Ingmar, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben Ingmar Vos dus, in januari net 16 jaar geworden en ik kom uit Wehe-Den Hoorn. Ik fiets dagelijks een kleine 30 kilometer naar Het Hogeland College in Warffum waar ik in 5 VWO zit. Wat dat betreft ben ik best wel sportief aangelegd.
Ik heb bij Eenrum op voetbal gezeten maar toen deze vereniging geen B-junioren meer had, heb ik mijzelf aangemeld als scheidsrechter bij de KNVB. Ik fluit sinds vorig jaar regionaal wedstrijden van de A t/m C-junioren, bijvoorbeeld in Groningen, Niekerk, Peize enz.. Ik probeer met het fluiten zover mogelijk te komen. Ook werk ik wekelijks enige uren in Abrahams mosterdmakerij in Eenrum.
Zit het journalistieke in je genen?
Het klopt dat ik de journalistiek ook heel leuk vind en daar de nodige tijd aan spendeer. Maar dit zit niet in de familie hoor. Schrijven en fotograferen behoren tot mijn passies.
Hoe is dit zo ontstaan?
Het zal wel een overblijfsel zijn van het feit dat ik vroeger brandweerauto’s zo fascinerend speelgoed vond. Wanneer hulpdiensten uitrukten in de buurt, ging ik vaak even op de fiets heen om te kijken. Enige jaren geleden ben ik begonnen om foto’s te nemen op de plek des onheils. In februari 2015 heb ik mij aangesloten bij De Vries Media. Ik stuur ze regelmatig foto’s toe. En dan kan het maar zo gebeuren dat je je eigen foto op televisie terugziet bij RTL, NOS of RTV Noord.
Je bent de oprichter/beheerder van de website/facebookpagina 112 Hogeland?
Dat klopt inderdaad, 112 Hogeland is inmiddels een half jaar in de lucht. De Facebookpagina heb ik zelf ontwikkeld. Met het maken van de website heb ik hulp gehad. Deze is overigens nog steeds in ontwikkeling. Ik zocht media waarop ik mijn verhalen en foto’s kwijt kon en dat lukt goed op deze manier.
Meestal plaats ik 1 a 2 artikelen per week op de website die ik vervolgens via Facebook verspreid. Zo’n artikel maken kost mij gauw een uurtje of 2 a 3. Je moet er heen, foto’s maken en ontwikkelen, plaatsen, eventueel een kort verhaaltje er bij maken en dan het artikel verspreiden via Facebook. Wekelijks ben ik hier een uurtje of 5 mee zoet. Mochten er mensen geïnteresseerd zijn die ook foto’s voor deze website zouden willen maken dan houd ik mij aanbevolen…..
Deze Facebookpagina heeft in de vermissing van Jesse van Wieren een bijzondere rol vervuld?
Ik was inderdaad net begonnen met de Facebookpagina toen op Nieuwjaarsdag bekend werd dat de uit Leens afkomstige Jesse van Wieren in Kloosterburen voor het laatst gezien was. Ik heb die avond het eerste bericht geplaatst en deze is ruim 2.000 keer gedeeld. De kracht van socialmedia liet zich zien want het bereik rond de hele berichtgeving omtrent de vermissing en het overlijden van Jesse loopt in de miljoenen bezoekers.
En dus had ik het er heel druk mee. Berichten plaatsen, vragen beantwoorden, overleg met hulpverleners, zelf mee zoeken enz. enz.. Ik heb geprobeerd om dit zo respectvol te doen en mij te richten op zuivere feiten. Dat leverde positieve reacties en een enorm respons op. Het aantal volgers ging in korte tijd van 50 naar ruim 5.000. Daar de scholen door de ijzel tijdelijk gesloten waren, had ik veel extra tijd om de zaak van dichtbij te volgen.
Hoe kijk je terug op deze gebeurtenissen?
Ik heb het allemaal als heel bijzonder ervaren. En de afloop, dat Jesse uiteindelijk is gevonden in Kloosterburen en vermoord bleek te zijn, is natuurlijk bizar en tragisch. Omtrent de verdwijning van Jesse kreeg ik een bijzondere tip die ik naar de politie doorgespeeld heb. Dit heeft uiteindelijk de zaak in een stroomversnelling gebracht. Mocht je meer willen weten over de verdwijning van Jesse en hoe ik dat allemaal ervaren heb, lees dan deze blog: Blog verdwijning Jesse
Je bent ook wekelijks voor de Ommelander Courant op pad?
