova was al afgehuurd voor een mooie party maar in plaats van een feest, volgde een begrafenis vanuit dit verenigingsgebouw. Mijn moeder is ook op betrekkelijk jonge leeftijd overleden. Ze is in Middelstum van de fiets gevallen en aan de gevolgen van een hersenbloeding overleden. Dit was in 1992.
Toen ik net met pensioen was, zou ik 2 weken gaan logeren bij mijn zus en zwager in Alkmaar. Maar helaas overleed mijn zwager aan de gevolgen van een zware hartaanval. Hij mocht slechts 55 jaar worden. Ik ben wel naar Alkmaar afgereisd maar dit was om mijn zuster bij te staan in deze moeilijke periode. Deze sterfgevallen van mijn naasten op jonge leeftijd hebben een behoorlijke impact op mijn leven gehad.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ooit zocht ik het hogerop. Dat was in de tijd dat ik vlieglessen volgde in Hoogeveen. Zaterdags een uur praktijk, door de week ’s avonds een theoretische cursus. Maar de theorie was niet aan mij besteed. Wanneer ik om 23.00 uur naar de auto liep, was ik de theorie bij wijze van spreken al weer vergeten. Ik ben dan ook 2 x gezakt voor het examen.
Lang heb ik dit vliegen niet volgehouden want een vliegles kostte per keer 250 gulden. Een dure hobby derhalve. Hetzelfde gold voor het parachutespringen, dit heb ik ook 3x gedaan. Maar ik heb ’n bult opstok’n hoor’ van deze activiteiten, je leert er veel van. Plus de nodige mooie vluchten natuurlijk waaronder pretvluchtjes naar het TT-circuit in Assen en ons eigen woongebied. Wandelen is wat dat betreft een goedkopere hobby, haha…
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Gewoon lekker doorgaan waar ik nu mee bezig ben. Ik ben geen man van lange buitenlandse reizen. Mobiel blijven is het allerbelangrijkste, ik moet er niet aan denken om aan huis gekluisterd te zijn.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van, wat ik gedaan heb in mijn leven is bewust en met plezier gebeurd. Ik zou niet weten waarvoor ik in wrok om zou moeten kijken.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik wil niet overdrijven, maar dit cijfer mag gerust een 8 worden. Ik ben best tevreden met het leven tot dusver.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Overmorgen ga ik een dagje naar Texel om te wandelen om vervolgens bij mijn zus in Alkmaar te overnachten. Zaterdag volgt dan een wandeltocht in De Lutte in Overijssel. Een week later ga ik met de Friese wandelclub naar Borkum. Dat is ons jaarlijks uitstapje waar ik mij alweer op verheug. Je merkt dat er op wandelgebied nog genoeg te doen is. Misschien breng ik andere mensen wel op een idee voor het invullen van hun vrije tijd. Want wandelen is natuurlijk een heel gezonde hobby en je komt op de mooiste plekjes……