Mark, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben Mark Brouwer, 44 jaar en ik kom uit Garsthuizen. Geboren in de stad Groningen maar ik heb ook in Winsum, Sint Annen en (het langst) in Middelstum gewoond. Esther Goedhart is mijn partner. Samen hebben we 2 dochters van 10 en 4 jaar oud. Drie jaar geleden ben ik met mijn droom begonnen en heb mij op het tatoeëren gestort.
Hoe was de openingsdag van je nieuwe tattoozaak in Bedum?
Zaterdag 9 april vierde ik inderdaad de opening van mijn nieuwe zaak aan de Grotestraat 6 in Bedum. Alles is heel snel gegaan. Dat kon ook, want het pand stond al een tijdje leeg. We waren er dan ook snel uit. De dag zelf heb ik als heel gezellig ervaren. We hebben ’s middags veel bezoekers mogen ontvangen. Vaste klanten maar ook nieuwe gezichten. Ook diverse collega ondernemers uit de Grotestraat hebben mij verwelkomd en succes gewenst.
In een ongedwongen sfeer heb ik de nodige positieve reacties mogen ontvangen. Direct maar ook indirect via mijn Facebookpagina. Sowieso heb ik een goede eerste week in Bedum gedraaid met diverse concrete afspraken.
Een eigen zaak aan huis in Garsthuizen was toch niet optimaal?
Nee, voor mij was het te ongestructureerd en er was teveel afleiding. Nu ik hier in mijn eentje zit, kan ik mij volledig op het tatoeëren focussen. Ik ben sowieso donderdag tot en met zaterdag van 10.00-16.00 uur open, vaak loopt het wel wat uit. Mensen kunnen op die dagen zo even binnen lopen om een kijkje te nemen. De andere dagen ben ik afspraak open. Sowieso ben ik dinsdag en woensdag vaak wel in Bedum te vinden voor het teken- en offertewerk.
Wanneer is je passie voor het tatoeëren begonnen?
Dat is eigenlijk al heel lang geleden gebeurd. Ik vond vroeger tekenen heel leuk om te doen. Ik was dan ook vaak bezig met het maken van strips of met graffitiwerk. Ik was 17 jaar toen ik zelf mijn eerste tattoo kreeg. Ik vond het helemaal te gek. Ook door mijn hobby’s en werk kwam ik regelmatig met mensen in aanraking die een mooie tattoo hadden. Ik had vroeger zelf een motor en ik ben enige jaren op zee werkzaam geweest. Motorrijders en zeelui hebben inderdaad vaak een tattoo. Maar dat ik ooit voor mijzelf zou gaan beginnen, had ik niet verwacht.
Dat veranderde toen ik Esther leerde kennen. Zij heeft mij gestimuleerd om mijn dromen na te leven. Dit heeft een en ander wel in een stroomversnelling gebracht. Drie jaar geleden werd het allemaal concreter. Tot voor kort tatoeëerde ik dus vanuit een eigen ruimte aan huis. Nu ben ik helemaal in mijn sas in Bedum.
Je hebt eerst op jezelf geoefend?
Mijn allereerste begin was op varkenshuiden maar omdat deze huiden toch vrij statisch zijn, kwam ik al snel bij mijzelf uit. Dat ging mij goed af. Redenen genoeg voor enige familieleden en kameraden, die er ook vertrouwen in hadden, om ook een tatoeage van mij te nemen. Ook Esther behoorde tot dat rijtje terwijl ze eigenlijk helemaal niet van de tatoeages was.
Hoe bevalt het ondernemerschap?
Ik vind het heel erg mooi, werken voelt als hobby en dat is het mooiste wat er is. Ik heb nu mijn eigen ding, mijn eigen zaak, mijn eigen tijdsindeling, de administratieve rompslomp is te overzien. Voorheen ben ik in de zeevaart, de koopvaardij en het baggerwerk bezig geweest. Ook leuk werk hoor en ik heb veel van de wereld gezien. Zo ben ik bijvoorbeeld in Quatar, Sierra Leone, Irak, Argentinië en Vietnam geweest.
Machinaal werk vind ik sowieso heel mooi, ik heb ook in het grondverzet gezeten. Het nadeel van het varen op zee en het baggerweek was dat je vaak lang van huis was. Bij het baggerwerk was er sprake van 6 week werken, 6 week vrij. Wanneer ik op zee zat was ik soms wel een half jaar van huis.
Jullie zijn een echte ondernemersgezin/-familie toch?