Dat klopt inderdaad. Ik zag in oktober 2015 een vacature voor een sportverslaggever staan en besloot te solliciteren. Ik gaf mijzelf niet veel kans want ik was nog maar 15 jaar. Maar ik werd aangenomen en sinds die tijd schrijf ik wekelijks een verslag over een voetbalwedstrijd. Ik ga hiervoor op zondag naar Eenrum, Warffum of Kloosterburen. Een enkele keer, als het zo uitkomt met het fluiten, ga ik zaterdag wel naar FC Leo Leens of VVSV Ulrum om van deze clubs een wedstrijdverslag te maken.
In het begin heb ik veel verslagen van andere verslaggevers gelezen. Ik heb mijn eigen stijl ontwikkeld waarbij ik veel over de wedstrijd zelf en wat minder over het randgebeuren schrijf. Ik vind het heel leuk om te doen. Je praat met voetballers, trainers en de mensen van de clubs. Ze kijken inderdaad best wel raar op als ik zeg dat ik voor de Ommelander schrijf. Na de wedstrijd ga ik snel naar huis om het verslag te schrijven. Dit kost mij vaak één tot anderhalf uur. Naast het schrijfwerk maak ik ook foto’s voor de Ommelander.
Kun je al journalistieke hoogte- en dieptepunten benoemen?
Dat ik bij de Ommelander ben begonnen, beschouw ik toch wel als een hoogtepunt. Ook door de leuke contacten die je langs de lijn opdoet.
Het dieptepunt was de brand die we zelf deze week in huis hebben gehad. Ik fietste van school naar huis toen ik een telefoontje kreeg dat er bij ons thuis brand was. Deze was door kortsluiting ontstaan. Het viel in eerste instantie nog wel mee maar ’s nacht is de brand opnieuw begonnen waardoor het huis onbewoonbaar verklaard is. We wonen nu tijdelijk in een hotel in Wehe. Je hoopt het nooit mee te maken, maar dan zit je er zomaar midden in!
Of leuke nieuwsanekdotes?
De eerste foto die ik naar De Vries Media opgestuurd heb, verscheen direct al in De Telegraaf. Het ging om een foto van een tamme kerkuil in Kruisweg die door de brandweer uit een boom bevrijd werd. Ik was net een dag als fotograaf bij De Vries begonnen toen ik de brandweermelding hoorde, haha.
Ook vind ik het leuk dat ik tegenwoordig regelmatig gevraagd word om foto’s te nemen bij evenementen. Zoals laatst voor het muziekfestival Spring in Eenrum.
Wil je een journalistieke opleiding gaan volgen?
Ik twijfel nog tussen een journalistieke en een medische opleiding. Om voor een mobiel medisch team van een traumahelikopter te gaan werken, lijkt mij ook wel wat. Maar ik zie een beetje tegen de lange opleiding op die je hiervoor moet volgen. Gelukkig heb ik nog enige tijd om er over na te denken.
Wat zijn je hobby’s?
Gitaar spelen, fluiten, voetballen, schrijven en fotograferen in het algemeen dus niet alleen bij ongelukken of incidenten. En bij Eenrum regel ik de scheidsrechters voor de jeugdwedstrijden. Ik zit in de jeugdcommissie, ook leuk om te doen!
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Voor eten! Ik vind veel dingen lekker maar een heerlijke pizza springt er toch wel bovenuit.
Waar staat Ingmar Vos over 10 jaar?
Ik hoop nog steeds met beide benen op de grond en met een dak boven het hoofd! En ik hoop dat ik tegen die tijd een mooie baan heb en die dingen doe die ik leuk vind.
Wil je verder nog iets kwijt?
Nee, volgens mij hebben we alle relevante zaken wel besproken. Laten we het hier maar bij laten. Wellicht kom ik je nog wel een keer langs de lijn tegen. Of ik nog een foto van mijzelf voor je heb? Ik maak eigenlijk liever foto’s van anderen haha….