Het is een mooie, zonnige vrijdagmiddag als ik de Grotestraat in Bedum in loop. Wat mij betreft één van de mooiste, authentieke buurten van Bedum. Aan het begin van de straat staat het statige en gezellige Hotel ’t Gemeentehuis. Het terras zit al vol met de eerste weekendgasten. Aan het eind is het net alsof de eeuwenoude Walfriduskerk zich zacht voorover buigt om je hartelijk welkom te wensen. Daar tussenin, vlakbij het pleintje, staat een gezellig pand. De lichte kleuren doen vrolijk en rustgevend aan. Het is net alsof het ontspannende weekendgevoel zich al voor de deur meester van mij maakt. Dit zou toch een pracht locatie voor een Charles Dickens Kerstfestijn zijn……
Wanneer ik binnenval, zijn vier kapsters druk in de weer. Toch word ik vriendelijk begroet en naar de stamtafel geleid. Een minuut later doet zich een kop koffie goed smaken en ik stort mij op de Telegraaf. Kapster Annelien is nog even met een andere klant bezig maar zal zich zo melden. Doet niets, dat geeft mij even de kans om rustig rond te kijken. En dat bevalt, net als de laatste keer, goed. Want tijdens de knipmarathon van de Bedumer Winterloop ben ik hier ook al eens geweest. Een geweldig initiatief waarbij twee jaar achter elkaar duizenden euro’s voor KWF bijeen werden geknipt. Van buiten oogt het pand fris, knus en klein. Binnen zijn echter legio mogelijkheden om je te laten knippen en om het haar te laten wassen en kleuren.
Eigenaresse Karen is vanmiddag helaas verhinderd. Doet niets, eerder deze week heb ik al even telefonisch contact met haar gehad. Zodoende weet ik ook dat mijn kapsel aan Annelien toevertrouwd wordt. Om mij heen vang ik flarden op van gesprekken. Belangstellend wordt gevraagd hoe de vakantie bevallen is. Het antwoord zal ik wel nooit te weten komen. Want sneller dan verwacht dient Annelien zich al aan. De Telegraaf wordt snel en ongeopend terzijde geschoven, het kopje koffie gaat uiteraard mee. Wat precies de bedoeling is? Lekker kort met de tondeuse en uiteraard met behoud van mijn kuifje. Met nog wat aanvullende vragen weet de jongste medewerkster, 20 lentes jong, van Oké Hairstyling, want daar ben ik beland, precies wat haar te doen staat.
En ze laat er geen gras over groeien. Binnen de kortste keren baant de tondeuse zich snel en schrapend zijn of haar weg door mijn licht gebruinde kop met dwarrels. Door deze dwarrels laat Annelien zich niet afleiden. Ze werkt inmiddels een jaar bij Oké en dat bevalt prima. Zo’n beetje uit de schoolbanken geplukt en dus nog geen moment thuis hoeven te zitten. Geboren en getogen in Bedum kent ze haar pappenheimers. De vrijdagmiddagmeligheid van haar vrouwelijke collega’s wordt vakkundig gepareerd en tussendoor kom ik één van de redenen van haar vrolijkheid te weten: dit weekend staat een bezoek naar de Toppers in de Amsterdam Arena op het programma. Dat is inderdaad iets om je op te verheugen.
Tussen de bedrijven door, heb ik nog even de gelegenheid om mijn kop koffie op te drinken. De zijkanten worden glad en kort geschoren waarbij het hoofdhuid er vlak bij de oren doorkomt. Dit neemt iets meer naar boven af. Een soort van gelaagdheid dus die ik niet gewend ben maar toch kan waarderen. Met de tondeuse worden ook de haren in mijn nek, oren en de bakkebaarden resoluut verwijderd. De bovenkant wordt vervolgens handig en adequaat met de schaar bewerkt waarnaar de kuif zich weer strak openbaart.
Desgewenst zouden ook zo mijn wenkbrauwen bijgewerkt kunnen worden en ook het aanbrengen van een gel of wax in mijn haar behoort tot de mogelijkheden. Een klein kwartiertje later kijk ik eens goedkeurend in de spiegel. Met dit eindresultaat kom ik de nakende zomermaanden eerst wel weer door. Annelien is een Topper, net als haar collega’s en baas. Het voelt een beetje vreemd aan om zo maar bij een andere kapper naar binnen te stappen maar het was meer dan Oké! Na afgerekend te hebben, ga ik met een zonnig humeur de zomerzon tegemoet. Zie ik daar niet een jongedame glimlachend achterom kijken? De Walfriduskerk knikt mij in elk geval goedkeurend toe. Het is net alsof hij zegt: ‘Kom nog maar eens weer!’