Dat klopt helemaal. Mijn vader zat met Sijbes jarenlang in de kantoorartikelen, broer Ralf heeft de zaak overgenomen. En Esther runt dus eetcafé Brouwers. In eerste instantie zou ik mijn tatoeagewerkzaamheden ook in dit pand in Middelstum verrichten maar het is achteraf een goede beslissing geweest dat we dat niet hebben gedaan. Het ondernemerschap zit dus wel in mijn genen maar het heeft enige tijd geduurd voordat het er uit kwam.
Wat is je mooiste opdracht tot dusver geweest?
Ik houd van traditioneel en mag graag met kleuren werken. Bij traditioneel moet je denken aan ankers, schedels, bloemen, zwaluwen en natuurobjecten. Mensen komen soms zelf met voorbeelden, die ik dan verder uitwerk. Of ze sturen een foto op. Soms weten ze helemaal niet wat ze willen maar dan probeer ik vanuit het gesprek dat we gehad hebben zelf met een voorstel te komen. Dit kan soms wel enige sessie duren. Het is dan een hele mooie uitdaging om tot een goed resultaat te komen.
Vaak zit er inderdaad wel een verhaal of diepere gedachte achter een tattoo. Dit kunnen ook mooie herinneringen aan een overleden dierbare zijn.
Kun je al tatoeage hoogte- en dieptepunten benoemen?
Het hoogtepunt is toch wel de opening van deze nieuwe zaak op een mooie locatie in het centrum van Bedum. Over het dieptepunt hoef ik ook niet lang na te denken. Ik heb ooit eens een spelfout gemaakt terwijl ik al met het tatoeëren was begonnen. Hoewel mijn opdrachtgever het ontwerp al 4 weken van te voren in huis had en het dus zelf ook had kunnen constateren, ben ik hiervan toch wel 2 dagen goed ziek geweest.
Hij zat er zelf overigens helemaal niet mee. Dit is een goede leerschool voor mijzelf geweest. Wat dat betreft merk ik toch zeker een bepaalde progressie in mijn werk, ik leer nog elke dag bij. Ik doe bijvoorbeeld het liefst maar 1 klant op een dag, zodat ik alle tijd voor hem of haar heb. Daardoor hoef ik de tatoeages nooit af te rafelen. Overigens speken we van te voren een prijs af voor een tatoeage. Het maakt dus eigenlijk qua prijs niet uit, mocht het wat langer duren dan van te voren gepland.
Of leuke tatoeageanekdotes?
Dat nog niet zo zeer. Ik merk wel dat de beleving rond het zetten van een tatoeage in de loop der jaren behoorlijk is veranderd. Vroeger was het wat meer een ‘roege boudel’, dat gold eigenlijk ook wel voor de klanten. Het hebben van een tatoeage is tegenwoordig sociaal veel meer geaccepteerd. Je zou het zelfs als een modegril kunnen zien.
Eigenlijk vind ik dat jammer en mooi tegelijk. Voor mij en de ‘handel’ is het natuurlijk leuk maar ik ben toch ook wel een beetje een romanticus. Door de hype is het niet meer apart. Zo’n 25 jaar geleden zag je tattoo’s alleen bij de wat meer markantere mensen.
Heb je nog tijd over voor hobby’s?
Hoewel ik zelf geen instrument bespeel, hou ik wel veel van livemuziek. We proberen sowieso één keer per jaar naar een muziekfestival te gaan. Motorrijden is ook mijn passie maar ik heb onlangs wel mijn motor verkocht. Dit om mijn andere passie, het tatoeëren dus, te kunnen realiseren.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Ik ben een gezelligheidsmens en dus denk ik nu direct aan een lekkere droge worst met een flesje bier.
Waar staat Mark Brouwer over 10 jaar?
Ik hoop dat ik dan nog steeds aan het tatoeëren ben, daar ga ik voor. Ook hoop ik nog dezelfde mensen om mij heen te hebben als nu, inclusief het leuke gezin wat ik nu heb.
Wil je verder nog iets kwijt?
Kom gerust eens langs in mijn zaak. Ik zie het tatoeëren als een sociaal gebeuren. Mijn klanten moeten zich op hun gemak voelen. Ik hou dan ook van een grapje of grolletje op zijn tijd. Tatoeëren is voor mij dus absoluut geen lopende band werk. Dat zie ik ook als een van mijn sterke punten. Dat ik een ongedwongen, laagdrempelige en gezellige sfeer weet te creëren en dat ik de tijd neem om tot een goed resultaat te komen. Dicht bij jezelf blijven, werkt vaak het beste!